του Μιχάλη Χαιρετάκη
Αυτά συμβαίνουν στο πολυπολυτισμικό Ηνωμένο Βασίλειο, που όπως δείχνουν τα πράγματα, δυστυχώς δεν αφομοιώνονται οι διαφορετικοί πολιτισμοί, αλλά δημιουργούνται άβατα και γκέτο.
Το ίδιο θα συμβεί αργά ή γρήγορα σε κάθε γωνιά της Ευρώπης στις χώρες όπου η υποδοχή των μεταναστών και των προσφύγων δε γίνεται συντεταγμένα και οργανωμένα.
Δε γίνεται να λες ότι είναι «καλοδεχούμενοι» δεκάδες εκατομμύρια μεταναστών, μερικές δεκάδες χιλιάδες προσφύγων καθώς επίσης μερικές χιλιάδες φανταμενταλιστών ισλαμιστών και να μην έχεις μια στοιχειώδη πρόνοια για το πως θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι αλλά και οι κάτοικοι της χώρας.
Το πως θα επιβάλλεις τους κανόνες που ισχύουν στη χώρα για όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της και όχι τους κανόνες που φέρνει ο νέος κάτοικος από τη χώρα προέλευσής του. Δεν έχει σημασία από πού προέρχεται ο νέος κάτοικος, το χρώμα, το θρήσκευμα, όμως θα πρέπει να υπακούει στους νόμους της χώρας υποδοχής.
Όπως δικαίωμα έχει ο μετανάστης ή ο πρόσφυγας να διεκδικήσει μια καλύτερη μοίρα και ζωή (προσέξτε όμως όχι σε βάρος του κατοίκου με παχυλά επιδόματα που προέρχονται από βαριά φορολογία και από τον εξευτελισμό των κοινωνικών παροχών των υπολοίπων) έτσι έχει δικαίωμα και ο κάτοικος μιας χώρας να ζεί χωρίς την απειλή μαχαιριών, όπλων και καυτών σίδερων.
Ο Καναδάς για παράδειγμα που έχει οργανωμένα πολυετή προγράμματα ένταξης μεταναστών και προσφύγων αλλά ταυτόχρονα έχει αυστηρούς κανόνες στη μεταναστευτική του πολιτική, είναι φασιστικό ή ρατσιστικό κράτος;
Σήμερα η είναι η Σαρία, αύριο ο νόμος των μαφιόζων, μεθαύριο κάτι άλλο. Δε γίνεται να ζούν οι πολίτες με το φόβο και την αβεβαιότητα όχι μόνο για το αύριο αλλά και για την προσωπική ασφάλειά τους.
Εκτός εάν...αυτό είναι ένα από τα ζητούμενα.