 |
| Free-Photos / pixabay |
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ασκεί αντιπολίτευση υπό την έννοια ενός ουσιαστικού λόγου, μιας χειροπιαστής εναλλακτικής πρότασης που θα είναι ξεκάθαρη, από το Α ως το Ω, εύληπτη και εύκολα αξιολογήσιμη. Απεναντίας ακολουθεί την τακτική του Κώστα Καραμανλή.
Του Στρατή Μαζίδη
Τι έκανε ο καταλληλότερος κάτοικος της Ραφήνας; Ράθυμος να ανέβει στο δένδρο να κόψει τον καρπό ή έστω ταρακουνώντας τον καρπό να τον...ρίξει, επινόησε την τακτική του ώριμου φρούτου, αυτού δηλαδή που πέφτει από μόνο του λίγο πριν σαπίσει.
Αυτό κάνει σήμερα και ο Μητσοτάκης απέναντι στη λαίλαπα του Τσίπρα που έχει ισοπεδώσει τα πάντα. Όχι μόνο δεν τον ρίχνει αλλά ανεβαίνει κλεφτά στο κλαδί και δένει με λίγο σπάγγο το φρούτο. Όσο κάθεται ο Τσίπρας τόσο περισσότερο σαπίζει πολιτικά με όλα όσα κάνει. Τόσο περισσότερο τον σιχαίνεται η κοινωνία.
Παράλληλα όμως η κοινωνία προβληματίζεται κατά πόσο είναι ευωδιαστό το φρούτο του Κυριάκου. Το να αφήνω τη χώρα μου καταστρέφεται για να πέσει καλύτερα και χειρότερα ο αντίπαλος, είναι μια μέθοδος που δεν αρέσει σε κανέναν. Ειδικά αυτούς στους οποίους υποτίθεται πως απευθύνεται η Νέα Δημοκρατία, ένα κόμμα με σημαντικό υπαρξιακό πρόβλημα που δεν έχει επιλύσει από το 2009 ως σήμερα.
Όσο για το Μητσοτάκη θα πρέπει να αναρωτηθεί γιατί δεν μπορεί να περάσει αέρα νίκης και να ξεπεράσει το 30%. Μήπως παθαίνει κι αυτός αυτό που περιμένει στον Τσίπρα;