Το κόμμα του Βασίλη Λεβέντη, η Ενωση Κεντρώων απέχει πλέον ελάχιστα από τη διάλυσή του ως κόμμα όσον αφορά την παρουσία του στο κοινοβούλιο αφού μετά την επικείμενη ανεξαρτητοποίηση του κ. Φωκά, θα αριθμεί πλέον 5 βουλευτές. Στους 4 το κόμμα θα διαλυθεί και θα είναι πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση που ένα κόμμα διαλύεται από τις αποχωρήσεις βουλευτών του.
Του Στρατή Μαζίδη
Αυτό που συμβαίνει με το κόμμα του Λεβέντη είναι το φαινόμενο του τρόλεϊ, δηλαδή επιβιβάζεται κάποιος για να μπει στη Βουλή. Το είδαμε με τη ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι και μάλλον τους ΑΝΕΛ. Στην περίπτωση όμως της Ενωσης Κεντρώων υπάρχει μια διαφορά. Είχαμε εξ ολοκλήρου την εκλογή νέων προσώπων στην πολιτική.
Τον Ιανουάριο του 2015 ο κ. Λεβέντης έλαβε από το πουθενά περίπου 1,7%. Από το ίδιο βράδυ ο άλλοτε γραφικός πολιτικός με τις πίτσες κατέστη καλεσμένος σε συστημικά ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς. Ήταν πασιφανές ότι θα έμπαινε στην επόμενη Βουλή. Είχα μάλιστα θέσει το καλοκαίρι με άρθρο μου το ερώτημα πως ένα κόμμα που βολόδερνε στη μισή περίπου μονάδα εκτινάχθηκε σε ποσοστά και αριθμό ψηφοφόρων τον Ιανουάριο του 2015 δίχως κάτι το ιδιαίτερο.
Εν πάση περιπτώσει έκανε μπαμ ότι ο Λεβέντης θα έμπαινε στη Βουλή, όπου έχει πει και δυο σωστές κουβέντες όπως η ανάγκη να περιοριστεί το Δημόσιο. Όσοι ήθελαν να γίνουν βουλευτές, θα είχαν μια χρυσή ευκαιρία. Και έγιναν. Εξελέγησαν όμως με το Λεβέντη λόγω του Λεβέντη. Δε νομίζω ότι ο βασικός κορμός της Ενωσης Κεντρώων ήξερε κάποιον άλλον πέρα του αρχηγού της.
Από την άλλη πάλι πλευρά, ίσως ο ιδιαίτερος προσωπικός χαρακτήρας της Ε.Κ. να ευθύνεται για τις φυγόκεντρες τάσεις. Ωστόσο ο αρχηγός της βλέπει μεγάλα ποσοστά στις επερχόμενες εκλογές. Ο καθένας βέβαια έχει δικαίωμα να ονειρεύεται.
