 |
| Marko Djurica/Reuters |
Η Καθημερινή δημοσίευσε τους διαλόγους από συμβούλια αρχηγών κομμάτων στα Σκόπια. Ορισμένες δικές μου παρατηρήσεις
1. Τεκμηριώνεται απολύτως (συγγνώμη, δεν το είπα αρκετά καθαρά: τεκμηριώνεται α π ο λ ύ τ ω ς ) ότι οι 106 ή "140" ή 3000 χώρες είναι ένα ανεδαφικό παραμύθι. Το μόνο που μετράει είναι η ελληνική υπογραφή. Γι αυτήν παλεύουν. Ξεστραβωθείτε!
2. Απουσιάζει παντελώς οποιαδήποτε αναφορά στον αμερικανικό παράγοντα ως παράγοντας πίεσης. Αφήνω μια αμυδρή πιθανότητα ότι είναι κατά κάποιον τρόπο προφανές και "συμφωνημένο υπονοούμενο" ότι οι αμερικανοί πιέζουν για λύση. Όμως εάν ίσχυε αυτή η πιθανότητα, τότε δεν θα υπήρχε ανησυχία για την μη εξεύρεση λύσης, ούτε για την πιθανότητα να μην μπουν σε ΕΕ και, κυρίως, στο ΝΑΤΟ με ελληνικό "μπλοκάρισμα". Το ότι οι ανησυχίες αυτές υφίστανται και είναι μάλιστα αρκετά έντονες, κατ' εμέ αποδεικνύει ότι είναι επίσης ανεδαφικό παραμύθι ότι οι αμερικανοί είπαν και στις δύο πλευρές "βρείτε λύση, δεν μας πολυνοιάζει το όνομα, ό,τι συμφωνήσετε, εμείς σας θέλουμε στο ΝΑΤΟ". Οι αρχηγοί των κομμάτων ανησυχούν και μάλιστα εκφράζουν και αντιρρήσεις εμμέσως για την ένταξη στην ΕΕ ("η Βουλγαρία και Ρουμανία έχασαν πληθυσμό" όταν μπήκαν).
3. Είναι προφανές και πασιφανές σε όλους ανεξαιρέτως ότι το παράθυρο λύσης το προσέφερε αποκλειστικά η ιδεολογική καταβολή του Αλέξη Τσίπρα: θέλει λύση επειδή δεν τον ενδιαφέρουν τα έθνη και οι ταυτότητες κλπ. Το είπε με τον ωραιότερο τρόπο ο Πρόεδρος Ιβάνωφ. Είπε: "ο Τσίπρας θέλει λύση. Δεν ορκίστηκε στην Εκκλησία. Είναι ελεύθερος να δώσει λύση". Σε αρκετές περιπτώσεις στα αποσπάσματα λέγεται ότι αν δεν βρεθεί λύση τώρα "θα χαθούν 10 ακόμα χρόνια", ότι "ο χρόνος ευνοεί την Ελλάδα", ότι "είναι μεγάλη ευκαιρία", κλπ.
4. Στις διαπραγματεύσεις έγινε πολλές φορές λόγος για την ταυτότητα. (Άλλα παραμύθια ακούσαμε πάλι εδώ για τα περί ιθαγένειας. Για ταυτότητα μιλούσαν). Είναι σαφέστατο ότι από τον Ιανουάριο του 2018 κι όλας η ελληνική κυβέρνηση είχε δεχθεί πλήρως να δώσει την ταυτότητα σε "μακεδόνες". Σκέτο. Όσο για την γλώσσα, ενώ οι Σκοπιανοί φέρονται να συμφωνούν τον Ιανουάριο με το να παραμείνει η γλώσσα αμετάφραστη στα ελληνικά (υποθέτω: makedonski), εν τούτοις στην Συμφωνία των Πρεσπών τελικά δέχθηκε η κυβέρνησή μας την μετάφραση σε "μακεδονικά" και στα ελληνικά! (Μιλάμε για διαπραγμάτευση που τους δίνεις περισσότερα κι από όσα ζητάνε!!).
5. Ουσιαστικά το μόνο, δηλαδή το ένα και μοναδικό, πράγμα που φαίνεται ότι ζητούσε η ελληνική πλευρά ήταν ένας προσδιορισμός στο όνομα του κράτους, το οποίο θα γινόταν αποδεκτό με αλλαγή Συντάγματος στα Σκόπια. Αυτό δεν ήταν εύκολο να το δεχτούν ακριβώς επειδή δεν υπήρχε η κατάλληλη πλειοψηφία. Τελικά τον δέχτηκαν. Βέβαια δεν ήταν δυνατόν να μην συνοδευτεί το νέο όνομα από αλλαγή Συντάγματος, διότι σε αντίθετη περίπτωση θα παρέμενε Συνταγματικά το "Δημοκρατία της Μακεδονίας" και παντού αλλού το νέο όνομα. Οπότε μιλάμε ουσιαστικά για το erga omnes και την εφαρμογή και στο εσωτερικό τους. Κατά βάση δηλαδή ζήτησαν και πήραν μόνο το erga omnes και έδωσαν όλα τα άλλα.
6. Να πούμε και κάτι για τις "δημοκρατικές ευαισθησίες του πρωθυπουργού". Ο Ζάεφ διοργάνωσε δύο συσκέψεις πολιτικών αρχηγών και ένα δημοψήφισμα. Ο Τσίπρας τίποτα.