Τα μεγάλα λόγια περί υπεράσπισης της πατρίδας, της Ορθοδοξίας, των ιερών και των οσίων, είναι πολύ όμορφα να τα λες και βεβαιότατα εξασφαλίζουν ακροατήριο. Το πρόβλημα είναι όταν καλείσαι να μετουσιώσεις τη ρητορική σου σε πράξη.
Του Στρατή Μαζίδη
Ο Πάνος Καμμένος και οι ΑΝΕΛ έδειξαν από τους πρώτες μήνες της συγκυβέρνησης ότι δεν είναι τελικά οι θεματοφύλακες των παραδόσεων. Αντίθετα επιβιβάστηκαν σε αυτές για να εισέλθουν στη Βουλή ως ο ασφαλής εταίρος που δε θα άφηνε το ΣΥΡΙΖΑ να τα ισοπεδώσει τα πάντα.
Όλα έχουν γίνει αυτά τα 3 1/2 τα γνωρίζουν καλά οι ΑΝΕΛίτες. Ξέρουν ότι δεν αποδείχθηκαν συνεπείς. Κατάπιαν αρκετά. Έβγαιναν από την αίθουσα της Βουλής αλλά όχι από την κυβέρνηση, ελπίζοντας πως άλλοι πρόθυμοι θα ψήφιζαν νομοθετήματα που έκαναν "τζιζ".
Ωστόσο πάντα υπάρχει ένα όριο. Στην περίπτωσή τους φαίνεται πως είναι η Μακεδονία. Κάποια στιγμή υπάρχει η κοινή λογική που επικρατεί του πολιτικού συμφέροντος. Αυτό απέδειξε ο Δημήτρης Καμμένος ψηφίζοντας την πρόταση δυσπιστίας. Κάποια στιγμή υπάρχει η κοινή λογική ότι αν κάτσουμε λίγο ακόμη, θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Αυτό απέδειξε η Μανταλένα Παπαδοπούλου αποχωρώντας. Κάποια στιγμή υπάρχει η κοινή λογική πως δεν μπορούμε να σηκώσουμε άλλο ένα τεράστιο βάρος παραβλέποντας τη βούληση του λαού. Αυτό απέδειξε ο Γιώργος Λαζαρίδης. Όπως ο αστακός που αδειάζει από φαΐ αν δεν τον ταπώσεις, ομοίως οι ΑΝΕΛ ξεμένουν από πολιτικό αέρα και ιδίως στο βορρά.
Η Μακεδονία συνθλίβει τον Πάνο Καμμένο. Έρχεται να του θυμίσει πως δεν μπορεί να πατά σε δύο βάρκες, οι οποίοι δεν είναι στατικές αλλά κινούνται αντίθετα η μία από την άλλη. Το αποτέλεσμα είναι νομοτελειακό...μπλουμ.
---
photo: stevepb / pixabay