Ο Δημήτρης Καμμένος συμπράττει με τον Τάκη Μπαλτάκο και δημιουργούν ένα ακόμη πολιτικό κόμμα στο χώρο της δεξιάς, όπου έχουν ήδη μαζευτεί κάμποσα για να ανακόψουν το δρόμο της Νέας Δημοκρατίας όχι μόνο προς την αυτοδυναμία αλλά ει δυνατόν και στην εξουσία. Βέβαια το τι σχέση έχει το κόμμα του Μοσχάτου με τη δεξιά, είναι ένα ερώτημα.
Του Στρατή Μαζίδη
Για τον Πάνο Καμμένο τα έχουμε γράψει πάρα πολλές φορές. Τον Ιανουάριο του 2015 εμφανιζόταν ως ένα ασφαλές λιμάνι για όσους αναποφάσιστους φοβούνταν την επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ σε εθνικά και κοινωνικά ζητήματα. Ο αυτοπροσδιοριζόμενος ως θεματοφύλακας των ιερών και των όσιων, υπερασπίστηκε τελικά περισσότερο την κυβέρνηση.
Τώρα έχουμε το Δημήτρη Καμμένο. Πολλά έχουν γραφτεί στον παρελθόν. Ας πατήσουμε όμως σε αυτά που σίγουρα γνωρίζουμε. Ο Δημήτρης Καμμένος τα έλεγε γενικά καλά στα τηλεπαράθυρα πχ για τη φορολογία και την οικονομία αλλά μετά στη Βουλή ψήφιζε τα ακριβώς αντίθετα με τα δύο χέρια. Το πλοίο των ΑΝΕΛ βυθίζεται και έπρεπε να το εγκαταλείψει μπας και διασωθεί. Το Σκοπιανό ήταν μια καλή αφορμή. Χώρια το γεγονός ότι κανείς από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν περπατά πια ανέμελος στο δρόμο μετά τη συμφωνία των Πρεσπών.
Πιθανή συχνή παρουσία του το επόμενο διάστημα σε συστημικά ΜΜΕ και σταθμούς θα σημάνει ότι τον προορίζουν για κάτι εκτός αν ο...καμμένος στον Πάνο λαός, φυσήξει και το Δημήτρη.