«Έχουμε την Ιστορία με το μέρος μας, γι αυτό και θα κερδίσουμε» απεφάνθη, σφύζοντας από αυτοπεποίθηση, ο αντιπρόεδρος κ. Ι. Δραγασάκης (Βουλή, 5-7-2018), κι ας ισχυρίζονται κάποιοι ότι «η χώρα πεθαίνει υπό κομματικό και διεθνή έλεγχο, υπόκωφα με σιγαστήρα» (Τα ΝΕΑ, 13-8-2018).
Αντίθετα, στην ελληνική κοινωνία συνεχώς πληθαίνουν εκείνοι που ισχυρίζονται ότι σύντομα το κυβερνών κόμμα θα καταλήξει, πολιτικά και ηθικά εντελώς απαξιωμένο, σε κάποια χωματερή της Ιστορίας.
Ανεξάρτητα με το τι μας επιφυλάσσει όμως η Ιστορία, αυτό που είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο είναι ότι αυτοί που για μια διαβολική πανουργία της Ιστορίας διαχειρίζονται τα τελευταία 3,5 χρόνια τις τύχες της χώρας στην συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν παντελή έλλειψη αίσθησης της μακρόχρονης Ιστορίας αυτού του τόπου, της ταυτότητας και της παράδοσής του. Έτσι εξηγούνται και οι εμμονικές και ιδεοληπτικές και τελικά ατελέσφορες προσπάθειές τους «αναμόρφωσης» αυτού του δοκιμαζόμενου λαού με αριστερόστροφες, παγκοσμιοποιητικές «αξίες»: δικαιωματισμός, πολυπολιτισμικότητα, εθνοαποδομισμός, χριστιανοφοβία, ατομικισμός, μετριοκρατία, συλλογικότητες, αντικληρικαλισμός κλπ. κλπ.
Όμως το πολιτιστικό βάθος αυτής της χώρας, που έρχεται από τα βάθη της Ιστορίας, είναι τέτοιου μεγέθους που, παρά τις όποιες λαβωματιές που συνειδητά τις προκαλούν, κάνει τις όποιες προσπάθειές τους ιστορικά απέλπιδες. Γι αυτό και το πιθανότερο για το κυβερνών κόμμα είναι να βρεθεί όντως σε μια χωματερή της Ιστορίας. Το θέμα όμως είναι που θα βρεθεί η χώρα.