629 είναι οι θαλασσοπνιγμένοι μετανάστες και πρόσφυγες της Μεσογείου μόνο τον Ιούνιο - το μήνα της περιβόητης και ατελέσφορης Συνόδου Κορυφής για το μεταναστευτικό. 1400 περίπου είναι τα θύματα από την αρχή της χρονιάς και είναι μόνο αυτά που καταγράφονται στο τελευταίο - και το μόνο ορατό από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες - στάδιο μιας μακράς «αλυσίδας θανάτου», που ξεκινά στα βάθη της Αφρικής και στα «βασίλεια» των τοπικών „Warlords“, περνά τις βορειοαφρικανικές ερήμους και φτάνει στα κολαστήρια της κατεστραμμένης Λιβύης, πριν αναλάβουν στη τελική φάση οι μαφιόζοι διακινητές και οι «σωτήρες διασώστες» από κάποια ΜΚΟ.
Βασίλης Στοϊλόπουλος
Περίπου 500 χιλιόμετρα χωρίζουν τις λιβυκές ακτές από τη Σικελία και με δεδομένο ότι μια υπερφορτωμένη μόνο με ανθρώπους πλαστική λέμβο χρειάζεται δύο 24ωρα (με ευνοϊκό καιρό) να φθάσει στην ευρωπαϊκή «Γη της Επαγγελίας» το ερώτημα που τίθεται είναι αν οι διακινητές θέλουν να ρισκάρουν και να πιάσουν πράγματι ευρωπαϊκό λιμάνι. Μάλλον όχι, αφού λίγα μίλια μακριά από τις λυβικές ακτές η «ανθρώπινη πραμάτεια» μετακομίζεται συνήθως σε καράβια ΜΚΟ με συγκεκριμένη σημαία που αναλαμβάνουν το «ασφαλές ταξίδι», ενώ το πρώτο που έπρεπε, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο των θαλασσών, θα ήταν ο καπετάνιος να καταγράψει επί τόπου το αίτημα ασύλου.
Έτσι, εφόσον η αίτηση ασύλου γινόταν π.χ. σε γερμανικό πλοίο, οι αιτούντες άσυλο θα έπρεπε να κατευθυνθούν προς τη Γερμανία και όχι την Ιταλία, τη Μάλτα, την Ελλάδα ή την Ισπανία. Αυτό όμως θα είχε καταστροφικές συνέπειες σε οικονομικό επίπεδο για τις ΜΚΟ (μεταφορικά κόστη, τροφοδοσία, καθυστερήσεις κλπ).
Επιπλέον, οι διασώστες κανονικά θα έπρεπε να μεταφέρουν όσους κινδυνεύουν στο πλησιέστερο λιμάνι – και αυτό βρίσκεται συνήθως στη Λιβύη. Αντίθετα, είναι γνωστό τοις πάσι ότι από τα «πλοία διάσωσης» αποστέλλονται νυχτερινά σήματα στους διακινητές που βρίσκονται στην Λιβύη προκειμένου να καθοριστεί το επικίνδυνο ραντεβού τους κάπου στη Μεσόγειο.
Στην πραγματικότητα πρόκειται, όπως πολλοί καταγγέλλουν, για μια ιδιότυπη μορφή «πειρατείας» στο όνομα του «ανθρωπισμού» από κάποιους – στην καλύτερη περίπτωση - «χρήσιμους ηλίθιους», ιδιαίτερα αν λάβει κάποιος υπόψη του ότι αυτοί που κερδίζουν άμεσα πολύ χρήμα από τη νέα μετανάστευση λαών είναι βασικά οι διακινητές μαφιόζοι από τη Μαύρη Ήπειρο και την Ασία.
Κι όταν κάτι δεν πάει καλά και έχουμε αθώους θαλασσοπνιγμένους, τότε οι υποκριτικές καταγγελίες από τους «διασώστες» και τους πανίσχυρους μιντιακούς και πολιτικούς υποστηριχτές τους είναι ακόμη πιο ηχηρές, ζητώντας, όπως πλέον είναι σε όλους κατανοητό, το καταστροφικό και αδιέξοδο: «ανοιχτά σύνορα» για ΟΛΟΥΣ, πρόσφυγες, ισλαμιστές τρομοκράτες και οικονομικούς μετανάστες.