Κάνατε Λάθος. Τα βάλατε με Λαό, με γραπτή Ιστορία 3.500 χρόνων, και μια παράδοση, που έρχεται από βάθος 5.000 ετών.
Άρθρο Γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη*
Δεν υπάρχει υνί να ξεχερσώσει τέτοιο χωράφι..
Δεν είμαστε Λαός του χθες, με Ιστορία των τελευταίων χρόνων και μάλιστα Ιστορία ντροπής και ανάξια μνήμης.
Τι να καταλάβουν αυτοί από βοή ελευθερίας, που έρχεται από τα έγκατα των αιώνων και ξεσηκώνει και ανταριάζει τα σπλάχνα μας.
Τι να ζητήσεις να καταλάβει ένας αγκυλωμένος, καθηλωμένος…, για τον αέρα του πρωτοχορευτή του αγέρωχου και αλαφροπάτητου Τσάμικου;
Τι να καταλάβει, ένας που γεννήθηκε «ντυμένος με στολή, μπότες και πολεμική εξάρτυση», πειθήνιο, πειθαρχικό στρατιωτάκι, για τον ανάλαφρο εύζωνα, που όλη η φορεσιά του αφήνουν ολάκερο το κορμί του να πλέει, να ανεμίζει στον αέρα και να παιχνιδίζει με τον άνεμο.
Τι να καταλάβει για Ελευθερία και Εθνική Κυριαρχία, ένας υπήκοος που γεννήθηκε σε ένα κράτος, που ήταν υποταγμένο σε τέσσερα Κράτη και στρατούς.
Σε έναν υπήκοο ενός κράτους, που είναι τιμωρημένο από την διεθνή κοινότητα, γιατί ήταν υπαίτιο για δύο Παγκοσμίους Πολέμους, που σκόρπισε την καταστροφή και μάλιστα τους έχασε.
Πόσα κόμπλεξ πρέπει να σου δικαιολογήσω, πόση αδυναμία, πρέπει να σου αναγνωρίσω, να αντιληφθείς την εθνική καταπίεση που επιβάλεις σ΄ ένα Λαό, όταν ποτέ δεν βίωσες την Εθνική, αλλά ούτε και την ατομική Ελευθερία;
Όταν ποτέ δεν βροντοφώναξες την ιαχή «Ελευθερία ή Θάνατος», ενώ για μένα η θωριά της Ελευθερίας φάνταζε στο νου, στα σπλάχνα, στα λόγια, στην καρδιά και στην ζωή μου ότι πιο φανταχτερή, και ο θάνατος χαμένος.
Όταν όλη η Ιστορία σου, είναι Πολεμική Επιβολή και κατακτήσεις άλλων. Τι να καταλάβεις από την ανάταση κι από το αντάριασμα της εξέγερσης του καταπιεσμένου; Τι να καταλάβεις από Ψηλορείτη, Άγραφα, Μαίναλο και Πίνδο;
Μέχρι και ο Σταυρός σου είναι «αγκυλωτός», ενώ ο δικός μου είναι φωτεινός, «Σταυρός Αναστάσεως».
Ενώ μέσα μου, κάτι μου λέει ότι πρέπει να σε μισώ, γιατί πείραξες την Πατρίδα μου, εγώ όμως μόνο σε λυπάμαι, γιατί δεν έζησες ποτέ και τίποτε.
Δεν ανέπνευσες ποτέ και θα μείνεις για πάντα δέσμιος και καθηλωμένος.
Η μοίρα σου είναι να ταλαιπωρείς Λαούς και να νικιέσαι, ενώ η Μοίρα της Ελλάδος μου είναι να ταλαιπωρείται και να Νικάει!
(*) Ο Ευάγγ. Αθανασιάδης είναι Συνταγματάρχης ε.α.
Δεν υπάρχει υνί να ξεχερσώσει τέτοιο χωράφι..
Δεν είμαστε Λαός του χθες, με Ιστορία των τελευταίων χρόνων και μάλιστα Ιστορία ντροπής και ανάξια μνήμης.
Τι να καταλάβουν αυτοί από βοή ελευθερίας, που έρχεται από τα έγκατα των αιώνων και ξεσηκώνει και ανταριάζει τα σπλάχνα μας.
Τι να ζητήσεις να καταλάβει ένας αγκυλωμένος, καθηλωμένος…, για τον αέρα του πρωτοχορευτή του αγέρωχου και αλαφροπάτητου Τσάμικου;
Τι να καταλάβει, ένας που γεννήθηκε «ντυμένος με στολή, μπότες και πολεμική εξάρτυση», πειθήνιο, πειθαρχικό στρατιωτάκι, για τον ανάλαφρο εύζωνα, που όλη η φορεσιά του αφήνουν ολάκερο το κορμί του να πλέει, να ανεμίζει στον αέρα και να παιχνιδίζει με τον άνεμο.
Τι να καταλάβει για Ελευθερία και Εθνική Κυριαρχία, ένας υπήκοος που γεννήθηκε σε ένα κράτος, που ήταν υποταγμένο σε τέσσερα Κράτη και στρατούς.
Σε έναν υπήκοο ενός κράτους, που είναι τιμωρημένο από την διεθνή κοινότητα, γιατί ήταν υπαίτιο για δύο Παγκοσμίους Πολέμους, που σκόρπισε την καταστροφή και μάλιστα τους έχασε.
Πόσα κόμπλεξ πρέπει να σου δικαιολογήσω, πόση αδυναμία, πρέπει να σου αναγνωρίσω, να αντιληφθείς την εθνική καταπίεση που επιβάλεις σ΄ ένα Λαό, όταν ποτέ δεν βίωσες την Εθνική, αλλά ούτε και την ατομική Ελευθερία;
Όταν ποτέ δεν βροντοφώναξες την ιαχή «Ελευθερία ή Θάνατος», ενώ για μένα η θωριά της Ελευθερίας φάνταζε στο νου, στα σπλάχνα, στα λόγια, στην καρδιά και στην ζωή μου ότι πιο φανταχτερή, και ο θάνατος χαμένος.
Όταν όλη η Ιστορία σου, είναι Πολεμική Επιβολή και κατακτήσεις άλλων. Τι να καταλάβεις από την ανάταση κι από το αντάριασμα της εξέγερσης του καταπιεσμένου; Τι να καταλάβεις από Ψηλορείτη, Άγραφα, Μαίναλο και Πίνδο;
Μέχρι και ο Σταυρός σου είναι «αγκυλωτός», ενώ ο δικός μου είναι φωτεινός, «Σταυρός Αναστάσεως».
Ενώ μέσα μου, κάτι μου λέει ότι πρέπει να σε μισώ, γιατί πείραξες την Πατρίδα μου, εγώ όμως μόνο σε λυπάμαι, γιατί δεν έζησες ποτέ και τίποτε.
Δεν ανέπνευσες ποτέ και θα μείνεις για πάντα δέσμιος και καθηλωμένος.
Η μοίρα σου είναι να ταλαιπωρείς Λαούς και να νικιέσαι, ενώ η Μοίρα της Ελλάδος μου είναι να ταλαιπωρείται και να Νικάει!
(*) Ο Ευάγγ. Αθανασιάδης είναι Συνταγματάρχης ε.α.