Ο βιασμός της δημοκρατίας …και της νοημοσύνης μας. Έχοντας προφανώς δάσκαλο τον έμπειρο στις απατεωνιές συνέταιρό του στη
«Συμφωνία των Πρεσπών», ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζόραν Ζάεφ ετοιμάζει
δημοψήφισμα στα μέσα του φθινοπώρου με πιθανότερο, όπως υπονόησε,
ερώτημα:
«Είσαστε υπέρ της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ υποστηρίζοντας την
ονομασία της Βόρειας Μακεδονίας;»
Συνδυάζοντας το πραγματικό ερώτημα, που είναι η αποδοχή ή μη της ονομασίας «Βόρεια Μακεδονία», με μια άκρως δελεαστική πρόταση την οποία επιθυμεί διακαώς η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, δηλαδή η ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, είναι προφανές, ότι πολλοί πολίτες της γειτονικής μας χώρας θα δυσκολευτούν να πουν όχι, όταν μάλιστα είναι η πρώτη και τελευταία ευκαιρία που θα έχουν να εκφραστούν για το θέμα. Με τον τρόπο αυτό βέβαια είναι αδιανόητο να γίνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα, καθώς ένα τέτοιο συνδυαστικό ερώτημα δεν αφορά τους Έλληνες πολίτες.
Συνδυάζοντας το πραγματικό ερώτημα, που είναι η αποδοχή ή μη της ονομασίας «Βόρεια Μακεδονία», με μια άκρως δελεαστική πρόταση την οποία επιθυμεί διακαώς η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, δηλαδή η ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, είναι προφανές, ότι πολλοί πολίτες της γειτονικής μας χώρας θα δυσκολευτούν να πουν όχι, όταν μάλιστα είναι η πρώτη και τελευταία ευκαιρία που θα έχουν να εκφραστούν για το θέμα. Με τον τρόπο αυτό βέβαια είναι αδιανόητο να γίνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα, καθώς ένα τέτοιο συνδυαστικό ερώτημα δεν αφορά τους Έλληνες πολίτες.
Έτσι, μάλλον το δημοκρατικό «παιχνίδι» του δημοψηφίσματος μοιάζει σικέ, πολύ περισσότερο που τα Σκόπια έχουν πάρει ήδη τα βασικότερα για αυτούς που είναι η εθνικότητα και η γλώσσα, χωρίς μάλιστα να δώσουν απολύτως τίποτα. Πρόκειται για κοροϊδία, ένθεν και ένθεν των συνόρων, και είναι σαφές ότι ο «κυρίαρχος» λαός εκβιάζεται ανοιχτά με άκρως διλημματικά δημοψηφίσματα και πάλι με δημοκρατικό προσωπείο.
Ένας δημοκρατικότατος θεσμός, όπως το δημοψήφισμα, καταντά
εργαλείο εξαπάτησης και χειραγώγησης του ίδιου του λαού, ο ρόλος του
οποίου σταθερά υποβαθμίζεται και υπάρχει απλά για να νομιμοποιεί τις
θελήσεις των εξουσιαστικών ελίτ. Πάντως, εδώ ισχύει και το «με όποιον
δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις».