Μας απομακρύνει από τη σαφή αντίληψη της κοινωνικής ροής, που είναι το διαρκές κοινωνικό γίγνεσθαι.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Η φαντασία του, αντί να δουλεύει για να χαλκεύει καινούργιες μορφές προσαρμογής των συμφερόντων των πολιτών, εξαντλείται στην επινόηση χάρτινων πύργων και χαμηλών μύθων, που συκοφαντούν κάθε υποτιθέμενο ατίθασο και κάνουν έτσι να δημιουργείται σιγά και αθόρυβα το αντίθετο ρεύμα.
Η αντίδρασή του και το δυνάμωμα του είναι, το συνηθέστερον, αποτέλεσμα της μωρίας και της έλλειψης φαντασίας των κρατούντων. Της αυταρχικής αντίληψης άσκησης της εξουσίας. Της άκρατης ψευδολογίας και της "καταθλιπτικής" δημαγωγίας.
Τα προηγούμενα και τα παραλειπόμενα όλων των μεγάλων κρίσεων και αντιδράσεων, το καταδείχνουν αυτό αδιάσειστα.
Οι μύθοι είναι καλοί για όλους. Το αίτημα της κοινωνικοποίησης, της ατομικής μορφής του πολιτισμούς μας παρουσιάζονταν σαν κάτι καινούργιο, σαν μια άρνηση των κρατούντων ως το χθες. Κι αυτή η άρνηση του χθες, είναι ο μύθος που θέλγει περισσότερο.
Αυτός είναι το διαρκές και έντονο κίνητρο κάθε παραπλάνησης. Η ανάγκη της φυγής από το παρελθόν, το θάμβος της αλλαγής, το καλύτερο μέλλον. Φαινόμενα μαζικής υποβολής που πολλαπλασιάζονται με το πλήθος σε ένταση ασύγκριτα μεγαλύτερη από το άθροισμα των ατόμων που απαρτίζουν τις άμορφες κοινωνικές μάζες.