Πριν λίγες ημέρες η τ. βουλευτής Ραχήλ Μακρή ανήρτησε την παραπάνω φωτογραφία από το Ημερολόγιο του 2019 για το 3ο Δημοτικό Σχολείο Ρεθύμνου με ένα σχόλιο το οποίο ήταν ιδιαίτερα οξύ. Οι άνθρωποι του σχολείου βρήκαν την ευκαιρία να εστιάσουν σε αυτό μαζί με τη βοήθεια ορισμένων ΜΜΕ και να αποφύγουν την ουσία.
Του Στρατή Μαζίδη
Και ποια είναι η ουσία; Ότι από αιώνες, χιλιετίες ιστορίας, το 3ο δημοτικό επέλεξε ως βιτρίνα του όχι κάτι από την αρχαία ιστορία, τη μυθολογία, τα χρόνια της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τον Αγώνα της Κρήτης, την ένωση με την Ελλάδα αλλά μια φανταστική απεικόνιση από την καθημερινότητα στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Και αυτό σε μια περίοδο κατά την οποία το μουσουλμανικό στοιχείο και όλα όσα αντιπροσωπεύει, αρχίζει και εδραιώνεται ξανά με σταθερά βήματα σχεδόν 200 χρόνια μετά την Επανάσταση.
Ένας καχύποπτος θα μπορούσε να θεωρήσει πως η επιλογή δεν ήταν τυχαία αλλά για να αρχίσουν οι μικροί μαθητές σε μια περίοδο όπου στα σχολεία μόνο ιστορία δε διδάσκεται, να θεωρούν την καθημερινότητα του 1850 ως κανονικότητα του 2019. Επιπλέον η συνοδευτική εικόνα του πρώτου διμήνου, όπως κατάφερα να βρω, θα μπορούσε να ενισχύσει τον προβληματισμό τους:
Σε κάθε περίπτωση σε μια χώρα με τόσο μεγάλη ιστορία και πολιτισμό, θα περίμενε κανείς μια διαφορετική επιλογή τόσο για το εξώφυλλο όσο και το περιεχόμενο.
Αυτή είναι η ουσία. Από κει και πέρα, ο καθένας μπορεί να οχυρώνεται πίσω από τα φουστάνια της Ραχήλ που τόσο λατρεύει να αντιπαθεί και να κοντράρεται μαζί της. Η ίδια μόνο χαζή ή τρελή δεν είναι, κι ας τη λένε. Έπαιξε πάλι στα κεντρικά sites μετά τα γεγονότα στο Αμύνταιο κερδίζοντας τις εντυπώσεις στα σχόλια.
Εμείς όμως βλέποντας πίσω από τις εικονικές μπούρκες, μη αντιπαθώντας κανέναν, οφείλουμε να βλέπουμε αυτά τα κατά τόπους μικρογεγονότα στο μεγάλο ευρύτερο κάδρο των αλλαγών που συντελούνται στη χώρα μας. Αφου δε, κοιτάξουμε καλά το κάδρο και το αόρατο χέρι που βάζει τις πινελιές, να αναρωτηθούμε αν μας αρέσει ο υπό διαμόρφωση πίνακας...