«Μαμά, μπαμπά, αδερφέ μου, σας αγαπάω. Θέλω να εκδικηθείτε τους… (σ.σ. αναφέρει ονόματα) για ότι μου έκαναν» γράφει ο 15χρονος στο σημείωμα που άφησε στους γονείς του. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή που διαβάσαμε, αναφέρει "καταστρέψτε τους".
Του Στρατή Μαζίδη
Τι καταλαβαίνει ένας απλός νους από αυτό; Ότι το παιδί υφίστατο αρκετά και για καιρό. Αλλά όπως στην περίπτωση του Αλεξ και του Βαγγέλη πάλι κανείς δεν είχε καταλάβει, δεν ήξερε, δε φανταζόταν. Τι τόσο ακραίο μπορεί να έχει συμβεί ώστε ο 15χρονος να ζητά εκδίκηση;
Και στην άλλη όχθη,τι είδους παιδιά είναι αυτά που δεν καταλαβαίνουν στην ηλικία των 15 ότι το αστείο [;], η κόντρα [;], παρατράβηξε; Πιθανώς πρόκειται για την πλέον επικίνδυνη πάστα παιδιών, αυτών που οι γονείς δεν είπαν ποτέ "όχι", δεν έθεσαν ποτέ "όρια" και πάντα τα επαινούσαν στα ίδια, σε εαυτούς και αλλήλους.
Υπάρχουν πολλά τέτοια ανεξέλεγκτα παιδιά σήμερα στα σχολεία, τα οποία έχουν καταλήξει ζούγκλα και οι μαθητές πηγαίνουν περισσότερο πονηρεμένοι παρά ανέμελοι. Κι από πίσω γονείς που δεν παραδέχονται και του "δε βαριέσαι, παιδιά είναι". Άστο να κάνει ό,τι θέλει, πάρε του ό,τι ζητήσει να μας αφήσει ήσυχους, μη το μαλώνεις το παιδί, άσε το να νομίζει πως βρίσκεται παραπάνω από τους άλλους. Τέτοιους είδους παιδιά μπορεί να κυριαρχούν στο σχολείο αλλά μετά, στην κανονική ζωή, προσγειώνονται απότομα.
Τι γίνεται όμως όταν «αυτοκτονήσουν» ή «εξαφανίσουν» κάποιο Βαγγέλη, Αλεξ ή το 15χρονο μαθητή; Ή αν απέναντί τους βρουν μια Μαρία που κλείνει τους λογαριασμούς της μαζί τους μια και καλή;
---
photo: coyot / pixabay