Στην αρχή του συλλαλητηρίου απηύθυναν χαιρετισμό ο Αντιπεριφερειάρχης Ημαθίας καθώς και οι Δήμαρχοι Βέροιας, Νάουσας και Αλεξάνδρειας.
Κεντρικός ομιλητής του συλλαλητηρίου ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος συγκλόνισε τα πλήθη με την εμπνευσμένη ομιλία του. Ακόμη μίλησε ο καθηγητής της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης κ. Νικόλαος Κόιος.
Το παρών έδωσε και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Κρήνηςκαι Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος.
Σύμφωνα με τους υπευθύνους του συλλαλητηρίου ο αριθμός των συμμετεχόντων ξεπέρασε τις 5.000.
Στο τέλος διαβάστηκε και ενεκρίθη ομόφωνα δια βοής ψήφισμα.
Η ομιλία του Μητροπολίτη Βεροίας :
Σᾶς καλωσορίζω στήν σημερινή συγκέντρωση ὅλους ἐσᾶς πού ἤρθατε ἐδῶ στή Βέροια, στήν ἱστορική αὐτή πόλη τῆς ἑλληνικῆς Μακεδονίας μας μέ τό λαμπρό παρελθόν καί τήν ὑπερδισχιλιετῆ ἱστορία.
Ὅλους ἐσᾶς πού συγκεντρωθήκατε ἐδῶ στήν Πλατεία Ὡρολογίου, λίγα μόλις μέτρα ἀπό τό σημεῖο ὅπου διατηρεῖται μέχρι σήμερα τό βῆμα ἀπό τό ὁποῖο κήρυξε γιά πρώτη φορά τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν ἑλληνική Βέροια καί στήν ἑλληνική γλώσσα.
Σᾶς καλωσορίζω ὅλους ἐσᾶς πού δέν ἀνταποκριθήκατε ἁπλῶς στό κάλεσμα τοῦ Δήμου τῆς Βεροίας καί τῆς Ἐκκλησίας, πού ἐκφράζουν τήν ἀγωνία τους γιά τήν κατάληξη τῶν διαπραγματεύσεων τῆς χώρας μας μέ τό γειτονικό κράτος τῶν Σκοπίων σχετικά μέ τό ὄνομά του, ἀλλά ἀκούσατε τή φωνή τῆς καρδιᾶς σας, ἀκούσατε τή φωνή τῆς πατρίδος μας, τῆς Μακεδονίας μας, καί ἀνταποκριθήκατε στό δικό της κάλεσμα, καί ἤρθατε ἐδῶ γιά νά ἑνώσoυμε τή φωνή μας μαζί μέ ὅλους ὅσους τήν ἴδια ὥρα σέ ἄλλες πόλεις τῆς Ἑλλάδος συγκεντρώθηκαν γιά νά διαδηλώσουν γιά τόν ἴδιο σκοπό, ὥστε νά ἀκουσθεῖ ἠχηρό τό μήνυμά μας πρός ὅσους διαπραγματεύονται μέ τή γειτονική χώρα ὅτι τό ὄνομά μας, ἡ ταυτότητά μας, ἡ ἱστορία μας δέν εἶναι διαπραγματεύσιμα.
Πολλά ἔχουν ἀκουσθεῖ τούς τελευταίους μῆνες γιά τό συζητούμενο ὄνομα τῆς γειτονικῆς χώρας τῶν Σκοπίων καί γιά τά συλλαλητήρια πού ὀργανώθηκαν καί ὀργανώνονται σήμερα σέ 24 πόλεις τῆς Ἑλλάδος. Κάποιοι ἀποροῦν καί ἀμφισβητοῦν τό δικαίωμά μας νά ὑψώνουμε τή φωνή μας γιά νά ἐκφράσουμε τή βούλησή μας νά μήν χαρίσουμε τό ὄνομά μας, νά μήν χαρίσουμε τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας σέ κανέναν ἄλλο διεκδικητή.
Ὅμως κάνουν λάθος. Μπορεῖ νά μήν εἶναι δική μας ὑπόθεση ἡ ἐξωτερική πολιτική τῆς χώρας μας. Μπορεῖ νά μήν εἶναι δική μας ὑπόθεση ἡ διαπραγμάτευση μέ τό γειτονικό μας κράτος. Ἀλλά εἶναι δικό μας τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας, εἶναι δική μας ἡ ταυτότητα καί ὁ πολιτισμός της, εἶναι δικοί μας κληρονομιά οἱ βασιλικοί τάφοι καί τό ἀνάκτορο τοῦ Φιλίππου στή Βεργίνα (στίς Αἰγές), εἶναι δική μας ἡ σχολή τοῦ Ἀριστοτέλη στή Μίεζα, καί κανείς δέν ἔχει δικαίωμα νά διαπραγματεύεται γιά ἐμᾶς χωρίς ἐμᾶς. Κανείς δέν ἔχει δικαίωμα νά διαπραγματεύεται χωρίς τή γνώμη αὐτοῦ τοῦ λαοῦ γιά τόν τόπο του.
Γι᾽ αὐτό εἴμαστε σήμερα ἐδῶ, γιά νά διακηρύξουμε πρός ὅσους δέν τό ἔχουν κατανοήσει ἀκόμη ὅτι «αὐτό πού κερδήθηκε μέ αἷμα δέν μπορεῖ νά ξεπουληθεῖ μέ τό μελάνι μιᾶς ὑπογραφῆς».
Καί ἡ Μακεδονία μας κερδήθηκε μέ αἷμα, μέ τό αἷμα τῶν πατέρων μας, ὅλων ἐκείνων πού ἀγωνίσθηκαν καί θυσιάσθηκαν ἀπό τή Νάουσα, τή Βέροια, τήν Ἀλεξάνδρεια, τό Ρουμλούκι καί τά χωριά τοῦ ἡρωικοῦ Βάλτου καί ἀπό ὅλη τήν Ἑλλάδα, πού ἀγωνίσθηκαν στό πλευρό τῶν Ἑλλήνων Μακεδόνων, γιά νά παραμείνει ἡ Μακεδονία ἑλληνική καί νά μήν ἐκσλαβισθεῖ.
Εἴμαστε ἐδῶ γιά νά διαμαρτυρηθοῦμε γιά τή χρήση τοῦ ὀνόματός μας, τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μας, ἀπό τούς βόρειους γείτονές μας πού τό καπηλεύονται.
Γιατί πῶς εἶναι δυνατόν νά ὀνομάζονται Μακεδόνες; Πῶς εἶναι δυνατόν νά πάρουν μέ τήν ὑπογραφή μας τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας, ὅταν οἱ ἴδιοι ὁμολογοῦν ὅτι:
«Εἴμαστε Σλάβοι πού ἤρθαμε στήν περιοχή τόν 6ο αἰώνα καί δέν ἔχουμε σχέση μέ τόν Μέγα Ἀλέξανδρο», ὅπως ἔλεγε ὁ πρώην πρόεδρος τῆς ΠΓΔΜ, Kiro Gligorov,
«Εἶναι ἁπλά γελοία ἡ σύνδεσή μας μέ τόν Μέγα Ἀλέξανδρο», ὁμολογεῖ ὁ Miroslav Grčev, Δήμαρχος Σκοπίων.
«Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος δέν ἦταν ποτέ κομμάτι τῆς ἱστορίας μας. Ἔγινε τά τελευταῖα χρόνια», ὁμολογεῖ καί ὁ Petre Silegov, Δήμαρχος Σκοπίων.
«Ἡ ἀρχαία Μακεδονία δέν βρίσκεται ἐδῶ ἀλλά νοτιότερα (στήν Ἑλλάδα)», λέγει καί ὁ Ljubco Georgievski, πρώην πρωθυπουργός τῆς ΠΓΔΜ.
«Εἴμαστε Σλάβοι καί μιλοῦμε τή σλαβική γλώσσα», δήλωσε ἡ Ljubica Acevska, πρώην πρέσβυς τῆς ΠΓΔΜ στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς, καί
«Προσπαθοῦμε νά μετατρέψουμε ἕνα σλαβικό ἔθνος σέ ἑλληνικό», παραδέχεται ὁ Toni Deskoski, καθηγητής τοῦ Δικαίου στό Πανεπιστήμιο τῶν Σκοπίων.
Πῶς, λοιπόν, εἶναι δυνατόν νά τούς παραχωρήσουμε ἐμεῖς τό ὄνομα «Μακεδονία», ἀφήνοντάς τους μάλιστα, ὅπως εἶπε πρόσφατα ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος, νά ἐπιλέξουν αὐτοί τόν προσδιορισμό πού θά τόν συνοδεύει ἀνάμεσα στό Νέα, Ἄνω καί Βόρεια Μακεδονία, μέ τά ὁποῖα ἤδη ἡ ἑλληνική πλευρά συμφωνεῖ;
Ὅμως ἄν αὐτοί πάρουν τό ὄνομά μας καί ὀνομασθοῦν Μακεδονία καί Μακεδόνες, ἐμεῖς τί θά εἴμαστε;
Γιατί ἀκόμη καί ἄν πάρουν ἕνα σύνθετο ὄνομα πού θά περιέχει τόν ὅρο Μακεδονία, πῶς θά ὀνομάζονται οἱ κάτοικοί της; Πῶς θά ὀνομάζεται ἡ γλώσσα της;
Εἶναι, λοιπόν, δυνατόν νά μήν ἀντιδροῦμε στίς διαφαινόμενες αὐτές ἐξελίξεις;
Ἀσφαλῶς, καί δέν ἀσκοῦμε ἐμεῖς τήν ἐξωτερική πολιτική τῆς χώρας μας, ἀλλά πῶς εἶναι δυνατόν νά μήν μιλοῦμε καί νά μήν ἀντιδροῦμε;
Πῶς εἶναι δυνατόν νά μήν ἔχει φωνή ἡ Ἐκκλησία μας, πού ἐκφράζει τή φωνή τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, καί μάλιστα ὅταν κάνουν πώς δέν τήν ἀκοῦν οἱ ἐκλεγμένοι ἐκπρόσωποί του;
Πῶς εἶναι δυνατόν νά μήν ἔχουμε δικαίωμα ἐμεῖς, τοπική αὐτοδιοίκηση καί Ἐκκλησία, γιά ἕνα τόσο καίριο θέμα, ὅταν ἔχει δικαίωμα νά τό κάνει γιά λιγότερο σημαντικά θέματα ἡ κάθε ὀργάνωση καί ἡ κάθε συλλογικότητα;
Ἐμεῖς ἐκφράζουμε θαρραλέα τήν ἄποψή μας, γιατί εἶναι τό δικό μας ὄνομα πού παραχωρεῖται, καί δέν ὑποχωροῦν ἀπό τίποτε οἱ γείτονές μας, ἄν προσθέσουν ἕνα συνθετικό στό ὄνομα τῆς Μακεδονίας, ἄν ὀνομασθοῦν δηλαδή Ἄνω ἤ Νέα Μακεδονία, γιατί συνεχίζουν νά καπηλεύονται τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας καί μάλιστα μέ τήν ὑπογραφή μας, ἄν συμφωνήσουμε, ἐνῶ ἐμεῖς χάνουμε τά πάντα, χάνουμε τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας.
Διαπραγματευόμαστε ὡς χώρα τόσους μῆνες. Ἀλλά μέ ποιούς διαπραγματευόμαστε; Μέ κάποιους πού εἶχαν ἑλληνική ταυτότητα καί τήν ἀρνήθηκαν, ὅπως ὁμολογοῦν οἱ ἴδιοι, καί πρόδωσαν τήν Ἑλλάδα καί ἔγιναν «γενίτσαροι», περνώντας στήν ἄλλη πλευρά γιά νά διεκδικοῦν τώρα ὄχι μόνο τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας ἀλλά καί νά ὀνειρεύονται μιά ἑνιαία σλαβική Μακεδονία πού θά φθάνει μέχρι τό Αἰγαῖο.
Μέ αὐτούς διαπραγματευόμαστε. Mέ αὐτούς πού δέν θέλουν νά ἀλλάξουν οὔτε τό ὄνομα τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας τους πού μόνοι τους ὀνόμασαν «Μακεδονική Ἐκκλησία» καί δέν ἀναγνωρίζεται ἀπό καμία ἄλλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Μέ ἐκείνους πού, ἐνῶ ζητοῦν τήν Αὐτοκεφαλία καί τήν ἀναγνώριση ἀπό τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, τολμοῦν νά ἐπαναλαμβάνουν ὅλη τήν ἀνυπόστατη ἱστορικά προπαγάνδα ὅτι «ὁ Χριστός ἔστειλε τόν ἀπόστολο Παῦλο σέ αὐτή τή Μακεδονική γῆ», δηλαδή στά Σκόπια, «γιά νά κηρύξει τό Εὐαγγέλιο, καί δεχτήκαμε», λένε, «τό Εὐαγγέλιο ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλο! Αὐτό εἶναι τό πρῶτο δένδρο τῆς Μακεδονικῆς Ἐκκλησίας στά Βαλκάνια καί ἡ πρώτη Ἐκκλησία στήν Εὐρώπη».
Στά Σκόπια κήρυξε ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἤ στούς Φιλίππους, τή Θεσσαλονίκη καί ἐδῶ τή Βέροια; Στή σλαβική γλώσσα μίλησε ἤ στήν ἑλληνική; Ἤ μήπως σλαβικά μιλοῦσε ὁ Μακεδόνας πού εἶδε ὁ ἀπόστολος Παῦλος σέ ὅραμα στήν Τρωάδα καί τόν κάλεσε λέγοντας: «Διαβάς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν». Καί σέ ποιά γλώσσα ἔγραψε ὁ ἀπόστολος Παῦλος τίς ἐπιστολές του πρός τούς Θεσσαλονικεῖς καί τούς Φιλιππησίους; Δέν τίς ἔγραψε στά ἑλληνικά; Τότε ποιοί εἶναι αὐτοί πού συντηροῦν ψεύτικους μύθους; Ἐμεῖς ἤ ἐκεῖνοι πού ἰσχυρίζονται καί μάλιστα διά στόματος ἐπισκόπου τῆς αὐτοαποκαλούμενης «Μακεδονικῆς Ἐκκλησίας» ὅτι οἱ Ἕλληνες «ἄλλαξαν τό ὄνομα Solun καί τό ἔκαναν Θεσσαλονίκη καί τώρα θέλουν ὁλόκληρη τή μακεδονική γῆ μας νά ἀλλάξει ὄνομα καί νά ἀποκτήσει προσθήκη». Ξεχνοῦν ὅμως ὅτι, ὅταν ἔγραφε ὁ ἀπόστολος Παῦλος τίς ἐπιστολές του πρός τούς Θεσσαλονικεῖς, ἐκεῖνοι ἦταν στήν ἀφάνεια καί βρισκόταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά ἀπό τήν περιοχή στήν ὁποία κατοικοῦν σήμερα. Βρισκόταν στή βορειανατολική Εὐρώπη, καί μόνο αἰῶνες ἀργότερα, ὅταν ἦρθαν καί ἐγκαταστάθηκαν στή Βαλκανική, εἰσῆλθαν στό προσκήνιο τῆς ἱστορίας καί ἀπέκτησαν ἀλφάβητο χάρη στούς Ἕλληνες, Θεσσαλονικεῖς ἀδελφούς, τούς ἁγίους Κύριλλο καί Μεθόδιο, τούς Μακεδόνες. Γι᾽ αὐτό καί θά πρέπει νά αἰσθάνονται εὐγνωμοσύνη γιά τούς δύο Ἕλληνες Μακεδόνες ἁγίους πού τούς ἔβγαλαν ἀπό τό ψηλαφητό σκοτάδι στό ὁποῖο ζοῦσαν. Ἀλλά αὐτό εἶναι, δυστυχῶς, τό ἐπίπεδό τους.
Εἶναι, λοιπόν, αὐτοί συνομιλητές μέ τούς ὁποίους μποροῦμε νά διαπραγματευόμαστε σοβαρά καί νά ἐλπίζουμε ὅτι δέν θά ξαναλλάξουν τό Σύνταγμά τους καί δέν θά ἐγείρουν καί πάλι τίς γνωστές ἀλυτρωτικές ἐπιδιώξεις τους εἰς βάρος τῆς Μακεδονίας μας;
Ὅταν τώρα, πού ἔχουν ἀνάγκη νά συμφωνήσουμε, προκειμένου νά ἐνταχθοῦν στό ΝΑΤΟ καί τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, γιά νά διατηρηθοῦν ὡς κράτος, τολμοῦν νά μᾶς κατηγοροῦν γιά δῆθεν ὁλοκαύτωμα τῶν ἀδελφῶν τους, γιά τό ὁποῖο εἶναι δῆθεν ὑπαίτιοι οἱ Ἕλληνες καί γιά σφαγές δῆθεν Μακεδόνων, γιά τίς ὁποῖες ζητοῦν ἀποζημιώσεις, τί θά συμβεῖ ὅταν θά ἔχουν αὐτό πού διακαῶς ἐπιθυμοῦν, τό ὄνομα δηλαδή τῆς Μακεδονίας, καί μάλιστα μέ τήν ὑπογραφή μας. Καί ὅταν θά εἴμαστε ἐμεῖς ἐπαρχία μέ τό ὄνομα Μακεδονία καί ἐκεῖνοι κράτος, τότε τί θά λέμε καί τί θά μποροῦμε νά κάνουμε;
Καί δέν εἶναι μόνο τό γεγονός ὅτι οἱ γείτονές μας δείχνουν αὐτήν τήν ἐπιμονή καί τήν ἐμμονή στά ἰδεολογήματα πού τεχνηέντως καλλιέργησαν ἐπί δεκαετίες εἰς βάρος μας, ἀλλά δυστυχῶς βρίσκονται καί Ἕλληνες πού ὑποστηρίζουν ἀνάλογες ἀπόψεις καί καθυβρίζουν ὅσους εἶναι ἀντίθετοι στό ξεπούλημα τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μας, ὅπως συνέβη πρό ἡμερῶν μέ τόν συμπολίτη μας ἀπό τήν Ἀλεξάνδρεια, πού εἶναι σύμβουλος στρατηγικοῦ σχεδιασμοῦ τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς χώρας μας.
Πῶς μπορεῖ ἕνας ἀνιστόρητος νά κατηγορεῖ μέ τόσο προσβλητικό τρόπο τούς συμπολίτες του, λέγοντας ὅτι ἡ περιοχή τῆς Ἀλεξάνδρειας δέν ἔχει σχέση μέ τόν Μέγα Ἀλέξανδρο καί ὅτι ἡ σχέση της μέ τόν Μακεδόνα στρατηλάτη εἶναι ἕνας μύθος.
Ναί, μπορεῖ νά ἦταν βάλτος ἡ περιοχή, ἀλλά σέ αὐτόν τόν βάλτο πολέμησε ὁ Ἑλληνισμός, πολέμησαν οἱ Μακεδόνες, οἱ Μακεδονομάχοι, ὅσοι εἶχαν ἑλληνική συνείδηση, ἔστω καί ἄν μιλοῦσαν τή σλαβική γλώσσα ἤ τή βλάχικη, γιά νά ἐλευθερώσουν τή Μακεδονία καί ἀπό τούς Τούρκους καί ἀπό τούς Βουλγάρους καί τούς συνεργάτες τους. Καί πολεμοῦσαν, γιατί εἶχαν ἀπόλυτη συνείδηση καί συναίσθηση τῆς ἑλληνικότητάς τους. Γιατί μέ αὐτή τήν ἱστορία τοῦ τόπου τους, πού ὁ κ. Καρανίκας χαρακτηρίζει μύθο, μεγάλωσαν καί κρατήθηκαν Ἕλληνες. Γιατί δέν εἶναι μύθος ἡ παρουσία τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καί τῶν Μακεδόνων οὔτε στήν Ἠμαθία, οὔτε στή Βεργίνα, ἐκεῖ ὅπου βρίσκονται οἱ βασιλικοί τάφοι καί τά ἀνάκτορα τῶν Μακεδόνων, ἀδιάψευστοι μάρτυρες τῆς ἑλληνικότητας τῶν Μακεδόνων, οὔτε στή Μίεζα, ὅπου βρίσκεται ἡ σχολή τοῦ Ἀριστοτέλη, ὅπου μαθήτευσε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, οὔτε βεβαίως στήν Πέλλα καί τό Δίο.
Καί ἐάν ὅλα αὐτά τά ἀγνοεῖ ὁ κ. Καρανίκας, τότε εἶναι ἀνιστόρητος καί κακῶς πληρώνεται ἀπό τό ἑλληνικό κράτος ὡς σύμβουλος τοῦ πρωθυπουργοῦ γιά νά καθυβρίζει καί νά προσβάλλει τούς συμπολίτες του. Ἐάν πάλι δέν τά ἀγνοεῖ, ἀλλά σκόπιμα διατυπώνει αὐτές τίς ἀπόψεις, διαστρεβλώνοντας τήν ἱστορία, τότε εἶναι κυριολεκτικά ἐπικίνδυνος γιά τά ἐθνικά μας συμφέροντα καί δέν μπορεῖ νά εἶναι σύμβουλος τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς χώρας μας.
Θέλουμε τήν εἰρηνική συνύπαρξη μέ τούς γείτονές μας, θέλουμε νά μποῦνε στό ΝΑΤΟ, θέλουμε νά μποῦνε στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ἀλλά ἡ εἰρηνική συνύπαρξη διασφαλίζεται μόνο μέ τόν ἀλληλοσεβασμό.
Μέ τούς γείτονές μας θέλουμε νά ζοῦμε εἰρηνικά καί ἀδελφωμένα. Ἄς βοηθήσουν, λοιπόν, καί ἐκεῖνοι πρός αὐτή τήν κατεύθυνση. Ἄς διαλέξουν γιά τή χώρα τους ἕνα ὄνομα πού νά ταιριάζει μέ τήν πραγματική τους καταγωγή καί ἱστορία, διότι μονάχα ἔτσι θά ὠφεληθοῦν μακροπρόθεσμα, διότι μονάχα ἔτσι θά μπορέσουν νά ἐξασφαλίσουν καί γιά τόν δικό τους λαό συνοχή καί σταθερότητα.
Ἄς μήν αὐταπατῶνται οἱ γείτονές μας. Ὅσο θά προσπαθοῦν νά ζοῦν βασισμένοι ἐπάνω σέ ἕνα ψέμα, θά βρίσκονται διαρκῶς ἀντιμέτωποι μέ πέντε χιλιάδες ἀρχαῖες ἑλληνικές ἐπιτύμβιες πλάκες τῆς Μακεδονίας μας, πού θά τούς γελοιοποιοῦν μπροστά στά μάτια τῆς διεθνοῦς ἐπιστημονικῆς κοινότητος.
Ὅσο θά κοπιάζουν νά στηρίξουν τήν πονηριά καί τήν ψευτιά μιᾶς αὐθαίρετης ἐπί Τίτο κρατικῆς παρθενογένεσης, θά σκοντάφτουν καί θά ματώνουν ἐπάνω στόν ἀρχαιολογικό ὀγκόλιθο τῶν εὑρημάτων τῆς Βεργίνας καί τοῦ Δίου.
Ὅσο θά προσπαθοῦν νά πείσουν τούς ἑαυτούς του γιά τήν ψευδοκαταγωγή τους, θά τούς διαψεύδει σέ κάθε βῆμα, ὁ ἴδιος ὁ πρόεδρός τους ὁ Γκλιγκόρωφ, λέγοντάς τους: «Ἐμεῖς δέν ἔχουμε καμία σχέση μέ τή Μακεδονία. Ἐμεῖς εἴμαστε Σλάβοι».
Ἡ εἰρηνική, λοιπόν, συνύπαρξη μέ τό γειτονικό κράτος μπορεῖ νά βασισθεῖ μόνο στήν ἀλήθεια τῆς ἱστορίας. Καί τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας πού διεκδικοῦν καί ἔχουν σφετερισθεῖ τίς τελευταῖες δεκαετίες δέν ἀνταποκρίνεται στήν ἀλήθεια τῆς ἱστορίας.
Κατά συνέπεια δέν παραχωροῦν τίποτε, ἄν θά δεχθοῦν μία σύνθετη ὀνομασία. Ἀντίθετα ἐμεῖς, ἄν τούς χαρίσουμε τό ὄνομα, βάζουμε τήν ὑπογραφή μας καί ἀναγνωρίζουμε διεθνῆ νομική ὑπόσταση σέ ἕνα κράτος μέ τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας, νομική ὑπόσταση πού δέν εἶχε ποτέ ὡς πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία. Καί ἀκόμη ἡ ὑποχωρητικότητά μας δίνει στούς γείτονές μας τό μήνυμα ὅτι μποροῦν νά αὐξήσουν τίς ἀπαιτήσεις τους ἔναντι τῆς χώρας μας, καί σέ ὅσους τούς ὑποστηρίζουν νά αὐξήσουν τίς πιέσεις τους.
Ζητοῦμε, λοιπόν, γιά ἀκόμη μία φορά καί δέν θά παύσουμε μέχρι τό τέλος νά ζητοῦμε, νά ἀκουσθεῖ ἡ φωνή μας, νά ἀκουσθεῖ ἡ φωνή τοῦ λαοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, τῆς τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως. Δέν μποροῦν νά τήν ἀγνοοῦν μέ διάφορα προσχήματα καί προφάσεις. Δέν μποροῦν νά ξεχνοῦν ὅσοι διαπραγματεύονται ὅτι γιά μᾶς διαπραγματεύονται καί ἔχουν τεράστια εὐθύνη καί ἀπέναντι στόν λαό πού διατρανώνει καί σήμερα τή βούλησή του. Ἔχουν τεράστια εὐθύνη ἀπέναντι στήν πατρίδα καί τήν ἱστορία, ἀπέναντι στό μέλλον αὐτοῦ τοῦ τόπου καί τῶν παιδιῶν μας.
Καί ἀκόμη δέν εἶναι δυνατόν τό γειτονικό κράτος τῶν Σκοπίων νά προετοιμάζει δημοψήφισμα προκειμένου νά ἐγκρίνει ὁ λαός τό ὄνομα στό ὁποῖο θά καταλήξει ἡ διαπραγμάτευση καί στή χώρα μας ἡ γνώμη τοῦ λαοῦ νά ἀγνοεῖται ἐπιδεικτικά καί ὑπεροπτικά.
Ἄν νομίζουν ὅτι ὁ λαός εἶναι μέ τό μέρος τους γιά τό θέμα τῆς Μακεδονίας μας, δέν ἔχουν παρά νά τόν ρωτήσουν, δέν ἔχουν παρά νά κάνουν δημοψήφισμα.
Μέχρι τότε ἐμεῖς δέν θά παύσουμε νά διακηρύττουμε μέ κάθε τρόπο καί πρός πᾶσα κατεύθυνση τήν ἀντίθεσή μας σέ ὁποιαδήποτε σύνθετη ὀνομασία τῆς γειτονικῆς χώρας πού θά περιέχει τόν ὅρο Μακεδονία, γιατί Μακεδονία εἶναι τό δικό μας ὄνομα, ἡ δική μας ταυτότητα, ἡ δική μας ἱστορία καί δέν τήν ξεπουλᾶμε οὔτε τήν χαρίζουμε σέ κανένα.
Μποροῦν νά ὀνομασθοῦν, ἄν θέλουν, Δημοκρατία τῆς Δαρδανίας. Ἐμεῖς πιστεύουμε ὅτι δέν θά βρεθεῖ χέρι ἑλληνικό, μακεδονικό, πού θά ὑπογράψει τήν καταδίκη καί τό ξεπούλημα τῆς Μακεδονίας μας.
Ἡ Μακεδονία εἶναι μία καί εἶναι ἑλληνική, ἀλλά καί ἡ Ἑλλάδα εἶναι Μακεδονική. Γι᾽ αὐτό ζητοῦμε νά μήν πουλήσετε τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας, τουτέστι τήν Ἑλλάδα μας.