Στο βάθος του προβλήματος που μας απασχολεί, του φιλοσοφικού, φαίνεται ότι ή δεν έχουν προσδιοριστεί με πληρότητα οι έννοιες του καλού και του κακού ή ότι οι ανθρώπινες συνειδήσεις με την παραλλακτικότητα που τις χαρακτηρίζουν, κυμαίνονται και οι κυμάνσεις αυτές δίνουν γένεση σε δυσαρμονίες και σε προσπάθειες που μπερδεύεται ο άνθρωπος.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Μιλώντας για την παραλλακτικότητα των ανθρωπίνων συνειδήσεων, εννοούμε τις άπειρες μεταβλητές που δεν είναι ποτέ ομόρροπες, που δημιουργούν ένα παράδοξο σύστημα, ανεξέλεκτο και αχειραγώγητο, γιατί υπερβαίνει σε ένταση τη βούληση οιασδήποτε ατομικότητας.
Οι δυσαρμονίες είναι προλογικές ή μεταλογικές. Είναι παρέκκλιση προς ό,τι είχε συμφωνηθεί ή νέες εμφανίσεις ή ανεπιθύμητο αποτέλεσμα μιας ασυναίσθητης πορείας.
Πως θα μπορέσει να καθοριστεί και με ποια κριτήρια μια άλλη πορεία που τελικά θα εκφράζει το περιεχόμενο της ζωής; Αυτό προσδιορίζει και το νόημα της ζωής. Εχει γίνει αποδεκτό και συνείδηση για τη μεταβολή που έγινε, όπως έγινε, και για τις μεταβολές που πρέπει να γίνουν σε ό,τι περιέχεται και γεμίζει το πλαίσιο της ζωής.
Η εναρμόνιση θα φέρει την καινούργια εποχή, ίσως την καινούργια ποιότητα ζωής.
Μας ενδιαφέρει όχι αν θα ζήσουμε όπως τα άλλα ζώα, αλλά πως θα ζήσουμε, που δεν φτάνει ο αυτοματισμός και αρχίζει ο πρακτικός λόγος που εμπνέεται από το θεωρητικός και ο θεωρητικός από τον κοσμικό.
Το ξεκίνημα θα γίνει από την πίστη που έχουμε στις αξίες και στις αρχές. Αναζητούμε τη σύνθεση, τη νέα δημιουργία με τις παλιές και τις πολλές βάσεις, που δεν μπορούν να απομονωθούν και να καταργηθούν. Ετσι διδάσκει η κοσμική λογική το σεβασμό των δημιουργιών. Η εμπιστοσύνη, που είναι απαραίτητη κλονίζεται, κάθε φορά που οι άνθρωποι αναλογίζονται την πορείας τους.