του Μιχάλη Χαιρετάκη
αλλά ούτε και με την παρακίνηση σε επανάσταση του λαού το 2013 απο τον Π. Καμμένο.
Ο καθένας απο εσάς έχει κρίση και βγάζει τα συμπεράσματά του.
Θα σταθώ όμως σε κάτι πολύ σημαντικό που έχει ξεφύγει από την προσοχή πολλών. Μέσα στις πολλές αλλαγές του Συντάγματος, κάποιοι φρόντισαν μάλλον πονηρά, γιατί δεν νομίζω οτι ήταν αφελείς, να κόψουν και να ράψουν το Σύνταγμα στα μέτρα τους και να κουτσουρέψουν το άρθρο 114 οταν έγινε 120 μετά την μεταπολίτευση. Πως έγινε αυτό;
Σταδιακά και κάποια στιγμή μάλλον μεθοδευμένα.
Το Σύνταγμα του 1952 έλεγε λοιπόν
Αρθρο 114: Η τήρησις του παρόντος Συντάγματος αφιερούται εις τον Πατριωτισμόν των Ελλήνων
¨Ετσι απλά ξεκάθαρα χωρίς παραγράφους και αστερίσκους.
Ως ένα-ένα-τέσσερα είχε γίνει γνωστό ως κεντρικό σύνθημα υπέρ της διαφύλαξης των δημοκρατικών αξιών το οποίο χρησιμοποιήθηκε κατά την δεκαετία του 1960 από την κεντροαριστερή φοιτητική νεολαία (κυρίως Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά και Ένωση Κέντρου) κατά της κυβέρνησης ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή πολύ πριν τη δικτατορία.
Στο Σύνταγμα του 1975 το άρθρο 114 έγινε άρθρο 120 και τότε προστέθηκε ίσως πονηρά ίσως αθώα να γράφει για πρώτη φορά "αντίστασιν κατά οιουδήποτε επιχειρούντος την βίαιαν κατάλυσιν αυτού".
Η βιαια κατάλυση έχει διπλή σημασία βέβαια. Ομως αυτό που δεν ορίζει ο νομοθέτης πια είναι η απάντηση στα ερωτήματα:
Και αν η κατάλυση γίνει μη βίαια; Αν γίνει αργά και σταδιακά ; Αν γίνει χωρίς βία;
Τι γίνεται τότε;
Ο νομοθέτης λέει και κάτι άλλο. Οτι πέρα απο δικαίωμα είναι και υποχρέωση οι έλληνες να τηρήσουν το περιεχόμενο του άρθρου 120
Στο Σύνταγμα του 1986 δεν άλλαξε το άρθρο.
¨Αλλαξε όμως το 2001 , τότε που ψηφίστηκε και ο περίφημος νόμος περι (μη) ευθύνης υπουργών. Τότε μαζί με το νόμο που λειτούργησε ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για πολλούς πολιτικούς της περιόδου αυτής που ζημίωσαν αποδεδειγμένα τον τόπο έγινε και η παρακάτω αλλαγή στο άρθρο 120.
"H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία"
Ουσιαστικά η μεταφορά της φράσης στη δημοτική λειτουργεί πλέον προστατευτικά απέναντι στα μνημόνια και σε κάθε έναν που επιβουλεύεται τα συμφέροντα και τα δικαιώματα της χώρας και των πολιτών της.
Γιατί είναι άλλο πράγμα η βίαιη κατάλυση και άλλο η κατάλυση με τη βία. ¨Αλλο πράγμα είναι η βίαιη φτωχοποίηση και εξαθλίωση των κατοίκων και άλλο η φτωχοποίηση και εξαθλίωση με τη βία.
Δεν χρειάζονται πια βια οι εχθροί της χώρας, έχοντας καταλάβει όλους τους κυβερνητικούς μηχανισμούς μετά απο εναν οικονομικό πόλεμο που κρατάει 8 χρόνια τώρα με χιλιάδες νεκρούς απο αυτοκτονίες, απο άγχος και καρδιακές παθήσεις και απο την υποβαθμισμένη πια ποιότητα υπηρεσιών υγειας. Εναν ακήρυχτο πόλεμο που έχει εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικούς πρόσφυγες σε μια χώρα που θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και το Σύνταγμα της καταπατούνται τόσο βάναυσα που έχουν καταντήσει κουρελόχαρτο.
Ομως το πιο σημαντικό είναι οτι απο τη στιγμή που η κατάλυση του Συντάγματος, 8 χρόνια τώρα και άγνωστο πόσα ακόμα, δεν έχει γίνει με τη βία, το άρθρο 120 έχει κατάντησει πλέον ενα διακοσμητικό άχρηστο στολίδι ανάμεσα στους νόμους ενος τριτοκοσμικού προτεκτοράτου.
