* «Φιέστες» για την έξοδο από το Μνημόνιο ΔΕΝ μπορεί πια να κάνει ο Τσίπρας. Σας το είχα γράψει εδώ, προ ημερών…
Τώρα πια το ομολογούν σκυθρωποί και οι δικοί του. Ανοικτά, μάλιστα…
Κι αν επιχειρήσει κάτι, εντελώς υποβαθμισμένο πια, θα προκαλέσει στο λαό θυμηδία ή οργή - ή και τα δύο…
Εδώ βγήκε σήμερα ο «αγαπημένος» του Τσίπρα – και Σοσιαλιστής παρακαλώ - Μοσκοβισί και είπε αυτό που έχουν ήδη πει όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι:
--Ότι, αν δεν υπήρχε η εκτροπή του 2015, δεν θα χρειαζόταν το τρίτο Μνημόνιο. (Ούτε και το τέταρτο, βέβαια…)
* Να παίξει με το κόψιμο των συντάξεων, επίσης δεν τον παίρνει. Μπορεί να υποσχεθεί «αναβολή», αλλά ουδείς θα τον πιστέψει μέσα στη χώρα, και θα του επιτεθούν μετωπικά οι έξω – με τους οποίους το συμφώνησε και το υπόγραψε, δύο φορές ως τώρα…
* Στις διεθνείς αγορές δεν μπορεί να βγει. Ο Ντράγκι του έκλεισε οριστικά την «ποσοτική χαλάρωση» (που τελειώνει, έτσι κι αλλιώς), του απέκλεισε και το weaver, που δίνει κάποια ανάσα ρευστότητας στις δοκιμαζόμενες τράπεζες…
* Τον «τέλειωσε» και το ΔΝΤ βγάζοντας το χρέος μας «μη βιώσιμο» μακροπρόθεσμα και προεξοφλώντας ότι μετά το 2027 θα αρχίσει πάλι να ανεβαίνει ως ποσοστό του ΑΕΠ, ενώ μετά το 2030 θα χρειαστεί και νέα «ρύθμιση» από τους Ευρωπαίους εταίρους! Οι οποίοι ούτε να το ακούσουν θέλουν…
Δύο αριθμούς μόνο να θυμάστε, γιατί αυτοί συνοψίζουν τι έγινε τα τελευταία τέσσερα χρόνια:
--Στο τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά το ΔΝΤ προέβλεπε ότι – χωρίς πρόσθετη βοήθεια χρέους, τότε – η Ελλάδα θα είχε χρέος προς ΑΕΠ κάτω από 110% το 2022. Απολύτως «βιώσιμο» (τότε)…
--Σήμερα το ίδιο ΔΝΤ προβλέπει πως - παρά την πρόσθετη «βοήθεια χρέους» που πήραμε πρόσφατα - η Ελλάδα θα έχει χρέος προς ΑΕΠ πάνω από 160% του 2032. Κι αν δεν γίνει κάτι ως τότε, το χρέος προς ΑΕΠ θα εκτοξευθεί τα επόμενα χρόνια…
Χαιρέτα μου τον πλάτανο η.. βιωσιμότητα του χρέους!
Αυτή είναι η ζημιά που έκανε ο Τσίπρας! Του το λένε χοντρά πια οι απέξω. Τι να «πανηγυρίσει», ο καψερός;
* Το ελληνικό χρηματιστήριο καρκινοβατεί γύρω στις 750 μονάδες - χαμηλότερα απ’ ό,τι ήταν στην αρχή του χρόνου, χαμηλότερα κι από εκεί που βρισκόταν πέρσι τέτοιο καιρό! (Τέτοιες μέρες το 2014 βρισκόταν κοντά στις 1400 μονάδες!)
Οι αγορές ΔΕΝ είναι σήμερα αισιόδοξες για την πορεία της Ελληνικής οικονομίας από δω και στο εξής…
* Η Μέρκελ που τον στήριζε μπορεί να μην είναι Καγκελάριος ως τα Χριστούγεννα. Ήδη προετοιμάζουν τον Σόϊμπλε! Ο οποίος έχει κάτι «ανοικτούς λογαριασμούς» με την κυβέρνηση Τσίπρα…
--Παντού η δεξιά είναι σε άνοδο. Και παντού τα Κεντροδεξιά κόμματα μετακινούνται δεξιότερα, ενώ η παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία βουλιάζει.
--Και παντού κερδίζουν έδαφος οι δυνάμεις που απαιτούν να μπει φραγμός στο λαθρομεταναστευτικό τσουνάμι.
Πράγμα για το οποίο όλοι χρεώνουν την κυβέρνηση Τσίπρα…
Στο εξωτερικό μαύρα τα μαντάτα από παντού…
Κι ακόμα:
--Στην Ιταλία η νέα κυβέρνηση πάει για «μετωπική σύγκρουση» με τις Βρυξέλλες, με σοβαρό ενδεχόμενο πλέον και την έξοδό της από το ευρώ. Δεν γράφεται ανοικτά ακόμα, αλλά το φοβούνται και το υπονοούν όλοι…
--Στην Ισπανία η νέα κυβέρνηση Σάντσεθ, δεν μπορεί να σταθεί εν όψει ψήφισης του νέου Προϋπολογισμού. Ενώθηκαν όλοι να διώξουν τον Ραχόϊ, αλλά τώρα δεν μπορούν να συμφωνήσουν προϋπολογισμό. Και πιθανολογούνται πρόωρες εκλογές, πράγμα που θα αναζωπυρώσει την Καταλανική απόσχιση.
Ακόμα και χωρίς όλα αυτά, η Ελλάδα δεν μπορούσε να βγει στις αγορές σοβαρά τους αμέσως επόμενους μήνες. Αν όμως, υπάρξουν τέτοιες «αναταράξεις», είτε στην γειτονική Ιταλία είτε στην Ισπανία, τα επιτόκια της Ευρώπης θα εκτοξευθούν, και οι πόρτες των αγορών για την Ελλάδα θα κλείσουν ερμητικά.
Και για απροσδιόριστο χρόνο…
* Στην Τουρκία σοβεί πρωτοφανής κρίση. Η Ουάσιγκτον ξεκίνησε κυρώσεις κατά του καθεστώτος Ερντογάν (για πρώτη φορά από 1975!). Πράγμα που – χώρια από τις μεγάλες γεωπολιτικές ανατροπές που εγκυμονεί - συγκλονίζει την τουρκική λίρα και τις εύθραυστες ισορροπίες της ίδιας της Τουρκικής οικονομίας.
Αν ο Ερντογάν δεν συνθηκολογήσει – πράγμα που ΔΕΝ προτίθεται να κάνει αυτή τη στιγμή – και κλιμακωθούν οι κυρώσεις (πράγμα που σαφώς προεξοφλεί η Ουάσιγκτον πλέον) θα έχουμε αληθινή «έκρηξη» στην Τουρκία…
Όχι σε μερικά χρόνια…
Τους αμέσως επόμενους μήνες!
Είναι σε θέση ο Τσίπρας να διαχειριστεί, ακριβώς δίπλα μας, μια Τουρκία σε έκρηξη;
Εδώ μια «μέτρια» πυρκαγιά στην Πεντέλη δεν μπόρεσε να διαχειριστεί και προέκυψε η πιο δραματική και πλέον πολύνεκρη ανθρώπινη τραγωδία των μεταπολεμικών χρόνων.
* Μέσα στην Ελλάδα τίποτε δεν δουλεύει. Η καταστροφή στο Μάτι το απέδειξε – μην τα ξαναλέμε…
Κράτος, ουσιαστικά, δεν υπάρχει!
Μόνο «αποκούμπι» του Τσίπρα το υπέρ-πλεόνασμα που είχε μαζέψει – από την υπέρ-φορολόγηση και τα ληξιπρόθεσμα που άφηνε απλήρωτα.
Αυτό το «πουγκί» σκόπευε να ανοίξει και να μοιράσει «παροχές» εν όψει των εκλογών. Τώρα όμως, του το «δεσμεύουν» κι αυτό. Τον υποχρεώνουν να το κρατήσει ως «μαξιλάρι ρευστότητας», αφού δεν πρόκειται να βγει στις αγορές, στο ορατό μέλλον.
Πράγμα που σημαίνει πως, αν αρχίσει να μοιράζει «παροχές», θα τον καταγγείλουν ότι οδηγεί σκόπιμα την Ελλάδα σε χρεοκοπία, παραβιάζει τις πρόσφατες συμφωνίες με την Ευρώπη (του Ιουνίου) και παίρνει την ευθύνη ο ίδιος για ό,τι ακολουθήσει…
Αρχίζει να νιώθει αποκομμένος από το μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας:
--Στη Μακεδονία και τη Θράκη ΔΕΝ μπορεί να πατήσει (άντε να δούμε πώς θα πάει στη ΔΕΘ το Σεπτέμβριο)…
--Στα νησιά του Αιγαίου ΔΕΝ μπορεί να πατήσει…
--Στη Αττική ΔΕΝ μπορεί να πάει.
--Στην Κρήτη (για άλλους λόγους) επίσης είναι δύσκολο να πάει…
Όλα αυτά όμως, αθροίζουν πάνω από 60% του εκλογικού σώματος.
Σε όλες αυτές τις περιοχές (πλην Κρήτης, ίσως) οι δημοσκόποι υπολογίζουν το ΣΥΡΙΖΑ σε μονοψήφια νούμερα και ξέρουν ότι αυτό ΔΕΝ αλλάζει πια…
Πράγμα που σημαίνει ότι το 15% πανελλαδικά είναι πια πολύ «φιλόδοξο» για τον Τσίπρα. Ενώ ως τον Ιούνιο, τον υπολόγιζαν 20-22%...
Οι βουλευτές του από όλη την Ελλάδα, αυτό το ξέρουν από προσωπική πείρα. Όπως ξέρουν επίσης πως το κλίμα μπορεί μόνο να χειροτερέψει, αλλά πια ΔΕΝ αντιστρέφεται!
Και πώς να αντιστραφεί, άλλωστε; Εδώ δεν του βγήκε μέχρι σήμερα τίποτε. Ακόμα και κάποια «χαρτιά» – πολιτικά και επικοινωνιακά – του κάηκαν. Τώρα που, εκτός από τα «χαρτιά» του, τσουρουφλίστηκε και ο ίδιος και ολόκληρη η κυβέρνηση του, ούτε θαύμα δεν μπορεί να τον σώσει.
Η πραγματική αγωνία τους πια, είναι μη πέσουν κι άλλο.
--Από την «δύναμη της αδράνειας» – όταν κάτι αρχίζει να πέφτει και επιταχύνει, σταματά μονάχα στον… πάτο!
--Ή από κάτι άλλο αναπάντεχο:
- Μια ακόμα πυρκαγιά (χτύπα ξύλο)
- ή μια πλημμύρα (κούφια η ώρα),
- ή ένας σεισμός (ό μη γένοιτο)
- ή μια «έκρηξη» στην Τουρκία που θα προκαλέσει κύματα προσφύγων, εντελώς άλλου τύπου - και κλίμακας…
- ή μια σοβαρή σύγκρουση Ιταλίας-Ευρώπης, που θα πλήξει πρώτα τις πιο ευάλωτες χώρες – δηλαδή την Ελλάδα!
Τι απ’ όλα αυτά μπορεί να αντιμετωπίσει ό ανεπίδεκτος… 44αρης;
Τίποτε!
Ποιος τον εμπιστεύεται «στο τιμόνι» με τέτοιες απειλές γύρω-τριγύρω;
Κανείς!
Ούτε μέσα ούτε έξω από τη χώρα.
Και που θα βρεθεί εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, αν συμβεί κάτι απ’ όλα αυτά – και τα κάνει επίσης μαντάρα (γιατί άλλο τίποτε δεν μπορεί);
- --Σε μονοψήφιο ποσοστό πανελλαδικά;
- --Σε χαμηλό μονοψήφιο ποσοστό;
- --Μήπως τρίτο Κόμμα;
- --Ή μήπως τέταρτο;
Κανείς δεν ξέρει. Αλλά οι δικοί του το φοβούνται πια…
Μέχρι πρόσφατα προσπαθούσε να συγκρατήσει κάποιες δυνάμεις με τον «πελατειακό στρατό» που δημιούργησε στο δημόσιο.
Τώρα βλέπει πως όλα αυτά του δίνουν ασήμαντα κέρδη, ενώ η ανικανότητά του, η αλαζονεία του και πλήρης διάλυση που επέφερε, εξοργίζουν, αηδιάζουν και συσπειρώνουν τη συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας εναντίον του.
Όσο μένει στην εξουσία – και τίποτε να μην κάνει και κανένα άλλο κακό να μην του ’λάχει – η συσπείρωση της κοινωνίας εναντίον του κερδίζει συνεχώς momentum – και η οργή της γίνεται πιο αδυσώπητη.
Τώρα του τίθεται πραγματικά το πρόβλημα, όχι πια πως θα διαχειριστεί την αναπόφευκτη ήττα του, αλλά πως θα αποτρέψει την πλήρη καταστροφή του! Τον αφανισμό του.
Όμως, γι’ αυτό δεν μπορεί πια να κάνει τίποτε. Παρά μόνο να επισπεύσει τις εκλογές με κάποιο πρόσχημα. Αλλά δεν έχει τα κουράγια, ούτε και γι’ αυτό, όπως φαίνεται.
Εκτός κι αν τον εξαναγκάσουν…
Γιατί υπάρχουν πάντα και τα… ελικόπτερα!
Όχι αυτά που σβήνουν φωτιές στα δάση…
Αλλά εκείνα που σώζουν αποτυχημένους πρωθυπουργούς από τη λαϊκή κατακραυγή.