 |
| cocoparisienne / pixabay |
Μπαίνοντας στο τελευταίο τετράμηνο του 2018, η προσοχή είναι όλη επικεντρωμένη στο τι θα συμβεί με την επικείμενη κατάργηση της προσωπικής διαφοράς το 2019 που θα πετσοκόψει τις συντάξεις. Η κυβέρνηση παίζει κρυφτό θέλοντας να μην πράξει ό,τι η ίδια αποφάσισε, να το πάει παρακάτω ώστε να σκάσει στους επόμενους και να βγει στα κάγκελα! Θα αναρωτηθεί κανείς; Και ποιον θα πείσει; Αν αναλογιστούμε πως ψηφίζει ο κόσμος στις κάλπες, πολλούς.
Του Στρατή Μαζίδη
Το πρόβλημα όμως δεν είναι η προσωπική διαφορά, αλλά αυτό που όλοι προσποιούνται πως δε βλέπουν. Οι συντάξεις θα ισοπεδωθούν στα 200-300 (το πολύ) ευρώ για όλους και όχι πολύ μακριά στο μέλλον.
Πολλοί θα το θεωρήσουν υπερβολικό. Για να ρωτήσουν όμως όσους συνταξιούχους γνωρίζουν, ιδίως όσους πραγματικά εργάστηκαν, με 35 (και βάλε) χρόνια δουλειάς, με πόση σύνταξη ξεκίνησαν και που έχει φτάσει. Οι άνθρωποι αυτοί, οι πραγματικά αδικημένοι, έχασαν τα δώρα και τουλάχιστον ένα 500ρικο το μήνα.
Βλέπετε όταν πλήρωναν, δεν τους είπε κανείς ότι ξεπαραδιάζονται για να κάθονται γυναίκες με 15ετια στο δημόσιο από τα 33 τους, απόστρατοι 40ρηδες, άγαμες θυγατέρες με συντρόφους και παιδιά, πρόωρα συνταξιοδοτηθέντες με 15 και 20 χρόνια εργασίας. Το αστείο είναι ότι ακόμη πληρώνουμε τέτοιους.
Επιπλέον με αναλογία εργαζομένων - συνταξιούχων στο 1:1 και μισθούς των 600-700 ευρώ, δηλαδή κρατήσεις περίπου 330 ευρώ, δεν γίνεται να πληρωθούν συντάξεις εκτός αν σε δανείσουν κορόιδα ή ξεσκίσεις με νέους φόρους τους ξεζουμισμένους, οπότε έρχεται μία ή άλλη.
Στα παραπάνω προσθέστε ότι οι Ελληνες πλέον δε γεννούν, αντίθετα εκτελούν εν ψυχρώ κάθε χρόνο περί τις 150.000 αγέννητα παιδιά ενώ σχεδόν μισό εκατομμύριο έχει ρίξει μαύρη πέτρα στην Ελλάδα.
Εν κατακλείδι,
Δίχως πληθυσμό, δίχως περισσότερους εργαζομένους από συνταξιούχους, δίχως πραγματική οικονομική ανάπτυξη (και όχι στατιστική) οι συντάξεις των 200 ευρώ είναι νομοτελειακές και θα γίνουν πράξη.