Το 2012 λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες η αθλήτρια Βούλα Παπαχρήστου έγινε το θύμα μιας οργανωμένης επίθεσης ανθρώπων που την κατασπάραξαν για κάτι που ανέβασε σε προσωπικό της λογαριασμό. Δεν είχε υπόψη της ότι στην Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν κάνουν άλλη δουλειά από το να παρακολουθούν τους άλλους για να βρουν κάτι κατ' αυτούς στραβό και να τους ξεμπροστιάσουν.
Του Στρατή Μαζίδη
Η αίσθηση του χιούμορ στον καθένα είναι διαφορετική. Δεν υπάρχουν ρατσιστικά αστεία. Υπάρχουν αστεία πετυχημένα και κρύα. Με το ίδιο σκεπτικό και τα ποντιακά ανέκδοτα είναι ρατσιστικά. Όπως επίσης και τα κλασικά "μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας Γάλλος, ένας Γερμανός κι ένας Ελληνας" όπου πάντα ο Ελληνας τα καταφέρνει. Η καλύτερη απάντηση σε όσους ψάχνουν μύγα για να μυγιαστούν είναι το ανέκδοτο με τα δύο μωρά, το ένα λευκό και το άλλο μαύρο. Το λεύκο λέει στο μαύρο "μα τι έπαθες, κάηκες στο ψήσιμο;" και το μαύρο του απαντά "εσύ πάλι πως βγήκες τελείως ωμό;".
Το χιούμορ από την κακία σε αυτές τις περιπτώσεις διακρίνεται σε ένα σημείο, εμείς δεχόμαστε να γελάσουν οι άλλοι με ένα χαρακτηριστικό μας ή όχι;
Βέβαια εκείνη την εποχή είχε πάρει φόρα η Χρυσή Αυγή και συνεπώς οτιδήποτε έλεγε ο καθένας μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον του. Μήπως όλοι οι αθλητές και γενικώς τα δημόσια πρόσωπα δεν έχουν πει ποτέ κάτι που όλοι αυτοί οι ηλεκτρονικοί εισαγγελείς που αναζητούν βελόνα στα άχυρα, δε θα το ενοχοποιούσαν;
Τελικά στη χώρα όπου όλοι όσοι την έφεραν ως εδώ κυκλοφορούν ελεύθεροι, γίνονται ΠτΔ, θεωρούνται μεσσίες κ.ο.κ., στη χώρα όπου συλλαμβάνονται εγκληματίες και μετά από λίγο μένουν ελεύθεροι, στη χώρα όπου χορηγείται άδεια σε κατά συρροή αμετανόητους δολοφόνους, τιμωρήσαμε μια αθλήτρια για ένα αστείο, όσο άστοχο κι αν το βρίσκει κανείς. Αυτό κι αν είναι αστείο. Τελικά εμείς είμαστε το καλύτερο ανέκδοτο.
Η Παπαχρήστου προχώρησε στη ζωή της. Άνοιξε σπίτι, έγινε μητέρα. Εμείς;
Πήγαμε από τον κακό στο χειρότερο. Διώξαμε τους κακούς και φεράμε
κυρίτσηδες χολής.
Δεν τιμωρήσαμε τελικά την Παπαχρήστου, αλλά την Ελλάδα μη επιτρέποντας σε μια αθλήτρια να διακριθεί, να κερδίσει ενδεχομένως μετάλλια και να σηκώσει ψηλά την ελληνική σημαία.