Η Ορθοδοξία βρίσκεται σε κίνδυνο μετά την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο ζήτημα της αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Εκκλησίας. Αφού εξυφαίνεται, πως η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία κόβει τους δεσμούς της με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Τούτο φάνηκε μετά τις δηλώσεις του Μητροπολίτη Ιλαρίωνα, ο οποίος είναι επικεφαλής του τμήματος των εξωτερικών σχέσεων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, καθώς επίσης, και η Ιερά Σύνοδος, που είναι το διοικητικό Όργανο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αποφάσισε πως πρέπει να κοπεί ο δίαυλος επικοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Έτσι, εμείς αποφασίσαμε να πάρουμε την άποψη ενός βαθύτατου γνώστη περί του μέγιστου αυτού ζητήματος και σας την καταγράφουμε παρακάτω, προς ενημέρωσή σας:
Γράφεται κατά κόρον, ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει το δικαίωμα να δίνει την αυτοκεφαλία σε μια Εκκλησία. Αυτό όμως, δεν είναι ακριβές, γιατί η αυτοκεφαλία δίνεται – κυρίως - από την Οικουμενική Σύνοδο. Δε δίνεται ποτέ από μια μονομερή ανακήρυξη του Οικουμενικού Πατριάρχη. Αυτό συνέβη μόνο κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, υπό πολύ χαλεπές συνθήκες για τα υπόδουλα Χριστιανικά Έθνη. Αυτή λοιπόν η ανακολουθία δεν πρέπει να δημιουργεί σήμερα την εντύπωση, πως κατοχυρώνεται δικαίωμα υπέρ του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Στην αρχαία Εκκλησία ήταν όλες οι Εκκλησίες αυτοκέφαλες. Η δε Εκκλησία της Ελλάδος δημιουργήθηκε από τον Απόστολο Παύλο.
Όσον αφορά την Ουκρανία, η απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να της παραχωρήσει το αυτοκέφαλο, ήταν τουλάχιστον ατυχής, όχι τόσο γιατί δεν το δικαιούνται οι Ουκρανοί, αλλά διότι εδόθη σε λάθος χρόνο και σε λάθος πρόσωπα.
Αυτά τα πρόσωπα δεν εκπροσωπούν την Εκκλησία της Ουκρανίας, αλλά τα χαρακτηρίζει ένας φανατικός αντιρωσισμός. Έτσι, το Οικουμενικό Πατριαρχείο με αυτήν την απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη έριξε “λάδι στη φωτιά” του διχασμού, αντί να προσπαθήσει να κατευνάσει τα οξυμένα πάθη στην Ουκρανία.
Βεβαίως, το Πατριαρχείο της Μόσχας δικαίως διαμαρτύρεται για τα πρόσωπα που επέλεξε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά από την άλλη πλευρά, είναι αναφαίρετο δικαίωμα της Ουκρανίας να αποκτήσει αυτοκέφαλη Εκκλησία. Αυτήν την ενέργεια δεν μπορεί ουδείς να την απαγορεύσει.
Τώρα, εκεί που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, το μόνο που απομένει είναι να συγκληθεί μια Σύνοδος Προκαθημένων για να σώσει ότι είναι δυνατόν να σωθεί.
Η αυτοκεφαλία της Ουκρανίας σε τελευταία ανάλυση δεν εξαρτάται και ούτε πρέπει να εξαρτάται, μόνο από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, ή από το Πατριαρχείο της Μόσχας, σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες.
Επίσης, επειδή ακούγονται πολλά τον τελευταίο καιρό για τις “Νέες Χώρες”, ότι δηλαδή, το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει δώσει υπό όρους την αυτοκεφαλία τους στην Εκκλησία της Ελλάδος και ότι διατηρεί το Ειδικό Καθεστώς στις “Νέες Χώρες”, πρέπει να τονίσουμε, ότι αυτό το Ειδικό Καθεστώς δεν έχει καμιά σχέση με τους Ιερούς Κανόνες, αφού υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) που βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
Όπως δε είχε πει ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Α΄ (1868-1938) κατά κόσμον Χρυσόστομος Παπαδόπουλος: “Δεχτήκαμε το Ειδικό Καθεστώς , προκειμένου να στηριχτεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε αντίθεση με τους Ιερούς Κανόνες που προέβλεπαν, ένα ενιαίο Καθεστώς, που ταυτίζεται με τα σύνορα του ελληνικού Κράτους”!
Όσοι λοιπόν, υπεραμύνονται κατά αυτόν τον παράδοξο τρόπο το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δεν το βοηθούν, αλλά το εκθέτουν.
Στόχος μας πρέπει να είναι ο περιορισμός του χάσματος μεταξύ του Πατριαρχείου της Μόσχας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου και όχι να συντασσόμεθα φανατικά υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς!