Παρατηρώντας τα απόνερα του δημοψηφίσματος στα Σκόπια κατανοούμε ότι ο Ζόραν Ζάεφ είναι Αλέξης Τσίπρας. Βλέπει τα πράγματα διαφορετικά από ότι στα αλήθεια είναι και τα παρουσιάζει με τον τρόπο του.
Του Στρατή Μαζίδη
Πχ δεν είδε το 66% αποχή που βγάζει τη διαδικασία άκυρη (μαζί με τη συμφωνία) αλλά το 91% του 34% που ψήφισε ΝΑΙ. Ο Ζάεφ όπως ο Αλέξης Τσίπρας έχει τη δική του μέθοδο ερμηνείας των μηνυμάτων του λαού.
Οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών, απερχόμενοι, δε λογαριάζουν τίποτε εκτός από τα υλοποιήσουν το όραμα της Μέρκελ (και του Χίτλερ) παλαιότερα για το λεγόμενο διάδρομο. Αξίζει να εντοπίσετε την επιστολή του Χίτλερ στο Γάλλο πρωθυπουργό Ντελαντιέ πριν ξεσπάσει ο πόλεμος και τις αναφορές του στα...μακεδονικά έθνη.
Υπάρχει όμως μια διαφορά στα Σκόπια. Ο Γκιόργκι Ιβανόφ δεν είναι Προκόπης Παυλόπουλος να τα καταπίνει όλα. Ο πρόεδρος της γειτονικής χώρας βγήκε μπροστά, ανέλαβε πρωτοβουλίες και πρωταγωνίστησε στο μποϊκοτάζ του δημοψηφίσματος. Είναι δηλαδή ένας ενεργός πολιτικός σε αντίθεση με τον Προκόπη Παυλόπουλος που έχει εξελιχθεί στον καλύτερο παραγιό του Αλέξη Τσίπρα στις πρωτομαστοριές του για να παραμείνει στην εξουσία και να επανέλθει μετά από μια σύντομη μητσοτάκεια παρένθεση.
Δεν είμαι οπαδός του Μητσοτάκης και κανενός από τους 300, αλλά ως πολίτης δεν εκλαμβάνω ως έντιμες πολιτικές κινήσεις τις ναρκοθετήσεις μετέπειτα κυβερνήσεων. Εδώ δεν είναι τραπέζι του μπιλιάρδου να παίξουμε "βόλεμα".
Ο Προκόπης Παυλόπουλος όφειλε προ πολλού να έχει παραιτηθεί για να αποτρέψει τη συμφωνία των Πρεσπών, να σώσει προσωρινά ή όχι τη Μακεδονία και να απενεργοποιήσει το σχέδιο του Τσίπρα. Δεν το έκανε. Δεν είναι Ιβανόφ. Είναι διακοσμητικός. Περιορίζεται σε λογίδρια με ύφος καθηγητή και στη συνέχεια υπογράφει τα πάντα.