Πρώτες σκέψεις μετά το δημοψήφισμα στα Σκόπια - Ας δούμε τα πράγματα από την πλευρά τους: πήραν ελληνική υπογραφή σε εθνότητα, γλώσσα και συντομογραφία κράτους με σκέτο «Μακεδονία». Πήραν πλήρη υπόσχεση από την Ελλάδα να τους παραχωρήσει δωρεάν τεχνογνωσία σε όλους τους τομείς της οικονομίας, πολιτικής, διοίκησης, εκπαίδευσης, μεταφορών, τεχνολογίας, επιστήμης κλπ. Πήραν το δικαίωμα να έχουν λόγο στα ελληνικά σχολικά βιβλία, στις εκδηλώσεις ελληνικών δημοσίων και ιδιωτικών φορέων.
Τι έδωσαν; αλλαγή ονόματος σε «Βόρεια Μακεδονία» και ένα ασαφές άρθρο ότι η δική τους «Ιστορία, παράδοση και πολιτισμός» είναι ξεχωριστή έννοια από τον «αρχαιοελληνικό πολιτισμό».
Και αυτό το πακέτο το απέρριψαν σε ποσοστό περίπου 68% (διότι 36% συμμετοχή επί 90% = 32%). Αν συνυπολογιστεί ότι οι μισοί ψηφοφόροι ήταν Αλβανοί, τότε από τον Σλάβικο πληθυσμό, το ποσοστό απόρριψης έφτασε πάνω από 80%-85%.
Προφανώς αυτό σημαίνει ότι τα θέλουν όλα δικά τους: θέλουν το σκέτο Μακεδονία και στο όνομα του κράτους, και θέλουν και ακέραια την διατήρηση του «μακεδονισμού» τους από τον Μέγα Αλέξανδρο μέχρι σήμερα.
Αυτά, δεν τα θέλουν μόνο οι νέοι, μόνο όσοι πήγαν στο σχολείο στα χρόνια του Γκρουέφσκι ή έστω από το 1991 και μετά. Τα θέλουν όλοι!
Αυτά που βλέπουμε κατά καιρούς να ισχυρίζονται οι οργανώσεις τους, δεν είναι περιθωριακές απόψεις, δεν είναι οι «τρελλοί του χωριού», δεν είναι οι ακραίοι. Είναι όλοι! Είναι το αμετακίνητο κεντρικό τους διήγημα.
Να το πω με άλλα λόγια; θέλουν εχθρικές σχέσεις με την Ελλάδα και τους Έλληνες!
Το καταλάβατε φιλελεύθεροι ευρωπαϊστές και αριστεροί «ειρηνιστές»;
Το πρόβλημά σας δεν είναι οι Έλληνες «ακραίοι», αυτοί που διοργάνωσαν περίπου 150 συλλαλητήρια και συγκεντρώσεις τους τελευταίους 8 μήνες.
Το πρόβλημά σας είναι ο συγκροτημένος, μαζικός, επιθετικός, φανατικός εθνικισμός των Σκοπιανών. Αυτός που αρνούσασταν να δείτε στρουθοκαμηλίζοντας. Αυτός που ουσιαστικά επιβραβεύετε τόσα χρόνια και ειδικότερα με την επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών.
Να συμπληρώσω και το εξής. Οι πολιτικάντηδες της άλλης πλευράς, αλλοίωσαν και το ερώτημα του δημοψηφίσματος. Αντί να ρωτήσουν ευθέως «θέλετε να αλλάξουμε το όνομά μας, προκειμένου να αποκτήσουμε καλές σχέσεις με την Ελλάδα, η οποία μας αναγνωρίζει κι όλας ως Μακεδόνες;», ρώτησαν «θέλετε να μπούμε στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ με βάση τη Συμφωνία μεταξύ της Μακεδονίας και της Ελλάδας;». Πρώτον, συμπεριέλαβαν το όνομα που επρόκειτο να αλλάξουν και δεύτερον το ερώτημα ουσιαστικά ήταν αν θέλει ο λαός να μπει στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Ε, σ' αυτό το ερώτημα απάντησαν αρνητικά δια της αποχής! Τόσο δεν τους νοιάζει η ένταξή τους στο δυτικό στρατόπεδο. Τόσο τους ενδιαφέρει η εθνική τους συνείδηση, έστω η κλεμμένη, η δική μας.
Δεν ισχύει λοιπόν το θέσφατο ότι «τα πάντα είναι η οικονομία», ούτε ότι «σήμερα πια, τα πάντα είναι η ένταξη στο δυτικό στρατόπεδο». Δύο μούντζες μεγαλειώδεις γι' αυτά τα θέσφατα.
Εμείς παραμένουμε ακλόνητοι στις απόψεις μας. Δεν αναγνωρίζουμε καμία Μακεδονία και κανέναν Μακεδόνα βορείως των συνόρων μας. Μακεδόνες είμαστε εμείς, στην Μακεδονία ζούμε εμείς, μακεδονικά μιλάμε εμείς. Αυτή είναι αμυντική θέση. Θέση περιχαράκωσης.
Την επιθετική θέση την έχουν αυτοί. Το λέμε και το ξαναλέμε και δεν μας ακούνε πολλοί εντός Ελλάδος. Ας το δεχτούν τώρα από τους λωποδύτες εθνικής συνείδησης.