 |
| Pexels / pixabay |
Καθώς πλησιάζουν οι εκλογές, όλο το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να παραπληροφορήσει τους πολίτες για να υφαρπάξει τις ψήφους τους.
Του Son Ofeon
Σύσσωμο το πολιτικό σύστημα σε διάφορες περιόδους κυβερνήσεων με ετεροχρονολογημένους νόμους διαμόρφωσε ένα μελλοντικό πλαίσιο μειώσεων των συντάξεων και μείωσης της κοινωνικής προστασίας, καθ' υπόδειξη των δανειστών.
Η προθεσμία εφαρμογής της πιο δυσάρεστης μεταβολής, δηλαδή της μείωσης της προσωπικής διαφοράς και της μείωσης του αφορολόγητου, συμπίπτει με προεκλογική περίοδο.
Έτσι, όλοι μπορούν να υπόσχονται τα πάντα, αδιαφορώντας για τις πρακτικές συνέπειες.
Η κυβέρνηση μέσω του κου Κατρούγκαλου άρχισε να ψελλίζει ότι ίσως οι μειώσεις των συντάξεων να μη χρειάζονται, αλλά παράλληλα παίρνουν το δρόμο για ψήφιση και έγκριση κείμενα, που προδιαγράφουν μεσοσταθμικές μειώσεις των συντάξεων σε ποσοστό 11% περίπου.
Η κυβέρνηση για να μην εφαρμόσει μέτρα μείωσης συντάξεων χρειάζεται μέτρα αύξησης της φορολογίας κατά 3,2 δις ευρώ ετησίως ή αντίστοιχες μειώσεις κρατικών δαπανών.
Το ποσό είναι πολύ μεγάλο και οι πηγές φορολόγησης έχουν στερέψει.
Αλλά οι πολιτικοί δεν το βάζουν κάτω και βρήκαν μία πολύ ευφάνταστη λύση.
Θα πείσουν τις αγορές να τους δανείσουν περίπου 15 δις ευρώ για να μειώσουν το χρέος, που επίτηδες αύξησαν ή θα αυξήσουν φέτος, με πρόσχημα τη δημιουργία μαξιλαριού ανακούφισης του χρέους έως το 2022.
Στη συνέχεια, θα αρχίσουν να καταναλώνουν αυτό το μαξιλάρι μέχρι τις επόμενες εκλογές του 2023.
Το σχέδιο έχει δύο εσφαλμένες παραδοχές. Προβλέπει πρώτα ότι θα βρεθεί εύκολα αυτό το ποσό από τις αγορές και δεύτερο ότι συγχρόνως η ΕΕ θα κάνει τα “στραβά μάτια” για τη διαχείριση αυτών των χρημάτων.
Δυστυχώς, η δεύτερη προϋπόθεση δεν ισχύει.
Τον Οκτώβριο φέτος στη Βαυαρία θα γίνουν βουλευτικές εκλογές, που θα λειτουργήσουν ως μία πραγματική δημοσκόπηση για τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία.
Αν το SPD και οι Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας υποχωρήσουν και συγχρόνως αποκομίσει κέρδη το AfD, θα είναι πολιτική αυτοκτονία για το γερμανικό πολιτικό σύστημα να μην κάνει πρόωρες βουλευτικές εκλογές πριν το Μάιο του 2019.
Αν δεν γίνουν εκλογές και πορευθούν με κυβέρνηση μεγάλου Συνασπισμού ως τις Ευρωεκλογές, κινδυνεύουν να χάσουν μελλοντικά τον έλεγχο στο Ευρωκοινοβούλιο από τους Ευρωσκεπτικιστές του AfD, που δεν εκπροσωπούνται σήμερα σε αυτό.
Αν συμβεί αυτό, η Γερμανία θα πάψει να ελέγχει προς όφελος της την ΕΕ και θα χρειάζεται συνεχή διαπραγμάτευση με όλους για να υποστηρίζει τα συμφέροντα της.
Μία παρόμοια εξέλιξη θα περιορίσει αναπόφευκτα και το ρόλο της Μέρκελ στην εσωτερική πολιτική σκηνή.
Η Μέρκελ, υπό την πίεση του SPD, θα προσπαθήσει να κάνει εκλογές μετά τον Οκτώβριο φέτος για να "εκβιάσει" τους Γερμανούς ψηφοφόρους να στοιχηθούν πίσω από τα παραδοσιακά κόμματα τους "για να αποφύγουν τον κίνδυνο ακυβερνησίας".
Για να γίνουν όμως πιστευτοί οι ισχυρισμοί τους προς το προεκλογικό ακροατήριο τους, πρέπει να σκληρύνουν την στάση τους σήμερα κατά των "κακών παιδιών" της ΕΕ, δηλαδή κατά της Ελλάδας και της Ιταλίας.
Αυξάνοντας την πίεση, τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας θα υποχρεωθούν να πάψουν τα λόγια και να τηρήσουν κατά γράμμα τα συμφωνηθέντα.
Η πρόωρη πτώση της Ελληνικής κυβέρνησης πριν το Δεκέμβριο του 2018 είναι σχεδόν σίγουρη.
Αλλά δε θα εξασφαλίσει και τη σωτηρία των Ελλήνων πολιτικών, που μετά από πολλά χρόνια θα εκλεγούν και πάλι με σταυρό και στις μεθεπόμενες εκλογές με ένα είδος απλής αναλογικής.
Και οι δύο αυτές εξελίξεις θα κάνουν την οποιαδήποτε μελλοντική Ελληνική κυβέρνηση δυσκίνητη ως προς το να εφαρμόζει "ψηφισμένες" μεταρρυθμίσεις, που ζήτησαν οι εταίροι μας.
Η περίοδος ακυβερνησίας θα ξεκινήσει μέχρι και την ημερομηνία εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, που απαιτεί 180 ψήφους για να γίνει ομαλά.
Το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας έχει παγιδευθεί σε μία αυτοκαταστροφική πολιτική για πολλά χρόνια και η μόνη ρεαλιστική λύση αυτού του προβλήματος είναι η συνολική ρήξη για όλα και η αλλαγή των "διαπραγματευτών" μας.
Οι εταίροι μας θα φωνάζουν πάντα το Pacta sunt servanda, αλλά αυτό δε θα έχει καμία αξία, όταν οι προηγούμενοι διαπραγματευτές καταλήξουν στη ναφθαλίνη της ιστορίας.
Ας απολαύσουν λοιπόν τον τελευταίο λειψό χρόνο που τους έμεινε και ας κάνουν και ό,τι μοιραίο λάθος έχει απομείνει και να είναι σίγουροι ότι σύντομα ο κόσμος, όπως τον γνώριζαν, θα ανατραπεί.
Θα βρεθούν μόνοι τους να παλεύουν με τα κύματα της λαικής οργής και να προσπαθούν να αποφύγουν τις συνέπειες των πράξεων τους.
Η ώρα της κρίσης πλησιάζει για τους "Τσαουσέσκου" της πολιτικής σκηνής, αλλά και για όσους "προετοιμάζονται" με βαριά πολιτικά ονόματα να τους αντικαταστήσουν, λέγοντας τα ίδια ψέματα.
Σύσσωμο το πολιτικό σύστημα σε διάφορες περιόδους κυβερνήσεων με ετεροχρονολογημένους νόμους διαμόρφωσε ένα μελλοντικό πλαίσιο μειώσεων των συντάξεων και μείωσης της κοινωνικής προστασίας, καθ' υπόδειξη των δανειστών.
Η προθεσμία εφαρμογής της πιο δυσάρεστης μεταβολής, δηλαδή της μείωσης της προσωπικής διαφοράς και της μείωσης του αφορολόγητου, συμπίπτει με προεκλογική περίοδο.
Έτσι, όλοι μπορούν να υπόσχονται τα πάντα, αδιαφορώντας για τις πρακτικές συνέπειες.
Η κυβέρνηση μέσω του κου Κατρούγκαλου άρχισε να ψελλίζει ότι ίσως οι μειώσεις των συντάξεων να μη χρειάζονται, αλλά παράλληλα παίρνουν το δρόμο για ψήφιση και έγκριση κείμενα, που προδιαγράφουν μεσοσταθμικές μειώσεις των συντάξεων σε ποσοστό 11% περίπου.
Η κυβέρνηση για να μην εφαρμόσει μέτρα μείωσης συντάξεων χρειάζεται μέτρα αύξησης της φορολογίας κατά 3,2 δις ευρώ ετησίως ή αντίστοιχες μειώσεις κρατικών δαπανών.
Το ποσό είναι πολύ μεγάλο και οι πηγές φορολόγησης έχουν στερέψει.
Αλλά οι πολιτικοί δεν το βάζουν κάτω και βρήκαν μία πολύ ευφάνταστη λύση.
Θα πείσουν τις αγορές να τους δανείσουν περίπου 15 δις ευρώ για να μειώσουν το χρέος, που επίτηδες αύξησαν ή θα αυξήσουν φέτος, με πρόσχημα τη δημιουργία μαξιλαριού ανακούφισης του χρέους έως το 2022.
Στη συνέχεια, θα αρχίσουν να καταναλώνουν αυτό το μαξιλάρι μέχρι τις επόμενες εκλογές του 2023.
Το σχέδιο έχει δύο εσφαλμένες παραδοχές. Προβλέπει πρώτα ότι θα βρεθεί εύκολα αυτό το ποσό από τις αγορές και δεύτερο ότι συγχρόνως η ΕΕ θα κάνει τα “στραβά μάτια” για τη διαχείριση αυτών των χρημάτων.
Δυστυχώς, η δεύτερη προϋπόθεση δεν ισχύει.
Τον Οκτώβριο φέτος στη Βαυαρία θα γίνουν βουλευτικές εκλογές, που θα λειτουργήσουν ως μία πραγματική δημοσκόπηση για τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία.
Αν το SPD και οι Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας υποχωρήσουν και συγχρόνως αποκομίσει κέρδη το AfD, θα είναι πολιτική αυτοκτονία για το γερμανικό πολιτικό σύστημα να μην κάνει πρόωρες βουλευτικές εκλογές πριν το Μάιο του 2019.
Αν δεν γίνουν εκλογές και πορευθούν με κυβέρνηση μεγάλου Συνασπισμού ως τις Ευρωεκλογές, κινδυνεύουν να χάσουν μελλοντικά τον έλεγχο στο Ευρωκοινοβούλιο από τους Ευρωσκεπτικιστές του AfD, που δεν εκπροσωπούνται σήμερα σε αυτό.
Αν συμβεί αυτό, η Γερμανία θα πάψει να ελέγχει προς όφελος της την ΕΕ και θα χρειάζεται συνεχή διαπραγμάτευση με όλους για να υποστηρίζει τα συμφέροντα της.
Μία παρόμοια εξέλιξη θα περιορίσει αναπόφευκτα και το ρόλο της Μέρκελ στην εσωτερική πολιτική σκηνή.
Η Μέρκελ, υπό την πίεση του SPD, θα προσπαθήσει να κάνει εκλογές μετά τον Οκτώβριο φέτος για να "εκβιάσει" τους Γερμανούς ψηφοφόρους να στοιχηθούν πίσω από τα παραδοσιακά κόμματα τους "για να αποφύγουν τον κίνδυνο ακυβερνησίας".
Για να γίνουν όμως πιστευτοί οι ισχυρισμοί τους προς το προεκλογικό ακροατήριο τους, πρέπει να σκληρύνουν την στάση τους σήμερα κατά των "κακών παιδιών" της ΕΕ, δηλαδή κατά της Ελλάδας και της Ιταλίας.
Αυξάνοντας την πίεση, τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας θα υποχρεωθούν να πάψουν τα λόγια και να τηρήσουν κατά γράμμα τα συμφωνηθέντα.
Η πρόωρη πτώση της Ελληνικής κυβέρνησης πριν το Δεκέμβριο του 2018 είναι σχεδόν σίγουρη.
Αλλά δε θα εξασφαλίσει και τη σωτηρία των Ελλήνων πολιτικών, που μετά από πολλά χρόνια θα εκλεγούν και πάλι με σταυρό και στις μεθεπόμενες εκλογές με ένα είδος απλής αναλογικής.
Και οι δύο αυτές εξελίξεις θα κάνουν την οποιαδήποτε μελλοντική Ελληνική κυβέρνηση δυσκίνητη ως προς το να εφαρμόζει "ψηφισμένες" μεταρρυθμίσεις, που ζήτησαν οι εταίροι μας.
Η περίοδος ακυβερνησίας θα ξεκινήσει μέχρι και την ημερομηνία εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, που απαιτεί 180 ψήφους για να γίνει ομαλά.
Το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας έχει παγιδευθεί σε μία αυτοκαταστροφική πολιτική για πολλά χρόνια και η μόνη ρεαλιστική λύση αυτού του προβλήματος είναι η συνολική ρήξη για όλα και η αλλαγή των "διαπραγματευτών" μας.
Οι εταίροι μας θα φωνάζουν πάντα το Pacta sunt servanda, αλλά αυτό δε θα έχει καμία αξία, όταν οι προηγούμενοι διαπραγματευτές καταλήξουν στη ναφθαλίνη της ιστορίας.
Ας απολαύσουν λοιπόν τον τελευταίο λειψό χρόνο που τους έμεινε και ας κάνουν και ό,τι μοιραίο λάθος έχει απομείνει και να είναι σίγουροι ότι σύντομα ο κόσμος, όπως τον γνώριζαν, θα ανατραπεί.
Θα βρεθούν μόνοι τους να παλεύουν με τα κύματα της λαικής οργής και να προσπαθούν να αποφύγουν τις συνέπειες των πράξεων τους.
Η ώρα της κρίσης πλησιάζει για τους "Τσαουσέσκου" της πολιτικής σκηνής, αλλά και για όσους "προετοιμάζονται" με βαριά πολιτικά ονόματα να τους αντικαταστήσουν, λέγοντας τα ίδια ψέματα.