 |
| Free-Photos / pixabay |
Υπάρχουν γεγονότα που σημαδεύουν και εμπεδώνουν στο υποσυνείδητο των Ελλήνων την ιδέα πως έχουν ήδη ηττηθεί, πως είναι πια αιχμάλωτοι στον τόπο τους, ανήμποροι να αμυνθούν απέναντι στο πλήθος, τη δύναμη και την διάβρωση πολύμορφων και ασύμμετρων απειλών ή πληγμάτων, από ένα εχθρικό, απολυταρχικό και ανάλγητο πολιτικό σύστημα.
Δημήτρης Γιαννόπουλος
Ένα Καθεστώς εσωτερικής και εξωτερικής Κατοχής, χωρίς καταφύγια ατομικής ή συλλογικής προστασίας, μας κρατά δέσμώτες με αόρατες αλυσσίδες σε μια Ανοχύρωτη Χώρα που θέλουν — επειγόντως — να μετατρέψουν σε Χώρο, χωρίς ταυτότητα, ιστορία και μέλλον.
Μήπως όμως αυτός δεν είναι ο απώτερος Στόχος της Νέας Τάξης Πραγμάτων και του Μετανθρωπισμού που αναδύονται σε ολόκληρο τον κόσμο αφού τα απάνθρωπα όριά τους δοκιμάστηκαν πρώτα στην Ελλάδα.
Πέρα λοιπόν από τα Ιστορικά γεγονότα της γεωπολιτικής, όπως η συμφωνία των Πρεσπών, υπάρχουν τα γεγονότα-καταλύτες που τραυματίζουν ανεξίτιλα τις συνειδήσεις με δέος, τρόμο και οδύνη για να παραλύσουν τα ανακλαστικά της Αντίστασης.
Και μόλις επιτελέσουν την τρομοκρατική ψυχοπολεμική τους αποστολή, παραδίδονται στη συστηματική Συγκάλυψη των “αρμοδίων αρχών».
Καταδικασμένα να σέρνονται επί χρόνια στους κρύους διαδρόμους των δικάστηρίων, τα χειρότερα εγκλήματα της απολυταρχικής εξουσίας χάνονται εκεί όπου η ενοχλητική Μνήμη συνθλίβεται κάτω από τόνους αδιάβαστων σελίδων δικογραφίας, με σκόρπιες καταθέσεις, μαρτυρίες και πορίσματα πραγματογνωμόνων, περιμένοντας να τα φυλλομετρήσει το κουρασμένο βλέμμα του Δικαστή.
Και όμως, η Αλήθεια των τραγικών αυτών γεγονότων κουβαλάει στον πυρήνα της μια απελευθερωτική εκρηκτική δύναμη πολλών μεγατόνων, ικανή — αν πυροδοτηθεί — να λειώσει τους κρίκους των αλυσσίδων σε χρόνο μηδέν, έτσι ακριβώς όπως η περίεργη πυρά έλειωσε τα τζάμια και τις ζάντες απο κράμα αλουμινίου-τιτανίου σε εκατοντάδες εγκλωβισμένα αυτοκίνητα επί της οδού Κυανής Ακτής και των παρόδων της στο Μάτι.
Αλλά αν η υπόθεση της συγκάλυψης και παραποίησης των αιτίων του ολοκαυτώματος στο Μάτι δεν έχει προλάβει ακόμα να απωθηθεί στους λαβυρίνθους του συλλογικού ασυνειδήτου και της δικαστικής εξουσίας, η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ και του φουσκώματος του ελλείμματος του 2009 (που τροφοδότησε το διασυρμό της χώρας και οδήγησε στη γενοκτονία των Μνημονίων), μόλις τώρα εισέρχεται στο μονοπάτι μιας καθυστερημένης επί 7 χρόνια δικαίωσης.
Ο τρόπος με τον οποίο τα δύο αυτά τραγικά γεγονότα, απασχόλησαν την επικαιρότητα της εβδομάδας που πέρασε είναι αντικείμενο της παρακάτω συζήτησης με τον Πέτρο Ιωάννου.