Και μολονότι με δεινά τραυματισμένοι την πίστη μας, πρόθυμοι να αρνηθούμε γιατί μάταια πολύ πιστέψαμε, πρόθυμοι να πιστέψουμε γιατί πολύ απατηθήκαμε, συνεχίζουμε να φορούμε παρωπίδες και να γινόμαστε "συλλέκτες" της πολιτικής βλακείας, για να καταντήσουμε στο τέλος "συλλέκτες" εθνικών συμφορών...
Του Στέλιου Συρμόγλου
Ποτέ δεν σκεφτήκαμε να επιχειρήσουμε μια γενική κάθαρση των λέξεων και των εννοιών, για να μη νοθεύουμε την ειλικρίνεια των προθέσεων μας, κι ακόμη, το σημαντικότερο, για να σταθεροποιούμε στη συνείδηση μας τους στόχους των προσπαθειών μας χωρίς παραπλανητικά φενακίσματα.
Μεθαύριο στις Βρυξέλλες θα γίνουμε θεατές της πολιτικής βλακείας, με την έναρξη της διαδικασίας για την είσοδο της "Μακεδονίας" στο ΝΑΤΟ. Ναι της Μακεδονίας, όπως όλοι την αποκαλούσαν και τώρα θα την αποκαλούν με τη "σφραγίδα" της ελληνικής πολιτικής βλακείας, στις παρυφές μάλιστα της εθνικής προδοσίας.
Δεν έχουμε ακόμη αντιληφθεί ότι αν οι άνθρωποι πλάθουν τη μοίρα τους, οι ίδιοι άνθρωποι πλάθουν και τη μοίρα των κοινωνιών, αρκεί να κατορθώσουν να συντονίσουν τις ατομικές τους θελήσεις και να τις συνδυάσουν ελεύθερα, συνειδητά, χωρίς εξωτερικό καταναγκασμό, είτε ο καταναγκασμός αυτός είναι υλικός, είτε προέρχεται από τη συνείδηση κάποιου φόβο, που επιβάλλει την ομαδική αποσυσπείρωση. που επιτρέπει την εκτρωματική ανάπτυξη της πολιτικής βλακείας...
Οι πολιτικοί απατεώνες σε τούτο τον τόπο έχουν κατά καιρούς υποτάξει την έννοια της ειλικρίνειας στις πρακτικές επιδιώξεις της κομματικής εξουσίας. Ολοι τους ωστόσο έχουν μια κοινή επιδίωξη. Τη δημιουργία μιας ράτσας πολιτών που θα ήταν απαλλαγμένη από την πολυτέλεια της ελεύθερης σκέψης και που θα ήταν πρόθυμοι να οδηγηθούν σαν κοπάδι προβάτων προς έναν ορισμένο σκοπό, το σκοπό που θα καθόριζαν τα συμφέροντα που υπηρετούν οι πολιτικοί απατεώνες.
Και εν πολλοίς το κατάφεραν!