Η Μακεδονία παραδίδεται εν μέσω κυβερνητικών πανηγυρισμών στα χέρια των Σλάβων. Οι αγώνες και οι θυσίες για την απελευθέρωσή της κινδυνεύουν με ακύρωση. Οι παρακαταθήκες σημαντικών πολιτικών ανδρών του 20ου αιώνα διαγράφονται.
Του Στρατή Μαζίδη
Τις κρίσιμες στιγμές κάποιοι άνθρωποι καλούνται να πάρουν θέση. Δεν έχει σημασία αν τους εκτιμάς ή όχι. Αν θεωρείς ότι βοήθησαν ή έβλαψαν τον τόπο. Τοποθετούνται. Τοποθετείται ο Αντώνης Σαμαράς, τοποθετείται ο Γιώργος Παπανδρέου, τοποθετείται ακόμη και ο Κώστας Σημίτης.
Ο Κώστας Καραμανλής δεν τοποθετείται. Δε μιλά. Μια φορά το έκανε στο δημοψήφισμα και φούντωσε μαζί με τα άλλα επιστρατευμένα πολιτικά φαντάσματα το ΟΧΙ. Ο Καραμανλής με το απειροελάχιστο κοινοβουλευτικό έργο από το 2009 έως σήμερα, διατηρεί γραφείο, λαμβάνει τον παχυλό μισθό που του πληρώνουμε κι απολαμβάνει τα προνόμια.
Διατηρεί ένα μύθο με το δήθεν σχέδιο δολοφονίας του (ποιος ο λόγος να δολοφονήσουν μυστικές υπηρεσίες κάποιον που επί 5 1/2 χρόνια δεν έκανε τίποτε;) και μιλά μέσω κύκλων και λοιπών γεωμετρικών σχημάτων. «Ο πρόεδρος είναι ανήσυχος», «Ο Καραμανλής θεωρεί κρίσιμες τις εξελίξεις», «Ο πρόεδρος είπε σε συνεργάτες του ότι χρειάζεται ψυχραιμία, ενότητα κι αποφασιστικότητα», αυτές και άλλες τέτοιες κούφιες βαρύγδουπες εκφράσεις διαβάζουμε κατά καιρούς.
Ο εκ Σερρών Καραμανλής τι κάνει για τη Μακεδονία; Μήπως περιμένει κι αυτός να κλάψει όπως ο θείος του με 50 χρόνια καθυστέρηση; Γιατί δε ζητά από τον Παυλόπουλο να παραιτηθεί; Για ποιο λόγο δεν παραιτείται ο ίδιος από βουλευτής απευθύνοντας μήνυμα στον ελληνικό λαό; Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να συμφωνεί με τους χειρισμούς Τσίπρα, ίσως γιατί και επί των ημερών του γίνονταν συζητήσεις για σύνθετη ονομασία με τον "Μακεδονία" να περιλαμβάνεται.
Για αυτό μάλλον θα πράξει το συνηθισμένο, δηλαδή ένα πελώριο τίποτα.