Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι το συγγνώμη που χρωστάμε στους σλαβόφωνους μακεδονομάχους που ήξεραν ότι η γλώσσα τους ηταν η ελληνική.
Μελίνα Κονταξή
Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι το συγγνώμη που χρωστάμε στους σλαβόφωνους μακεδονομάχους σε αυτούς που αιώνες καταπίεσης τους είχαν κάνει να ξεχάσουν την γλώσσα τους όχι την ταυτότητα τους.
Σε αυτούς που ποτέ δεν ξέχασαν την εθνική τους ταυτότητα ακόμα και όταν οι κομιτατζήδες έκαιγαν τα χωριά τους για να τους κάνουν να την απαρνηθούν.
Αναγνωρίσαμε ένα ανύπαρκτο έθνος και ονομάσαμε ένα ιδιώμα που δημιουργήθηκε εξαιτίας της τουρκοκρατίας γλώσσα φτύνοντας στην ουσία στους τάφους αυτών που πέθαναν για να υπερασπιστούν τη μόνη μακεδονική ταυτότητα, την ελληνική.
Όχι μόνο στους δικούς τους τάφους. Φτύσαμε στον τάφο της 21χρονης Αικατερίνης Χατζηγεωργίου της δασκάλας που οι κομιτατζήδες έκαψαν ζωντανή γατί δίδασκε στα παιδιά της σκλαβωμένης Μακεδονίας την ιστορία του έθνους τους.
Το ίδιο έκανε και η Αγγελικη Φιλιππίδου που τραυματισμένη από κομιτατζήδες αρνήθηκε να πάει κατευθείαν στο νοσοκομείο αλλά ζήτησε να τη μεταφέρουν πάνω σε φορείο για να κάνουν στάση σε κάθε χωριό που έβρισκαν στο δρόμο τους και να μιλήσει στους κατοίκους για το έθνος τους, κατέληξε στη Θεσσαλονίκη.
Προδόθηκε το αίμα που χύθηκε για να κρατηθεί ζωντανή η μόνη μακεδονική ταυτότητα η ελληνική ώστε να γίνει δυνατή η απελευθέρωση της Μακεδονίας όπως και έγινε με τους βαλκανικούς του 12-13. Ντροπή μας.