Μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η παγκοσμιοποίηση, με ηγέτη τις ΗΠΑ και όργανο την αμερικανική κυβέρνηση, όρμησε σαν «ταύρος εν υαλοπωλείω» εναντίον των εθνικών κρατών.
Πέτρος Χασάπης
Όμως, τελευταία, μετά από 25 χρόνια αμερικανικής ηγεμονίας και ηγεμονίας του δολαρίου, παρατηρήθηκε από μέρος της αμερικανικής ελίτ ότι ξεφυτρώνουν δυναμικά κράτη (Ρωσία, Κίνα, Ιράν, Τουρκία, Ινδία και φυσικά η ΕΕ με ηγέτη της τη Γερμανία κ.λ.π.), τα οποία με όπλο ακριβώς την οικονομία, χαλάνε το σύστημα της παγκοσμιοποίησης, διεκδικώντας το καθένα για λογαριασμό του αυτόνομο εθνικό χώρο στον διεθνή οικονομικό στίβο.
Μέσα στα ανερχόμενα αυτά δυναμικά κράτη, εμφανίστηκαν και εμφανίζονται αυταρχικοί ηγέτες. Οι αυταρχικοί ηγέτες δεν εμφανίστηκαν από το πουθενά, τους αναζήτησαν οι ίδιοι οι λαοί τους για να στηρίξουν το «υπερήφανο» έθνος τους ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Ακόμα και μέσα στην ΕΕ όλοι παραπονούνται για το ότι έχουν εκλείψει οι μεγάλοι ηγέτες και όλοι αναζητούν ισχυρούς ηγέτες που θα ηγηθούν της ΕΕ. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και στην Ελλάδα, όπου μεγάλο μέρος του λαού έχει πέσει σ’ αυτή την παγίδα και αναζητεί έναν αυταρχικό ηγέτη να τον σώσει.
Όπως είπαμε, η ηγεμονεύουσα μέχρι τώρα αμερικανική ελίτ διαπίστωσε αυτή την διεθνή αλλαγή, τη στιγμή που η αμερικανική οικονομία έχει απλωθεί σαν «τραχανάς» στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, χάνοντας συνεχώς εσωτερική δύναμη.
Η εκλογή Τράμπ, σηματοδοτεί αυτή ακριβώς τη διαπίστωση και την προσπάθεια μέρους της αμερικανικής ελίτ να συμμαζέψει πλέον τα ασυμμάζευτα με εντελώς βίαιο οικονομικά τρόπο. Αυτή η βίαιη αντίδραση των ΗΠΑ θορύβησε τις ανερχόμενες νέες παγκόσμιες δυνάμεις, οι οποίες έχουν αρχίσει πλέον να αναζητούν μεταξύ τους συμμαχίες, προκειμένου να αντιπαρατεθούν σ’ αυτόν τον Τρίτο προς το παρόν οικονομικό Πόλεμο, ο οποίος όμως δεν αποκλείεται να εξελιχθεί και σε πραγματικό Παγκόσμιο Πόλεμο, με ακαθόριστους προς το παρόν συμμαχικούς άξονες.
Η επίθεση που δέχεται η Τουρκία από τις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή, δεν έχει να κάνει φυσικά μόνο με το θέμα της αποφυλάκισης του πάστορα Μπράνσον, αλλά έχει σχέση με όλα τα προηγούμενα και διαβλέπω μια προσπάθεια παραδειγματισμού που θέλουν να περάσουν οι ΗΠΑ προς τις άλλες δυνάμεις. Γι’ αυτό και κάποιοι από τους υπόλοιπους, δεν αποκλείεται να ενισχύσουν την Τουρκία. Τίποτα μην θεωρούμε δεδομένο.
Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, η Ελλάδα είναι ουραγός των εξελίξεων, μη μπορώντας όχι μόνο να χαράξει κάποια στρατηγική, αλλά ούτε καν να προτείνει μια Νέα Ιδέα για το παγκόσμιο μέλλον, ώστε να μπει μέσα στο παιχνίδι με το δικό της τρόπο.