Ομάδες εγχώριων και ξένων συμφερόντων που αυτοαποκαλούνται κόμματα, εντός και εκτός Βουλής, ανήμπορες να προτάξουν μήνυμα και πράξη απελευθέρωσης, ακολουθούν ως απλοί εντολοδόχοι τα κελεύσματα των αφεντικών τους:
ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ
Μνημόνια, οικονομική και εθνική υποδούλωση, εξαθλίωση, μετανάστευση, Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος...
Εξευτελίζουν και καταναλώνουν τόπους, σύμβολα, αντιστασιακές πράξεις, υβρίζουν νεκρούς και ζώντες, προηγούμενες και επόμενες γενιές:
Αγώνας, Αντίσταση, Ιθάκη, Καστελόριζο, ΟΧΙ, αξιοκρατία, Ορθοδοξία, παράδοση, Ελληνικότητα
Τι σχέση έχουν όλες οι παραπάνω ομάδες υποτακτικών με την παράδοση του 1821 και του Μακεδονικού Αγώνα, με την υπεράσπιση των θυμάτων της Σμύρνης και της Κερασούντας, του Διστόμου, των Καλαβρύτων, της Κύπρου, πως αντιλαμβάνονται τον Βλαχάκο, τον Γιαλοψό, τον Καραθανάση, τον Μπαλταδώρο;
Το βέβαιο είναι αυτό που γράφει ο Γιώργος Σεφέρης από το 1945 στο ημερολόγιό του: «η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία, η γενική αναπηρία της ηγέτιδας τάξης στην Ελλάδα, σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις (...). Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα».
Το οποίο συμπληρώνει ο Νίκος Γκάτσος: «Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.... και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.....»