Τσίπρας: Γλυτώσαμε τον κίνδυνο να επιστρέφουν οι μετανάστες στην Αφρική - Θα είχε επιπτώσεις στην ταυτότητά μας!

Freepen.gr - «Η Ελλάδα έθεσε στην πρώτη γραμμή τις αξίες της αλληλεγγύης και της συνευθύνης, του ανθρωπισμού, που αποτελούν, ή θα έπρεπε να αποτελούν, το θεμέλιο της Ευρώπης» υποστήριξε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Σε άλλο σημείο ανέφερε ότι «αποφύγαμε μια σειρά κινδύνων που θα είχαν εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις για το μέλλον μας και την ταυτότητά μας» όπως:

Ο κίνδυνος που αποφεύχθηκε ήταν στο ζήτημα των πρωτογενών ροών στην κεντρική Μεσόγειο να προκριθεί μια απόφαση που θα ανέφερε ρητά την επαναπροώθηση στην Αφρική, σε κλειστά κέντρα, όσων επιχειρούν να εισέλθουν στην Ευρώπη.

Τώρα το πως το να δημιουργούνται δομές εκεί από όπου ξεκινά το πρόβλημα θα είχε "αρνητικές επιπτώσεις για το μέλλον μας και την ταυτότητά μας", μόνο αυτός το καταλαβαίνει.

Διαβάστε το επίμαχο απόσπασμα από το Primeminister.gr:

«Σήμερα και χτες είχαμε μια δύσκολη Σύνοδο Κορυφής, πολύ δύσκολη. Ακριβώς γιατί κατά την άποψή μου, και θα το πω χωρίς περιστροφές, γιατί πρέπει να παραδεχτούμε ειλικρινώς ότι δεν ισχύει αυτό που λέμε και καταγράφεται σε όλες τις αποφάσεις μας, ότι δηλαδή λειτουργούμε και αποφασίζουμε σύμφωνα με τις κοινές αρχές και τις κοινές αξίες που μοιραζόμαστε οι 28.

Φαίνεται ότι δε μοιραζόμαστε τις ίδιες αρχές και τις ίδιες αξίες όλοι. Αυτά που γνωρίζαμε ως τις δυτικές αξίες και αρχές της ΕΕ, την αλληλεγγύη, τον ουμανισμό, το σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, τον απαρέγκλιτο σεβασμό του διεθνούς δικαίου, όλα αυτά εν πάση περιπτώσει που αποτελούν κατά την άποψή μας θεμέλιο λίθο των αξιών του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, δεν τα μοιραζόμαστε εξίσου, δεν αποτελούν κοινό τόπο και για τους 28.

Η ΕΕ είναι βαθιά διχασμένη ανάμεσα σε δύο αντιλήψεις. Mία ακραία συντηρητική, σοβινιστική, αντιμεταναστευτική και σε μια – θα την χαρακτήριζα – πιο δημοκρατική, πιο ουμανιστική προσέγγιση. Χθες υπήρξε μια μεγάλη αντιπαράθεση ανάμεσα στις δύο αυτές αντιλήψεις που μας οδήγησε να καταλήξουμε ως τις 5 το πρωί στα συμπεράσματα για την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης. Υπήρξε αντιπαράθεση ανάμεσα στις δυνάμεις που θέλουν μια ευρωπαϊκή συλλογική λύση απέναντι στην ευρωπαϊκή πρόκληση που είναι η μεταναστευτική κρίση. Mια λύση που είναι στη βάση της συνευθύνης και της αλληλεγγύης,  καθώς, επαναλαμβάνω, η αντίληψη αυτή θεωρεί ότι η μεταναστευτική κρίση αποτελεί ένα συλλογικό ευρωπαϊκό πρόβλημα, μια ευρωπαϊκή πρόκληση. Και από την άλλη μεριά, οι δυνάμεις εκείνες που επιλέγουν να κινηθούν στην οδό της περιχαράκωσης και των μονομερών ενεργειών κι όχι στη βάση του διαμοιρασμού της ευθύνης, η οποία προκύπτει από την ίδια τη συμμετοχή τους, από τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμμετοχή τους στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Δεν χρειάζεται να σας εξηγήσω ότι η Ελλάδα τάχθηκε και υπερασπίστηκε την πρώτη αντίληψη. Στο πλαίσιο αυτό χθες, δίνοντας διαπραγματευτικές μάχες εξονυχιστικής προσπάθειας σε ό,τι αφορά το λεκτικό ενός κειμένου που πέρασε από σαράντα κύματα, εντούτοις πιστεύω ότι στο τέλος καταλήξαμε σε μια λύση, η οποία δεν είναι η καλύτερη δυνατή, αλλά αποφύγαμε μια σειρά κινδύνων, που θα είχαν εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις στο μέλλον και στην ίδια τη φυσιογνωμία, την ταυτότητα της ΕΕ.

Ο κίνδυνος που αποφεύχθηκε ήταν στο ζήτημα των πρωτογενών ροών, δηλ. στην Κεντρική Μεσόγειο να προκριθεί μια απόφαση που θα ανέφερε ρητά ότι η επαναπροώθηση στην Αφρική θα γίνει σε κλειστά κέντρα και κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα εάν χρήζει ή όχι διεθνούς προστασίας, θα επιστρέφει πίσω στην Αφρική. Αντιλαμβάνεστε ότι μια τέτοια απόφαση θα ήταν απόλυτα αντίθετη με ό,τι έχουμε γνωρίσει μέχρι σήμερα ως διεθνές δίκαιο.