Ας βάλουμε κάποια πράγματα στη σειρά. Την εξωτερική πολιτική της χώρας τη χαράσσει ο Πρωθυπουργός μαζί με τον Υπουργό Εξωτερικών. Δεν το αμφισβηστεί κανένας και μάλιστα όλοι οι φίλα προσκείμενοι στην κυβέρνηση το διαλαλούσαν καμαρώνοντας ότι μέσω της δήλωσης κατά την αποχώρησή του από το Υπουργείο Εξωτερικών ο κ. Κοτζιάς και άρα ο κ. Τσίπρας, μεγάλωσαν την Ελλάδα με την αναγγελία της επέκτασης των χωρικών υδάτων της χώρας στα 12 μίλια στο Ιόνιο πέλαγος.
Της Ηλέκτρας Αντωνοπούλου-Πανάγου
Συνεπώς ο κ. Τσίπρας ήξερε, είχε εγκρίνει, είχε σχεδιάσει το "μεγάλωμα" της χώρας. Τα ερωτήματα πολλά. Και κρίσιμα.
Είχε γίνει η απαραίτητη προετοιμασία ανάλογη της σημασίας της ενέργειας αυτής;
Είχε διασφαλιστεί η αποδοχή και η στήριξη άλλων χωρών;
Είχε εκτιμηθεί η πιθανή αντίδραση της Άγκυρας, με δεδομένο το casus beli που επισείουν οι γείτονες;
Είχαν παρθεί όλα εκείνα τα μέτρα ώστε να μην τρωθεί το -ήδη καταρρακωμένο -γόητρο της χὠρας;
Προφανώς οι απαντήσεις είναι ΟΧΙ σε όλα.
Να σημειωθεί ότι με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας, που έχει κυρωθεί και από τη χώρα μας, έχουμε δικαίωμα να επεκτείνουμε στα 12 μίλια τα χωρικά μας ύδατα, κάτι που δεν έχουμε πράξει -από τις ελάχιστες χώρες στον κόσμο - μέχρι σήμερα.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Ενήργησαν ως αστοιχείωτοι ερασιτέχνες πουλώντας ψευδο-πατριωτισμό, ελπίζοντας ότι θα δείξουν δυναμισμό και αποφασιστικότητα σε ένα θέμα που απαιτεί την ύψιστη σοβαρότητα και την δέουσα προετοιμασία.
Αποτέλεσμα: διασυρμός της χώρας, εξευτελισμός της Ελλάδας, εξαφάνιση δια της παραπομπής στο απώτερο μέλλον της όποιας απόφασης για επέκταση των χωρικών υδάτων....με δυό λόγια: η ουρά στα σκέλια...
Δεν είναι πιά επικίνδυνοι, υπό την έννοια ότι ο κίνδυνος που επιφέρουν οι ενέργειές τους δεν είναι άμεσος πλέον, αλλά είναι κάτι παραπάνω: η χώρα διαλύεται από τον - κατά νόμο - ηγέτη της. Και αυτό είναι πλέον μια διαδικασία που δεν ανατρέπεται παρά μόνο με την εφαρμογή του άρθρου 120 του Συντάγματος. Είναι υποχρέωσή μας.