 |
| Monoar / pixabay |
Μελετάμε το σχολείο να ξεκινά στις 9, λέει ο υπουργός παιδείας, Γαβρόγλου. Και γιατί στις 9 και όχι στις 10 και μισή; Και γιατί να μη μελετάμε να κλείνει νωρίτερα αφού ούτως ή άλλως τα παιδιά δε μαθαίνουν τίποτε απολύτως, φορτώνονται ένα σωρό σαβούρα για το σπίτι και οι τσάντες ζυγίζουν περισσότερο από τα ίδια;
Του Στρατή Μαζίδη
Το πρόβλημα δεν είναι τι ώρα ξεκινά το σχολείο αλλά την ώρα που είναι ο μαθητής σε αυτό να γίνεται κάτι ουσιαστικό. Το ένα μου παιδί που τέλειωσε το δημοτικό, τα τελευταία δύο χρόνια πρακτικά δεν έκανε καθόλου θρησκευτικά. Ποτέ δεν είχε τίποτε. Ας μη μιλήσουμε για τα μαθηματικά. Ασκήσεις σε μάθημα που δεν παραδόθηκε. Κι ας μη μιλήσουμε για τη δασκάλα διότι και μόνο στην ιδέα, ανεβάζω πίεση.
Εδώ είχαμε το παράδοξο στην Ε' Δημοτικού να πρέπει να δίνει ο μαθητής ή η μαθήτρια δύο λύσεις σε ένα πρόβλημα μαθηματικών (που στα χρόνια μας ήταν Αριθμητική). Μια κανονική και μια στο περίπου!
Άλλος πάλι δάσκαλος στο ίδιο σχολείο φόρτωνε τα παιδιά με ένα κάρο φωτοτυπίες στις διακοπές των εορτών. Οι διακοπές δηλαδή μόνο διακοπές δεν ήταν. Ακούμε για το Γυμνάσιο και για διαβάσματα επί ώρες. Μα τι στο καλό άλλαξε από όταν πήγαινα ο ίδιος Γυμνάσιο και 1-2 ώρες την ημέρα διάβασμα επαρκούσαν;
Το θέμα είναι τα παιδιά να πηγαίνουν και φεύγοντας να έχουν κανεί εκεί αυτό που χρειάζεται. Το ζητούμενο δεν είναι η παραγωγή τούβλων, αλλά σκεπτόμενων και καλλιεργημένων αυριανών πολιτών. Και αυτό δε συμβαίνει. Και για αυτό πολλοί ενώ δεν είχαμε κανένα πρόβλημα ως μαθητές, δεν απέχουμε πολύ από το να το μισήσουμε ως γονείς με όσα βλέπουμε.
Το θέμα δεν είναι τι ώρα θα ανοίγει το σχολείο Κώστα Γαβρόγλου, γιατί όπως το έχετε καταντήσει όλοι μαζί, και καθόλου να μην ανοίξει, δε θα γίνει καμία ζημιά.