Το βλέμμα του Αγγελου κι η όψη του Δημήτρη, εκτός του ότι θα πρέπει να προκαλούν ντροπή σε όλους εμάς, φαίνεται πως προκαλούν και το φόβο των τζανταρμάδων του Ερντογάν. Τόσο πολύ τους φοβούνται ώστε χρειάζονται δύο και αλυσίδες για να τους μεταφέρουν.
Του Στρατή Μαζίδη
Αυτοί βέβαια ήταν και παραμένουν οι Τούρκοι. Όσοι έλκουμε την καταγωγή μας από τη Μικρά Ασία μάθαμε από τους παλαιότερους τι ακριβώς είναι οι απέναντι.
Ο Αγγελος φαίνεται έτοιμος να εκραγεί. Ο Δημήτρης σα γίγαντας, τα χέρια του απλά να άνοιγε και θα τους ξάπλωνε όλους κάτω.
Υπάρχουν λοιπόν κι αυτοί οι Ελλήνες. Που δεν σκύβουν το κεφάλι σαν κάτι άλλους. Που δεν "σπάνε", όπως κάποιοι άλλοι. Που σε όποια περίσταση κι αν βρεθούν, έχουν επίγνωση του ποιοι και τι είναι.
Μόνο αγάπη, σκέψη, σεβασμός και συμπόνοια για τους δύο Ελληνες. Να κρατάμε το θέμα τους επικαιρότητα. Να μην τους ξεχνάμε. Να ανάβουμε ένα κερί και για αυτούς. Να τους θυμόμαστε στο «υπέρ αναρρήσεως των αιχμαλώτων». Το είπαμε και προχθές. Ο καθένας θα μπορούσε να είναι στη θέση τους εξαιτίας μιας ηγεσίας που δεν προστατεύει στελέχη και κληρωτούς. Κι αφού θα μπορούσε να είναι ο καθένας, τότε ο Αγγελος με το Δημήτρη είναι τα αδέρφια μας, οι παιδικοί μας φίλοι, οι γνωστοί από τη γειτονιά, οι συμμαθητές από το σχολείο, οι φίλοι των παιδιών μας, τα ίδια τα παιδιά μας, οι γαμπροί μας, μα πάνω από όλα είναι αυτοί που με το κουράγιο τους εξελίσσονται σε φάρο φωτεινό.