Έφυγε το απόγευμα της Παρασκευής από τη ζωή ο Θοδωρής Τσεμπερούλης. ΄Ηταν μόλις 54 ετών και από τα τέλη Μαΐου του 2015 ζούσε το δικό του Γολγοθά. Ήταν ένα απόγευμα επιστρέφοντας στο σπίτι του από τη "Μαρινόπουλος" όπου εργαζόταν ως το πλέον υψηλόβαθμό στέλεχος όταν έπαθε έμφραγμα πάνω στο τιμόνι.
Του Στρατή Μαζίδη
Ο Θοδωρής πέθανε κυριολεκτικά για 20 λεπτά και στο Γενικό Κρατικό τον ανέστησαν. Όμως ο εγκέφαλός του έμεινε χωρίς οξυγόνο αυτό το διάστημα και έκτοτε έμεινε παραπληγικός. Στην αρχή υπήρχαν κάποιες μικρές ελπίδες, που όμως χάθηκαν στην πορεία. Τα παιδιά του, ο Παναγιώτης και ο Δημήτρης έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Δεν πέταξαν τον πατέρα τους.
Ο Θοδωρής ήταν ένα αυτοδημιούργητο παιδί. Δίχως πτυχία από πανεπιστήμια αλλά δουλευταράς, ικανός και έξυπνος. Τον γνώρισα το 1994 όταν παντρεύτηκε τη μακαρίτισσα γειτόνισσά μου, τη Βούλα με το γλυκό χαμόγελο, που έσβησε κι αυτή πρόωρα στα 42 της το 2011. Τότε εργαζόταν στην Tasty, ακολούθησε η BIC, η Henkel και τελευταίος σταθμός η "Μαρινόπουλος". Όταν έφυγε η Βούλα, ο Θοδωρής σήκωσε στις πλάτες του βαρύ φορτίο. Μεγάλωσε τα παιδιά, τους πάρεξε ό,τι μπορούσε κι άρχισε να βλέπει καρπούς. Ο Παναγιώτης πέρασε στην ΑΣΟΕΕ. Ο Δημήτρης ήταν πιο μικρός. Και τότε έσκασε.
Θυμάμαι σα να ήταν χθες όταν μάθαινα για το Θοδωρή, τον άνθρωπο που έμενε δίπλα μου, λέγαμε για τον Παναθηναϊκό, βλέπαμε τον Παναθηναϊκό, είχαμε κάτσει βράδια μαζί και που όταν κάποτε του ζήτησα κάτι, κινήθηκε αστραπιαία.
Ο Θοδωρής ήταν ένα παιδί με φιλότιμο. Στα 20 του είχε χάσει πανομοιότυπα τον πατέρα του. Δεν το έβαλε κάτω. Ήξερε από δυσκολίες. Έφτιαξε τη μοίρα του και τη ζωή του. Δημιούργησε μια εξαιρετική οικογένεια. Ήταν ένας άνθρωπος από αυτούς που χρειάζεται η χώρα για να ορθοποδήσει.
Πλέον έφυγε. Τα παιδιά του έμειναν πια πίσω. Βαριά κληρονομιά τους ο αγώνας του πατέρας τους όλα αυτά τα χρόνια διότι κατά κάποιον τρόπο ήταν πράγματι Θεό-δωρος.
Καλό Παράδεισο Θοδωρή αν και ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω τι έχει συμβεί...