Η Ονοματολογία, ως νεοσύστατος κλάδος των Διεθνών Σχέσεων και της υψηλής Διπλωματίας, καθιερώθηκε προ τριών μηνών από τον μέγιστο των ελληνομαθών συνταγματολόγων και επίδοξο Πρόεδρο Δημοκρατίας, Ευάγγελο Βενιζέλο.
Αλλά πρώτος διδάξας την θεωρία και πράξη της νέας επιστήμης αναγορεύτηκε ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, σε χθεσινό σεμινάριο της ΕΤ1.
Η έρευνα πεδίου όπου δοκιμάστηκε η πρωτότυπη αυτή διπλωματική μεθοδολογία ήταν το «ονοματολογικό των Σκοπίων».
Συγκεκριμένα:
Πρώτα θέτουμε υπεράνω αμφισβήτησης το Αξίωμα που διαχωρίζει σαφώς το Ονοματολογικό, από την «εθνολογική» και «γλωσσική» υπόσταση του επίμαχου ονόματος και της εθνότητας στην οποία αναφέρεται.
Αυτό το αξίωμα απλουστεύει τα πράγματα όσον αφορά στην «συνταγματική» παράμετρο της Ονοματολογίας.
Δεν τίθεται δηλαδή θέμα αλλαγής Συντάγματος σε ζητήματα αυτοπροσδιορισμού της «εθνικής ταυτότητας» ή της «εθνικής γλώσσας» στο Κράτος που θα λάβει το υπό διαπραγμάτευση «όνομα».
Αυτό σημαίνει πως υποβιβάζουμε τα προβλήματα της συνταγματικής παραμέτρου σε μια δευτερεύουσας σημασίας παράγραφο «αποκήρυξης» αλυτρωτικών βλέψεων, γενικώς και αορίστως.
Ακόμη και μια ρητή πρόβλεψη erga omnes δεν μπορεί να ανατρέψει το προαναφερθέν Αξίωμα του Αυτοπροσδιορισμού.
Περνάμε λοιπόν εύκολα στον πυρήνα του Ονοματολογικού που περιλαμβάνει τέσσερα «στοιχειώδη» ονόματα και ένα πέμπτο ως «μπαλαντέρ»:
1. Μακεδονία-Σκόπια
2. Μακεδονία - του Βαρδάρη (Vardarska)
3. Βόρεια Μακεδονία
4. Νέα Μακεδονία.
5. Μακεδονία του Ίλιντεν
Το πέμπτο όνομα απερρίφθη από την ελληνική πλευρά ταυτοχρόνως με την καθυστερημένη πρότασή του, ως κατ’εξοχήν «αλυτρωτικό».
Έλα όμως, που με την απόρριψη του μπαλαντέρ δόθηκε στα Σκόπια η δυνατότητα να απορρίψουν χωρίς πολλή συζήτηση, τα δύο πρώτα ονόματα που δεν έχουν συζητηθεί επαρκώς.
Γιατί άραγε;
Μα είναι προφανές: Το «Μακεδονία των Σκοπίων» όπως και το «Μακεδονία του Βαρδάρη» θα έδινε τη δυνατότητα στην ελληνική πλευρά να κάνει χρήση της μιας εκ των δυό συνθετικών ως φύλλο συκής ...erga omnes!
Ενώ δηλαδή όλος ο υπόλοιπος κόσμος θα έλεγε «Macedonia», οι ελληνόφωνοι των Αθηνών θα έλεγαν «Skopje» ή «Vardarska» και θα περίμεναν την ευγνωμοσύνη μας γιατί δεν θα υποχρέωναν τους υπηκόους τους να προφέρουν τη λέξη «Μακεδονία» για άλλο κράτος.
Αλλά ούτε οι Σκοπιανοί, ούτε ο Nimetz, ούτε οποιοσδήποτε άλλος επικυρίαρχος της ελληνικής επικράτειας δε θα έκανε αυτή τη χάρη στα ανδρεικελά τους.
«Τη ‘Μακεδονία’ θα την δώσετε στεγνά και χωρίς αστερίσκους, βόρεια, νότια, δεξιά και αριστερά, γιατί δεν μας ενδιαφέρει η δική σας διπλωματική βιτρίνα αλλά ο εξευτελισμός της ταυτότητας του γένους των Ελλήνων που εκπροσωπείτε»!
Το πρόβλημα όμως με την ονοματολογική επιστήμη του Δοσιλογισμού ή την δοσιλογική επιστήμη της Ονοματολογίας είναι πως κάποτε θα πέσει η μπίλια και θα κλάψει χειρότερα αυτός που θα μείνει στο τέλος για να υπογράψει.
Δεν κερδίζει τίποτα ο ...διδάκτωρ Κοντζιάς μοιράζοντας ευθύνες για τα διάφορα «ονόματα» σφετερισμού της Μακεδονίας στούς προκατόχους του.
Μήπως αυτός διανοήθηκε ποτέ να προτείνει αποφασιστικά:
— Βαρντάρσκα σκέτο
— Παιονία σκέτο
— Γιουγκοσλαβία (νοτιοσλαβία: ιστορικό όνομα που χηρεύει) σκέτο
Ή ΤΙΠΟΤΑ ;;;
Ας δεχτεί λοιπόν τις συνέπειες της αποκλειστικής ευθύνης που αναλαμβάνει απέναντι στην Ιστορία, υπογράφοντας ως ο έσχατος της γενιάς του Εφιάλτη.