Finian Cunningham, Strategic Culture, Zero Hedge, 30-7-2018
[Η κατωτέρω διεξοδική ανάλυση των λόγων που κινούν τον μαινόμενο παροξυσμό υστερίας του πολιτικού κατεστημένου και των εξαρτημένων ΜΜΕ, στις ΗΠΑ και σε χώρες της στενής επιρροής τους, εναντίον των προέδρων Πούτιν και Τραμπ, ιδιαίτερα μετά την συνάντηση του Ελσίνκι, και των αιτίων υπαρξιακής κρίσης του συστήματος, η οποία προκαλεί αυτήν την υστερία, δεν έχει γραφτεί από Ρώσο σχολιαστή η Δυτικό αναρχικό και εχθρό του καπιταλιστικού συστήματος. Ο Finian Cunningham, που για σχεδόν 20 χρόνια διακρίθηκε ως συντάκτης και αρθρογράφος σε μεγάλες βρετανικές εφημερίδες, όπως The Mirror, Irish Times και Independent και που άρθρα του για τις διεθνείς εξελίξεις δημοσιεύονται σήμερα σε διάφορες γλώσσες, από όργανα ενημέρωσης διαφόρων χωρών, φέρει όνομα και επίθετο που απαντάται συχνά στην ιστορία της βρετανικής αυτοκρατορίας, από την εποχή της πειρατείας έως των Λόρδων του Ναυαρχείου. Μπορεί επομένως να διαβαστεί χωρίς ανησυχία για την έλλειψη αντικειμενικότητας.]
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
O Αμερικανός τέως πρόεδρος Ομπάμα ήταν προ ημερών στην Νότιο Αφρική για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την γέννηση του Νέλσον Μαντέλα. Σε λόγο που εξεφώνησε, προειδοποιούσε για τον αυξανόμενο αυταρχισμό μεταξύ των εθνών και την «άνοδο της πολιτικής της πυγμής».
Ερχόμενη μετά την συνάντηση κορυφής Τραμπ και Πούτιν στο Ελσίνκι, η ομιλία αυτή ερμηνεύτηκε από τα ΜΜΕ ως «μπηχτή» του Ομπάμα εναντίον των δύο ηγετών για τον αυξανόμενο αυταρχισμό.
Η παρουσίαση του «ισχυρού άνδρα» ως επερχόμενου κινδύνου για την δημοκρατία αποτελεί μια παραλλαγή της υποτιθέμενης απειλής του «λαϊκισμού», για την οποία φαίνεται επίσης να ανησυχεί το Δυτικό πολιτικό κατεστημένο.
Τραμπ, Πούτιν, Ιταλός Σαλβίνι, Ούγγρος Βίκτωρ ΄Ορμπαν, Αυστριακός Σεμπάστιαν Κουρζ και Τούρκος Ερντογάν πακετάρονται όλοι μαζί και με άλλους, με την ετικέτα «πολιτική πυγμής», «λαϊκιστές» και «αυταρχισμός».
Εδώ, δεν επιχειρούμε την υπεράσπιση των προαναφερόμενων πολιτικών ηγετών ή να ισχυριστούμε ότι είναι όλοι τους ενάρετοι δημοκράτες. Το ζήτημα είναι η απογύμνωση της απατηλής θεωρίας ότι στην σύγχρονη πολιτική έχει προκύψει ένα είδος διχοτόμησης σε δύο στρατόπεδα, αυτών που είναι υποτίθεται ενάρετοι, φιλελεύθεροι, δημοκρατικοί, πλουραλιστές και των άλλων που είναι «καταχθόνιοι πολιτικοί πυγμής», «αυταρχικοί» , «λαϊκιστές».
Στην πομπώδη περιγραφή του Ομπάμα για τις διεθνείς πολιτικές τάσεις, άνθρωποι σαν αυτόν αποτελούν υποτίθεται την επιτομή της πολιτισμένης δημοκρατικής παράδοσης, που απειλείται τώρα από νεοφασίστες αναδυόμενους από το σκότος για να καταστρέψουν μιαν ιδεώδη διεθνή τάξη. Αυτή η διεθνής τάξη θεωρείται ότι ως τώρα καθοδηγείτο από την λαμπρότητα της αμερικανικής πολιτικής ηγεσίας. Κοντολογίς πρόκειται για την“Pax Americana”, που επικρατούσε για σχεδόν επτά δεκαετίες, μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά την συνάντηση κορυφής του Ελσίνκι, τα Δυτικά ΜΜΕ έσπασαν κάθε φραγμό υστερίας και υπερβολής.
Ο Τραμπ προπηλακίστηκε για τον «εναγκαλισμό ενός δικτάτορα» και την αποκήρυξη των Δυτικών δημοκρατικών συμμάχων.
Σε ένα άρθρο της Ουάσιγκτον Ποστ, ο τίτλος ξεφώνιζε «κήρυξε πόλεμο στην Δύση ο Τραμπ;» Και μια φωτογραφία του Τραμπ με τον Πούτιν είχε για λεζάντα την φράση «Το Νέο Μέτωπο»
Κύριο άρθρο στους Τάϊμς της Ν. Υόρκης διασάλπιζε ότι «ο εναγκαλισμός του Τραμπ με τον Πούτιν είναι ένας επινίκιος χορός επάνω στον ευρω-αμερικανικό τάφο» ΄Ενα άλλο άρθρο στην ίδια εφημερίδα έγραφε: «Τραμπ και Πούτιν εναντίον Αμερικής»
Το Δυτικό πολιτικό κατεστημένο και τα σχόλια των ΜΜΕ διακηρύσσουν την θέση ότι η υπό αμερικανική ηγεσία Δυτική τάξη καταρρέει εξαιτίας του «λαϊκιστή» και «βάναυσου» Τραμπ. Στην υποτιθέμενη επίθεσή του κατά των πυλώνων της δημοκρατίας και της κυριαρχίας του Νόμου, ο Τραμπ βοηθείται και ενθαρρύνεται από απεχθείς, ομοειδείς αυταρχικούς τύπους, όπως ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν και άλλοι εθνικιστές πολιτικοί.
Η υποθετική βάση αυτού του αφηγήματος του πολιτικού κατεστημένου είναι πως όλα ήταν υγιεινά και χαρούμενα στην αμερικανικής διαχείρισης τάξη πραγμάτων, μέχρι την εμφάνιση διάφορων πολιτικών αποστατών, όπως ο Τραμπ και ο Πούτιν.
Αυτή η βασική υπόθεση δεν είναι παρά σκέτη έπαρση και απάτη. ΄Αν κοιτάξει και μόνο του Ομπάμα την προεδρία βλέπει κανείς πως οι υποτιθέμενοι φύλακες της δημοκρατίας και της διεθνούς τάξεως είναι αυτοί οι ίδιοι που στην πραγματικότητα έκαναν το παν για να κατασπαράξουν την έννομη τάξη.
Θα θυμάστε πως ο Ομπάμα ήταν ο Αμερικανός πρόεδρος που κλιμάκωσε επτά ταυτοχρόνως υπερπόντιους πολέμους, διεξαγόμενους από Αμερικανούς στρατιωτικούς χωρίς ίχνος νόμιμης διεθνούς εντολής. Υπό το Διεθνές Δίκαιο, ο Ομπάμα και άλλοι ανώτεροι αξιωματούχοι της κυβέρνησής του θα έπρεπε να διωχθούν για εγκλήματα πολέμου. Ο ίδιος επεξέτεινε σε μεγάλο βαθμό τις δι’ απλού διατάγματος δολοφονίες με ιπτάμενα ρομπότ, που υπολογίζεται πως σκότωσαν χιλιάδες ανθρώπους σε διάφορες χώρες ,μεταξύ των οποίων το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, η Υεμένη και η Σομαλία, απλά και μόνο με την υποψία ότι ήσαν τρομοκράτες.
Ο Ομπάμα ήταν που αναβάθμισε του προκατόχου του Μπους την πολιτική υποχθόνιου πολέμου στην Συρία, εξοπλίζοντας και καθοδηγώντας εντολοδόχους στην αποτυχημένη απόπειρα να ανατρέψουν την εκλεγμένη κυβέρνηση του Προέδρου ΄Ασαντ. Αυτός, ο με αμερικανική στήριξη, υποχθόνιος πόλεμος στην Συρία, παράλληλα με τον απροκάλυπτο πόλεμο του Ομπάμα για την αλλαγή του καθεστώτος στην Λιβύη, συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στη προσφυγική κρίση που προκάλεσε την πολιτική αποσταθεροποίηση στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.
΄Ετσι βρισκόμαστε τώρα εδώ, μπροστά στην έσχατη ειρωνεία. Ο Ομπάμα να κάνει κήρυγμα στα πλήθη με θεατρική ανησυχία για το φάσμα «πολιτικής της πυγμής» και ξενοφοβικού λαϊκισμού, όταν στην πραγματικότητα ο ίδιος και πολιτικοί σαν και αυτόν δημιούργησαν κατά μέγα μέρος τα προσφυγικά προβλήματα που υποκινούν την αντιμεταναστευτική αντίδραση στην Ευρώπη.
Αποτελεί πράγματι μια αλαζονική παραίσθηση Αμερικανών και Ευρωπαίων πολιτικών του κατεστημένου, υποτιθέμενων «ειδημόνων» και ΜΜΕ, ότι η κάποτε ενάρετη και νομιμόφρων, υπό αμερικανική καθοδήγηση, Δυτική Τάξη διαβρώθηκε από υποκινητές όχλων, όπως ο Τραμπ, ο Σαλβίνι, ο ΄Ορμπαν κλπ, όλοι ενορχηστρωμένοι από έναν «σκληρό δικτάτορα» στο Κρεμλίνο.
Για την Ιστορία, ο Πούτιν, ο υποτιθέμενος «Νταής» στο Κρεμλίνο, είχε προειδοποιήσει πριν μια δεκαετία, με μιαν προφητική ομιλία του στο Μόναχο, ότι η διεθνής τάξη διαρρηγνύεται από ασυγκράτητη αμερικανική ιδιοτέλεια και περιφρόνηση του Δικαίου στην διεξαγωγή παράνομων πολέμων για την αμερικανικήν ηγεμονία. Αυτό ήταν στο αποκορύφωμα των αμερικανικών πολέμων στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, πού σκότωσαν πάνω από ένα εκατομμύριο αμάχους και έφεραν εκατομμύρια άλλους σε κόλαση δυστυχίας.
Στην πραγματικότητα η «Αμερικανική Ειρήνη» που υποτίθεται πως επικράτησε τα τελευταία εβδομήντα χρόνια δεν ήταν ποτέ για τάξη, ειρήνη ή δικαιοσύνη στον κόσμο. Η άποψη ότι οι ΗΠΑ ηγούντο του κόσμου με το «ηθικό κύρος τους» αποτελεί μιαν από τις πιο μωρές αυταπάτες της σύγχρονης ιστορίας.
Από το ατομικό ολοκαύτωμα της Ιαπωνίας και στην διάρκεια των επομένων δεκαετιών, οι ΗΠΑ διεξήγαγαν πολέμους ασταμάτητα, σχεδόν κάθε χρόνο -από υποχθόνιες επιχειρήσεις στην Λατινική Αμερική και την Αφρική μέχρι ολοκληρωτικούς γενοκτόνους πολέμους στην Ινδοκίνα. Το τελευταίο τέταρτο του αιώνα είδε μιαν επιτάχυνση και επέκταση αυτών των αμερικανικών πολέμων, κάποτε με την βοήθεια του στρατιωτικού άξονα των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, κυρίως επειδή η Ουάσιγκτον έκρινε ότι η άδειά της για την εκτέλεση μαζικών σκοτωμών ήταν απεριόριστη μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής ΄Ενωσης.
Αυτή είναι η πραγματική δυναμική που οδηγεί στην σημερινή κατάρρευση της Δυτικής Τάξης Πραγμάτων. Οι ΗΠΑ και οι ευνοούμενοι υποτακτικοί τους μεταξύ των Ευρωπαίων συμμάχων κατέστρεψαν όλα τα θεμέλια της διεθνούς τάξης με τους ακατάπαυστους πολέμους και τις εκστρατείες των μαζικών φόνων. Η μεγάλο-επιχειρηματική καπιταλιστική λεηλασία τους έχει κατακρεουργήσει τον πλανήτη.
Το χάος από αυτούς τους πολέμους και οι οικονομικές συνέπειες των φαραωνικών πολεμικών δαπανών για τους Δυτικούς πληθυσμούς, είναι που έχουν προκαλέσει τις κοινωνικές συνθήκες που υποκινούν κινήματα διαμαρτυρίας, εναντίον του κατεστημένου, κατά της λιτότητας, κατά των πολέμων, αντιμεταναστευτικά και ούτω καθεξής.
Εάν η υποτιθέμενη «τάξη» σείεται για την κυριαρχούσα πολιτική τάξη και τους λακέδες της, όπως ο Μπάρακ Ομπάμα, αυτό οφείλεται στις εγκληματικές ληστρικές διαρπαγές τους, που διεξάγονταν επί δεκαετίες, υπό το προκάλυμμα της Pax Americana.
Οι συντάκτες της Monthly Review το είχαν σοφά προσδιορίσει πριν από χρόνια, όταν αναλύοντας την παρούσα Δυτική Τάξη την αποκάλεσαν “Pox Americana”, Αμερικανική Πανώλη.
Αυτό είναι το ιστορικό πλαίσιο που εξηγεί γιατί οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές κατεστημένες εξουσίες καταγγέλλουν τους αντιδρώντες «αυταρχικούς» και «λαϊκιστές». Καθιστούν άλλους τους αποδιοπομπαίους τράγους για το ιστορικό ναυάγιο της θεσμοποιημένης εγκληματικότητας, υπό την ηγεσία κυρίως των «δημοκρατικών» καθεστώτων της Ουάσιγκτον.
Ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν εξέχει ως ο διεθνής ηγέτης που έβαλε φρένο στην, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, εγκληματική επιδρομή κατά της παγκόσμιας ειρήνης. Η θέση αυτή του Πούτιν πρώτο-εκδηλώθηκε με την ομιλία-σταθμό που εκφώνησε στο Μόναχο το 2007 και έπειτα προσέλαβε την ουσιαστική έκφρασή της όταν βοήθησε στον τερματισμό του υπό αμερικανική ηγεσία υποχθόνιου εγκληματικού πολέμου στην Συρία.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Πούτιν καθυβρίζεται και δαιμονοποιείται σε τέτοιο βαθμό από τις Δυτικές κατεστημένες εξουσίες. Οι πειρατές εμποδίζονται να λεηλατούν τον κόσμο και στην απελπισία τους εξακοντίζουν κάθε είδους συκοφαντικά επίθετα όπως «δικτάτορας» και «αυταρχικός».
Κανένας δεν άσκησε περισσότερη εγκληματικότητα φασιστικής μορφής και βαρβαρότητα σε βάρος του νόμου και της ειρήνης όσο οι γλυκομίλητοι ψευτο-δημοκράτες που κυβέρνησαν για 70 χρόνια τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Το Δυτικό πολιτικό κατεστημένο και ο καπιταλισμός της «ελίτ» του είναι σαπισμένος ως το κόκκαλο. Πάντα ήταν. Η δική του σήψη και η όζουσα διαφθορά είναι η πηγή της αηδιαστικής οσμής που επιχειρεί να αποδιώξει κατηγορώντας άλλους.