 |
| olafpictures / pixabay |
Ακόμη και η Τουρκοκρατία αρκέστηκε στη μετατροπή των Ελλήνων σε Δούλους (ραγιάδες) και στην μερική μόνο — πολιτιστική/θεσμική — ενσωμάτωση των απίστων στο Ισλαμικό χαλιφάτο των Οθωμανών.
Του Δημήτρη Γιαννόπουλου
Η σημερινή όμως (Ευρωγερμανική) Κατοχή που περιγράφει ο Θόδωρος Κατσανέβας, εντάσσεται στα προτάγματα της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, δηλαδή του σχεδίου για μια Υπερεθνική Νέα Τάξη Πραγμάτων, όπως αυτή υλοποιείται στην ηπειρωτική Ευρώπη.
Ο πρωταρχικός στόχος δηλαδή της Κατοχής που ζούμε διαφέρει ουσιαστικά από εκείνον της «ιμπεριαλιστικής» υποδούλωσης, αποικιοποίησης, λεηλασίας, εκμετάλλευσης ή εξάρτησης υπό καθεστώς αποικίας χρέους ή προτεκτοράτου.
Είναι η μετατροπή της Χώρας σε Χώρο, της Εθνικής Επικράτειας σε Διοικητική Περιφέρεια, του Εθνικού Κράτους σε Περιοχή με ρευστά σύνορα ενταγμένα σε σφαίρες επιρροής.
Με μία λέξη, κύριος στόχος της σύγχρονης Κατοχής είναι η Αποεθνοποίηση όλων των εθνών-κρατών της Ευρώπης, δηλαδή η Εθνοκάθαρση, κατά προτίμηση αλλά όχι αποκλειστικά με ειρηνικό τρόπο — ειδικά μάλιστα στα Βαλκάνια μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Ήδη, με τη βοήθεια της μετά-μαρξιστικής «δικαιωματικής» Αριστεράς και την κρατικοποίηση της Πολιτικής Ορθότητας στην εκπαίδευση και τα ΜΜΕ, η αντικατάσταση ευρωπαϊκών πληθυσμών με κύματα κατευθυνόμενης εισβολής αλλοεθνών εποίκων, παίρνει τη μορφή ενός έρποντος μονομερούς Εμφυλίου Πολέμου.
Το φαινόμενο έχει πλέον επεκταθεί σε ολόκληρη τη Δύση με ρατσιστικές, κοινωνικές ή πολιτικές διακρίσεις και κλιμακούμενη επιλεκτική Βία και Τρομοκρατία σε βάρος των ...ιθαγενών κατοίκων στα έθνη-κράτη της Ευρώπης, δήθεν χάριν υπεράσπισης νέων μειονοτήτων, οι οποίες πολλαπλασιάζονται για να καρπωθούν τα «προνόμια» της πλειοψηφίας!
Συμπληρωματικός απώτερος στόχος της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης είναι — πέρα από την κατεδάφιση της εθνοκρατικής υπόστασης των Κοινωνιών — η μετάλλαξη της ίδιας της ανθρωπολογικής υπόστασης του Νεωτερικού Ατόμου/Προσώπου/Υποκειμένου σε Μετάνθρωπο, δηλαδή σε ολοκληρωτικά ελεγχόμενο ιβρίδιο βιολογικού ανθρώπου, τεχνητής νοημοσύνης και ρομποτικής.
Τίποτα όμως από αυτά δεν ανησυχεί όσους επιμένουν να αυτο-τοποθετούνται στην Αριστερά — με ή χωρίς αστερίσκους — που ως νέοι Δονκιχώτες στρέφουν τα δηλητηριώδη βέλη των γραφίδων τους προς κάθε λογής Ανεμόμυλους της «Ακροδεξιάς», του «εθνολαικισμού» και της «ξενοφοβίας».
Δεν πρόκειται όμως ποτέ να παραδεχτούν πως η Δουλτσινέα των ονείρων τους παίρνει — στην καλύτερη περίπτωση — τη μορφή της Άντζελα Μέρκελ, της Τερέζα Μαίη ή της Μπριζίτ Μακρόν, που κρύβουν πίσω τους τις σκιές του Βόλφγκαγκ Σόιμπλε και του Τζώρτζ Σόρος.
Έτσι, η ιστορία της Νέας Τάξης Πραγμάτων ξεδιπλώνει ταυτόχρονα την ιλαροτραγωδία μιας αυτοκτονικής, άλλοτε «ανατρεπτικής» Αριστεράς, που παραδίδεται ευχαρίστως στην υπηρεσία των πιό αντιδραστικών, εγκληματικών και αδίστακτων «δισεκατομμυριούχων» της κεφαλαιαγοράς, των ΜΜΕ και του Διαδικτύου, για να καταδιώξει τις «εθνικιστικές παρεκκλίσεις» των πρώην συντρόφων της, με τη σταλινική μισαλλοδοξία νεοσύλλεκτου της Στάζι.
Και αυτό για ευνόητους λόγους, αφού οι ίδιοι γενναιόδωροι «χορηγοί» κομμάτων, κομματιδίων και ΜΚΟ της «πολιτιστικής Αριστεράς», είναι αυτοί που χρηματοδοτούν και κατευθύνουν παγκοσμίως την νεοταξική Επέλαση ενάντια στα Έθνη και τις δημοκρατικές ελευθερίες, με τους μηχανισμούς ενός πολυπλόκαμου Βαθέως Ευρώ-νατοϊκού Παρακράτους — πρακτόρων, τρομοκρατών, δουλεμπόρων και διακινητών του Ισλαμοφασισμού.
Το ψυχολογικό υπόστρωμα της «αριστερόστροφης» ιλαροτραγωδίας είναι ο φθόνος του αποτυχημένου επαναστάτη, του Βαρουφακικού «ανίκητου ηττημένου» της «ταξικής πάλης» ενάντια στον καπιταλισμό που ανανεώνεται, ενσωματώνοντας τους δήθεν ταξικούς του αντιπάλου.
Καπιταλισμό που έμαθε από τον Μάρξ να θριαμβεύει με ευκολία στις Επαναστάσεις των δικών του Ελίτ (δηλαδή επαναστάσεις από τα πάνω), χρησιμοποιώντας ως υποχείρια εγωπαθείς, κυνικούς και αμόρφωτους «ριζοσπάστες» της πιο ευέλικτης πολιτικής κωλοτούμπας.