«Kαι κάπως έτσι γράφεται η Ιστορία! ΔΕ γράφεται από τον καναπέ! Και σίγουρα δε γράφεται πάνω από ψησταριές με σουβλάκια μάγκες μου» γράφει ο Γιώργος Αδαλής σε ένα σχόλιό του, ο μοναδικός δημοσιογράφος που βρέθηκε στο Πισοδέρι και αποτύπωσε την πραγματικότητα.
Του Στρατή Μαζίδη
Θα συμπληρώσω το σχόλιο του. Δε φτάνει μόνο να γράφεται η ιστορία. Σημασία έχει και το ποιος και πως τη γράφει. Η ιστορία μπορεί να γράφεται ταυτοχρόνα για το ίδιο γεγονός από διαφορετικά χέρια.
Η φωτογραφία τα λέει όλα. Ιστορία γράφει πχ ο πάνοπλος ρόμποκοπ ματατζής που ζει εκ του ασφαλούς. Τι σημαίνει εκ του ασφαλούς; Ότι βρέξει / χιονίσει θα πέσει ο μισθός που του πληρώνουμε, πως πάνοπλος στέκεται στην κορυφή μιας πλαγιάς και ετοιμάζεται να επιτεθεί σε έναν συμπατριώτη του.
Ιστορία όμως γράφει και αυτός που με μόνο όπλο την Ελληνική Σημαία υπερασπίζεται την ιστορία και όχι την άνεσή του. Υπερασπίζεται τις θυσίες των προγόνων του για την απελευθέρωση της Μακεδονίας.
Ιστορία έγραψαν ο Κεμάλ κι ο θαυμαστής του, Χίτλερ. Γραμμένη με κόκκινο χρώμα και μαύρο δάκρυ.
Για να έρθουμε και πάλι στη φωτογραφία του Γιώργου. Ιστορία γράφουν και οι δύο. Ο ένας μαύρη και θλιβερή, ο άλλος χρυσή και λαμπερή. Κι οι δύο καταγράφηκαν. Κι οι δύο τοποθετήθηκαν στη θέση που τους αξίζει. Ο ένας ως εκτελεστικός εντολοδόχος, ο άλλος ως απόγονος των Μακεδονομάχων.