 |
| geralt / pixabay |
Υπάρχει μια λέξη που πρέπει να διαγράψουμε από το λεξιλόγιο μας. Τη λέξη "λήθη" πρέπει να τη διαγράψουμε οριστικά και ενσυνείδητα από το λεξιλόγιο μας αν θέλουμε να ζήσουμε όχι μόνο σαν έθνος, αλλά σαν έθνος με αξιοπρέπεια. Να έχουμε μνήμη. Και να συντηρήσουμε τη μνήμη που θα θρέψει τους ιστούς της ελεύθερης συνείδησης.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Πρέπει να διατηρήσουμε τη μνήμη, γιατί τούτος ο σκοπός συνταυτίζεται με την άγρυπνη διαφύλαξη των δικαιωμάτων της κοινωνίας, των δικαιωμάτων του πνεύματος και του λαού για την εθνική αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Ας μην είναι μόνο λόγος και έννοια η εθνική αξιοπρέπεια τούτη που ποτίστηκε με τόσους αγώνες στο παρελθόν, που ανδρώθηκε μέσα σε τόσο πόνο, που περπάτησε μέσα από τόση συμφορά.
Να είναι Πράξη και αδιάλειπτος Αγώνας.
Αυτό είναι το αίτημα των επερχόμενων γενεών. Δεν το νιώθουμε; Μας παρασύρει η καθημερινότητα ή εμμονή μας στις συνήθειές μας ή ακόμη και η φοβία μας; Κακώς. Γιατί γύρω απ' αυτό το αίτημα διαβλέπω τη δυνατότητα ενός ευρύτατου συνασπισμού, που θα έχει την ικανότητα και τη δύναμη να προσφέρει σημαντικότατη συμβολή στην εξέλιξη των πολιτικής και της κοινωνίας.
Διαχωρίζω τους επιθετικούς προσδιορισμούς - πολιτικός και κοινωνικός - ενώ στην ουσία τους είναι αλληλένδετοι. Η πολιτική είναι η έκφραση μιας συγκεκριμένης μορφής, ενώ η δεδομένη κοινωνική μορφή προσδιορίζει και ρυθμίζει την πολιτική ενέργεια.
Με τη σιωπηρή ανοχή μας, καταλήγουμε ακούσιοι συνυπεύθυνοι των λύσεων που επιχειρούνται σε βάρος του εθνικού συνόλου. Γινόμαστε, μ' άλλες λέξεις, συνένοχοι στο έργο της κατάλυσης της εθνικής αξιοπρέπειας, ακόμη και της ίδιας της έννοιας της δημοκρατίας.
Και παραδεχόμαστε έτσι την ανατροπή του ιστορικού νόμου της εξέλιξης της κοινωνίας, που λειτουργεί μόνο με την ανεμπόδιστη σύγκρουση των αντιθέσεων για να δώσει από τη σύγκρουση τούτη τη νέα θέση, που γίνεται η σύνθεση των αντιφατικών δυνάμεων σε επίπεδο ανώτερο από το προηγούμενο...