Τάσος Φούντογλου (fb)
Τώρα θα κράξουμε τους ηλίθιους και τώρα θα κάνουμε την αυτοκριτική μας για την εκλογή τους. Τώρα θα αποδώσουμε ευθύνες και τώρα θα απαιτήσουμε την παραίτησή τους. Τωρα θα τους ξεφωνίσουμε και τωρα θα διαπομπεύσουμε την ανικανότητά τους. Για να συνετιστούν και οι επόμενοι. Για να πάψουν να βάζουν σε θέσεις ευθύνης τους χαζούς και τους χαχόλους τους. Για να καταλάβουν πως η διαχείριση της δημόσιας ζωης σε αυτή τη χώρα, στη χώρα του δεν γινονται αυτα που λες, του δεν αλλάζει τίποτα, του δε βάριεσαι, απαιτεί αντικειμενικές ικανότητες διοίκησης και διακυβέρνησης. Και αυτές διάολε δεν τις έχουν ουτε οι κολλητοι μας, ουτε οι συμπάθειες μας, ουτε οι οικογενειακοί μας ευεργέτες, ούτε οι κομματικοί μας κολαουζοι.
Πανω από τους τάφους των αθώων ανθρώπων μαζεύεται η κοινωνία και συζητάει. Συζητάει σοβαρά. Αποδιδει ευθύνες. Καρατομει και τιμωρεί. Ασκεί κριτική, πετάει την σαβουρα απο το πλοιο και συνεχίζει να πορευεται. Όταν πεθαίνουν άνθρωποι απο πυρκαγιά μέσα σε κατοικημένη περιοχή αυτό είναι αμιγώς πολιτικό ζήτημα και πολιτική θα ναι και η συζήτηση.
Πότε δηλαδή θα τα κάνουμε ολα αυτα; Μετά τις προσευχές και τα μοιρολογια; Όταν θα έρθει η σειρά η δική μας ή των παιδιών μας; Στην επομενη καταστροφή; Στο επομενο ναυαγιο; Στην επομενη πυρκαγια; Μετα τα μπάνια του λαου; Μετά τα προκριματικά του ΠΑΟΚ; Μετά το τριήμερο εθνικό πένθος εν μέσω ξαπλώστρας και φρεντο καπουτσίνου;
Ζούμε σε μια χώρα με μνήμη χρυσόψαρου παντού. Ξεχνάμε γρήγορα, ασχολούμαστε με την επόμενη άχρηστη πληροφορία της ημέρας, επιστρέφουμε στην ιδιωτική μας νιρβάνα μέχρι να πεις κύμινο. Κι επειδή είμαστε χρυσόψαρα παντού τώρα θα μιλήσουμε. Μπας και μείνει κάτι. Μπας και λουφαξουν απο ντροπή οι ηλιθιοι νυν και επόμενοι. Προσευχηθείτε, λοιπόν, για το παιδί του διπλανού σας που δίνει μάχη με τον θάνατο. Για τα παιδιά που πέθαναν χθές μεσα σε κατοικημένη περιοχή οι σύγχρονες κοινωνίες λύνουν τις διαφορές τους με το πολιτικό ξεφωνητο, τις εκλογές και τα δικαστήρια....