Οι εξελίξεις στη γειτονική Ιταλία έκανε αρκετούς να χαρούν και να παραλληλίσουν καταστάσεις με την Ελλάδα. Είναι όμως έτσι;
Του Στρατή Μαζίδη
Η Ιταλία είναι πολύ πιο εύκολο, ας το πούμε απλά, να φύγει από το ευρώ και να σταθεί στα πόδια της. Η Ιταλία έχει τον ενεργειακό γίγαντα της ΕΝΙ, τη Φίατ, την Αλφα Ρομέο, την Άριστον. Εμείς τι έχουμε; Τίποτε. Όσες ισχυρές βιομηχανίες είχαμε, έκλεισαν ή τις οδηγήσαμε στο κλείσιμο και άλλες στη μεταφορά στην Τουρκία. Ακόμη και στο θέμα των υδρογονανθράκων που εικάζουμε ότι έχουμε. Τι
κάνουμε; Τίποτε. Απλά αυτοδοξαζόμαστε πως καθόμαστε πάνω σε αστείρευτο
πλούτο.
Εμείς τι έχουμε; Έχουμε τη Σουλάρα (για την οποία είχαμε μιλήσει παλαιότερα) που κάθεται από τα 42 της γιατί το...δικαιούτο. Είμαστε ίσως η μόνη χώρα στον κόσμο που άνοιγε την πόρτα στο καθισιό και το ραχάτι στην πιο παραγωγική ηλικία. Πχ σύνταξη μετά από 15 χρόνια δουλειάς στο δημόσιο. Ακόμη την πληρώνουμε. Ήταν τέτοια η διαστροφή ώστε πληρώναμε πχ επί χρόνια τις εκπαιδεύσεις και μετεκπαιδεύσεις στελεχών των Ε.Δ. και των Σωμάτων Ασφαλείας, αλλά όταν έφταναν στο σημείο που θα απέδιδαν τα όσα επενδύσαμε πάνω τους, αυτοί απλά αποστρατεύονταν και ενίοτε προσέφεραν στον ιδιωτικό τομέα τις πολύτιμες γνώσεις και εμπειρία τους.
Πώς θα σταθεί στα πόδια της η Ελλάδα που ακόμη και ευτελή προϊόντα για τις ΕΔ τα εισάγει από την Τουρκία; Ακόμη και τα λεμόνια τα φέρνουμε από την Αργεντινή.
Το ούνα φάτσα, ούνα ράτσα δεν ισχύει ούτε για αστείο. Όταν είσαι άνθρωπος μαθημένος στη δουλειά, δεν τη φοβάσαι. Κάπως θα το παλέψεις, κάτι θα σκεφθείς και εν τέλει αν δεν τα καταφέρεις, τουλάχιστον θα πέσεις μαχόμενος. Όταν όμως έχει μπει στο DNA σου πως θα διοριστείς κάπου που δε θα χρειάζεται να δουλεύεις αλλά και να μπορείς να φύγεις σύντομα σχετικά, τότε υπάρχει θέμα.
Η έξοδος από την Ευρωζώνη είναι λύση και διασφαλίζει την εθνική ανεξαρτησία. Θέλει όμως δουλειά. Θέλει δουλειά κανονική και όχι στο δημόσιο. Χρειάζεται κόσμο με διάθεση να πραγματώσουν ένα όραμα και όχι νεολαίους συνταξιούχους όταν συνομήλικοί τους σφαγιάζονται οικονομικά.
Θέλει και σάρωμα του σημερινού πολιτικού σκηνικού.
Ένα το χεληδόνι και η Ανοιξη ακριβή...
* photo: ivanovgood / pixabay