Το 1911, για να εκσυγχρονίσει το ναυτικό της ως απάντηση στη συνεχιζόμενη ελληνική σύγκρουση στο Αιγαίο, η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρήγγειλε δύο θωρηκτά από τη Βρετανία. Το 1914, μια αντιπροσωπεία υπό την ηγεσία του οθωμανικού ναυτικού αξιωματικού Rauf Orbay πήγε στο Λονδίνο για να προμηθεύσει τα πλοία και να καταθέσει την τελική πληρωμή.
Ali Ağcakulu / Ahvalnews6.com
Απόδοση Freepen.gr
Η αντιπροσωπεία είχε καταβάλει το πλήρες ποσό και περίμενε την παράδοση των πλοίων, τα οποία έπρεπε να ονομαστούν "Σουλτάνος Όσμαν" και "Ρεσάντεϊ" και είχαν ήδη οθωμανικές σημαίες να κυματίζουν από τους ιστούς τους. Την 1η Αυγούστου 1914, τρεις ημέρες μετά την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο πρώτος άρχοντας του ναυαρχείου Ουίνστον Τσόρτσιλ ακύρωσε την παράδοση των πλοίων.
Reşadiye Dreadnought, Source: https://www.denizhaber.com.tr/ingiltere-de-gemilerimizi-teslim-etmemist… |
Οι Βρετανοί γνώριζαν ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε κάνει μυστική συμφωνία με τη Γερμανία και δεν ήθελε να πέσει η τεχνολογία στα γερμανικά χέρια. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν είχε εισέλθει ακόμα στον πόλεμο, αλλά ξεκίνησε μια προπαγανδιστική εκστρατεία για να προετοιμάσει το κοινό για να ενταχθεί στη σύγκρουση. Η Βρετανία γνώριζε καλά.
Οι Γερμανοί γνώριζαν ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία αντιμετώπιζε στρατιωτικά και οικονομικά προβλήματα, αλλά η Κωνσταντινούπολη είχε τη δυνατότητα να κινητοποιήσει τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς στις βρετανικές και γαλλικές αποικίες και να κλείσει τα Στενά του Βοσπόρου στα ρωσικά πλοία. Η Γερμανία έπρεπε να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να φέρει τους Οθωμανούς στον πόλεμο από την πλευρά τους. Οι Οθωμανοί ήθελαν προηγουμένως να ενταχθούν στον πόλεμο από τη βρετανική-γαλλική πλευρά. Αλλά η Βρετανία και η Γαλλία ήθελαν να χωρίσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ωθώντας την πρακτικά προς τη Γερμανία.
Τότε δύο γερμανικά θωρηκτά, το Goeben και το Breslau, καταδιώχθηκαν από βρετανικά και γαλλικά πλοία στη Μεσόγειο. Στις 10 Αυγούστου, πέρασαν τα στενά του Ελλήσποντου και κατέφυγαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ως αντίποινα για τα δύο πλοία που πλήρωσαν και δεν έλαβαν ποτέ, η Οθωμανική Αυτοκρατορία δήλωσε ότι αγόρασε αυτά τα δύο γερμανικά πλοία. Ανυψώσαν την οθωμανική σημαία στους ιστούς τους και μετονομάστηκαν σε "Yavuz Sultan Selim" και "Midilli". Αλλά ο πλοίαρχος και το πλήρωμα των πλοίων παρέμειναν τα ίδια. Στην πραγματικότητα, το γερμανικό πλήρωμα άρχισε να φοράει φέσι στο κεφάλι του. Ο Γερμανός καπετάνιος αυτών των πλοίων, ο ναύαρχος Βίλχελμ Σουχόν, μεταφέρθηκε στην Οθωμανική Ναυτική Διοίκηση.
Admiral Souchon and his Personnel, Source: http://mideasti.blogspot.com/2014/10/october-29-1914-admiral-souchon-fo… |
Με το πρόσχημα της διεξαγωγής ασκήσεων, το Yavuz και το Midilli εισήλθαν στη Μαύρη Θάλασσα κάτω από την εντολή του Souchon και άρχισαν να βομβαρδίζουν τα ρωσικά λιμάνια. Σε απάντηση, στις 11 Νοεμβρίου 1914, η Ρωσία, η Βρετανία και η Γαλλία κήρυξαν πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τα όπλα που έλαβαν οι Οθωμανοί από τη Γερμανία, στη θέση των όπλων που έπρεπε να λάβουν από την πρώην σύμμαχική Βρετανία, έφεραν το τέλος των Οθωμανών.
Σήμερα, η Τουρκία θέλει τα τελευταία μοντέλα μαχητικών αεροσκαφών F-35 και από καιρό υπήρξε εταίρος στο έργο για την ανάπτυξή τους και έχει ήδη καταβάλει προκαταβολή. Ωστόσο, το Κογκρέσο των ΗΠΑ ψήφισε να εμποδίσει την παράδοση των αεροπλάνων στην Τουρκία. Προς το παρόν, η απόφαση δεν είναι δεσμευτική. Το Υπουργείο Άμυνας πρόκειται να υποβάλει έκθεση στο Κογκρέσο για το κατά πόσον η Τουρκία είναι πρώτος εταίρος.
Οι προσπάθειες του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για την εξασφάλιση της παράδοσης των ρωσικών πυραύλων αεροπορικής άμυνας S-400 που θα μπορούσαν ενδεχομένως να τροφοδοτήσουν με στοιχεία για τα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ τη Μόσχα είναι ο κύριος λόγος για την απόφαση του Κογκρέσου.
Ορισμένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι της Τουρκίας λένε ότι τα S-400 θα παραδοθούν στις αρχές του 2019, αλλά άλλοι λένε στο μέσο του έτους. Η τοποθεσία των S-400 είναι επίσης προετοιμασμένη. Αλλά δεν έχουν ακόμη υπάρξει αναφορές για προσωπικό που πηγαίνει ή προέρχεται από τη Ρωσία για εκπαίδευση στα S-400.
Ο Fatih Altaylı ανέφερε στο Habertürk ότι, όταν οι S-400 έρθουν στην Τουρκία, θα λειτουργούν από Ρώσους και ότι οι Ρώσοι θα εκπαιδεύσουν το τουρκικό προσωπικό με την πάροδο του χρόνου.
Εν τω μεταξύ, οι ημερομηνίες παράδοσης για ένα μέρος των F-35 καθορίζονται για το 2020 έως το 2021 και η Τουρκία έχει ήδη αποστείλει προσωπικό στις Ηνωμένες Πολιτείες για εκπαίδευση, η οποία είναι ακόμα σε εξέλιξη.
Εάν τα S-400 αναπτυχθούν στην Τουρκία, τουλάχιστον μία ρωσική βάση θα κατασκευαστεί στη χώρα. Αυτό έχει τρεις σημαντικές επιπτώσεις:
Η πρώτη είναι ότι ο στόχος της επέκτασης της Ρωσίας σε ζεστά νερά από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου (1725) θα είναι ένα βήμα πιο κοντά στην επίτευξή του. Για πρώτη φορά από το 1733, όταν ο Μαχμούτ Β 'έδωσε παραχωρήσεις στους Ρώσους με τη Συνθήκη του Χουνκάρ Ισκελέσι, η Τουρκία θα έχει χορηγήσει στη Ρωσία τέτοια προνόμια. Ο Ερντογάν θα δώσει στο Βλαντιμίρ Πούτιν τις βάσεις που ο Σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν προσπάθησε και απέτυχε να κερδίσει από την Τουρκία. Ο Βιτσάσεφ Μολότοφ, ο Σοβιετικός Υπουργός Εξωτερικών του Στάλιν, πραγματοποίησε πολλές συναντήσεις με τον Τούρκο πρέσβη Selim Sarper στη Μόσχα για να προτείνει μια κοινή βάση για τα στενά του Βοσπόρου και τις προσαρμογές στα σύνορα στο Kars, Ardahan και Artvin.
Η δεύτερη είναι ότι, σύμφωνα με το Radio Free Europe, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν 35 βάσεις σε όλο τον κόσμο, ενώ η Ρωσία έχει 9. Οι νέες βάσεις των ΗΠΑ στη Συρία δεν περιλαμβάνονται σε αυτήν τη λίστα. Εάν παρασχεθούν τα S-400, η Τουρκία θα είναι η μόνη χώρα εκτός από τη Συρία που θα έχει τόσο αμερικανική όσο και ρωσική βάση.
Η τρίτη είναι ότι, σύμφωνα με το Sputniknews, η Ρωσία δήλωσε ότι δε θα παράσχει στην Τουρκία τους κώδικες για τη λειτουργία των S-400.
Ακόμα και αν τα S-400 αναπτυχθούν στην Τουρκία, θα βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Ρωσίας. Ο κίνδυνος εδώ είναι ότι, όπως και οι κυβερνήσεις των πολεμικών πλοίων Yavuz και Midilli παραδόθηκαν σε αλλοδαπούς αξιωματικούς, αυτό θα συμβεί και με τα αντι-αεροπορικά συστήματα. Εάν αυτοί οι πυραύλοι κλειδώσουν σε ένα αμερικανικό αεροπλάνο που λειτουργεί έξω από την αεροπορική βάση Incirlik, τι θα συμβεί στη συνέχεια;