 |
| Monsterkoi / pixabay |
Ο καρκίνος εμφανίζεται ήσυχα και δουλεύει αθόρυβα. Όταν γίνεται αντιληπτός έχει πραγματοποιηθεί η ζημιά και δε συμμαζεύεται. Αυτό συμβαίνει και με την πατρίδα μας. Το λάδι στο καντήλι της σώθηκε.
Του Στρατή Μαζίδη
Τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και ο τρόπος που αντιδρά η κοινωνία το επιβεβαιώνει. Έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Ο κόσμος φοβάται πλέον να μιλήσει, να κυκλοφορήσει, να σκεφτεί, να διαβάσει. Τα στραβά που μας έφεραν ως εδώ, βασιλεύουν ακόμη.
Ταυτόχρονα η χώρα μας περικλείεται από εχθρούς και καθόλου φίλους με εξαίρεση την Αίγυπτο. Μια επιθετική Τουρκία, μια φιλοδοξούσα να γίνει μεγάλη Αλβανία, μια καινούρια νόθα Μακεδονία, μια νεολαία που αναχωρεί για το εξωτερικό και αφίξεις άλλων ανθρώπων με διαφορετικές καταβολές, ήθη και έθιμα προς αντικατάσταση των πρώτων.
Οι αποφάσεις δε λαμβάνονται πια εδώ. Αν λαμβάνονταν και ποτέ. Διάθεση για ανάσταση δεν υπάρχει. Όλοι έχουν πετάξει λευκή πετσέτα. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για το τι τόπο θα παραδώσει στα παιδιά του. Οι μέρες της Ελλάδας είναι πια μετρημένες στα δάκτυλα και δυστυχώς συμβαίνει στα δικά μας χρόνια. Ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούμε για αυτό. Γιατί τώρα, γιατί με εμάς.