 |
| edu_castro27 / pixabay |
Μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία και την ένταση που προκλήθηκε ανάμεσα στις δυο χώρες στην αμερικανική πρεσβεία στην Άγκυρα, δεν υπάρχει ακόμα επίσημος πρεσβευτής, ενώ στα αμερικανικά προξενεία σε ολόκληρη την Τουρκία, έχουν συλληφθεί πολλά άτομα τούρκοι με την υποψία ότι είχαν συνδέσμους με τον Οργανισμό Τρομοκρατίας της Φέτουλα Γκιουλέν (FETO).
Πάνος Ιγνατίου
Όσον αφορά τον αμερικανικό στρατό, υπήρξε συμφωνία για συνεργασία με την Τουρκία για την επιβολή του οδικού χάρτη πορείας για την ειρήνη στη βόρεια Συριακή πόλη Manbij. Και όμως, ο εκπρόσωπος των επιχειρήσεων του στρατού της Αμερικής στο Ιράκ και στη Συρία (Operation Inherent Resolve), έγραψε πρόσφατα στο Twitter και κατηγόρησε Τούρκους στρατιώτες για τη δολοφονία παιδιών. Ο Στρατηγός Sean Ryan ζήτησε αργότερα συγγνώμη για τη συντριπτική δυσφήμιση ενός συμμάχου του ΝΑΤΟ, ενώ ο επίσημος λογαριασμός του Twitter αντικατέστησε μια φωτογραφία του εκπροσώπου με ένα λογότυπο που ανασκεύαζε πολύ σύντομα την αποστολή του δυσφημιστικού Tweet. Είναι σαφές ότι η κατηγορία ότι ένας συμμάχων του ΝΑΤΟ λαμβάνει μέρος σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τον διασύρει αξιωματικός του ΝΑΤΟ στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης έφερε ξανά μεγάλη αμηχανία και δικαίως. Ωστόσο, αποδεικνύεται ότι πολλοί κορυφαίοι Αμερικανοί δεν ξέρουν πλέον πως να χειριστούν την Τουρκία από την εποχή ακόμα που πρόεδρος ήταν ο Μ Ομπάμα στην πρώτη του θητεία.
Επιπλέον, αφού ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φέρεται να πραγματοποίησε μια παραγωγική τηλεφωνική συνομιλία με τον Donald Trump, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών αναγκάστηκε (ή αναγκάστηκε) να αρνηθεί ότι ο Trump είχε δώσει «πράσινο φως» στην πιθανή επικείμενη αντι-YPG / PKK επίθεση στη βορειοανατολική Συρία. Ενώ οι Τούρκοι αξιωματούχοι εξακολουθούν να μιλάνε με μία φωνή όπως είναι φυσιολογικό σε μια ομόθυμη κυβέρνηση, οι Αμερικανοί υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής, οι πολιτικοί, οι κορυφαίοι στρατιώτες και οι εκπρόσωποι φαίνεται να ξεδιπλώνουν μια πληθώρα αντιφατικών και αυτοκαταστροφικών δηλώσεων σχετικά με την Τουρκία. Επιδεινώνεται μία ένταση για όλους.
«Όλα αυτά καθιστούν σαφές ότι οι ΗΠΑ αμφισβητούνται ιδιαίτερα για το τι ακριβώς θέλουν, ή τι επιδιώκουν να επιτύχουν με έναν μακροχρόνια διεθνή εταίρο και μία πλήρως αμφισβητούμενη Τουρκική δημοκρατία στον κόσμο. Αυτό φυσικά δεν είναι μια νέα τάση. Ήταν υπό τον Μπαράκ Ομπάμα όταν η FETO προσπάθησε να ανατρέψει τη κυβέρνηση της Τουρκίας, ενώ η κυβέρνηση του Ομπάμα δεν μπορούσε να καταφέρει να καταδικάσει την κίνηση που πιστεύεται ότι έχει συντονιστεί με την ομάδα FETO και είχε αμερικανική βοήθεια.» Πιστεύουν ότι πίσω από το πραξικόπημα ήταν ομάδα αμερικάνων του Πενταγώνου και των μυστικών υπηρεσιών.
Τα πράγματα δεν έχουν βελτιωθεί ούτε με τον Donald Trump που όμως θέλει να κερδίσει πίσω την Τουρκία αλλά το θέλει με τους δικούς του όρους. Οι ΗΠΑ έχουν επεκτείνει τη συμμαχία πολέμου άτυπα με την ομάδα του ΡΚΚ, του YPG. Γνωρίζουν οι ΗΠΑ όταν εξοπλίζουν τουυς κούρδους της Συρίας ότι τα όπλα θα καταλήξουν και στο PKK με συνδεδεμένα μέλη τους από τους κούρδους της Συρίας και με αυτά τα όπλα θα πολεμήσουν την Τουρκία. Δεν είναι τυχία αυτή η κυκλική κίνση του πολέμου. Και παρόλο που έχουν υπάρξει αναφορές ότι η διοίκηση του Trump μπορεί να εκδώσει τον ιδρυτή της FETO και Ιμάμη Fethullah Gulen στην Τουρκία, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας ανέφερε ότι το FBI τώρα συλλαμβάνει πράκτορες της FETO στις ΗΠΑ. Αυτή η εξέλιξη αντισταθμίζεται όχι μόνο από σύγχυση σε σχέση με τα σχέδια της Αμερικής για τους εταίρους της YPG / PKK αλλά και η θέση της Αμερικής σχετικά με την επικείμενη αγορά της Τουρκίας από το ρωσικό σύστημα πυραυλικής άμυνας S-400 - μια αγορά την οποία ανέφερε η Τουρκία ότι δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Αν όμως οι ΗΠΑ εκδόσουν τον Φ Γκιούλεν στην Τουρκία και μόλις επιστρέψει στην πατρίδα του ξεσηκωθούν οι οπάδοι του και προκληθεί αποσταθεροποίηση ποιός θα είναι ο στόχος των ΗΠΑ ? Τέλος, υπάρχουν οι συνεχιζόμενες αμερικανικές απειλές για την παράδοση μαχητικών αεροσκαφών F-35 που έχουν παραγγείλει και έχουν σχεδιαστεί εν μέρει και από την Τουρκία. Αυτός δεν είναι ξεκάθαρος τρόπος να αντιμετωπιστεί ένας ιστορικά στενός εταίρος και μακράς διαρκείας χώρα μέλος του ΝΑΤΟ.
Το Ισραήλ θέλει να υποχρεώσει τους Αμερικανούς να επιλέξουν μεταξύ της Άγκυρας και του Τελ Αβίβ
Ενώ κάποια στοιχεία από τη σύγχυση σχετικά με τις σχέσεις της Αμερικής με την Τουρκία φαίνεται να είναι αποτέλεσμα κακών γραμμών επικοινωνίας μεταξύ Ουάσινγκτον και Άγκυρας, ένας άλλος βαθιά σημαντικός λόγος είναι ότι το Ισραήλ και το ισχυρό λόμπι του Ισραήλ που εδρεύει στις ΗΠΑ είναι πιο θερμό στο να στρέψουν τις ΗΠΑ ενάντια στην Άγκυρα αλλά δεν είναι σαφές αν μπορούν να το πετύχουν.
Το Ισραήλ φαίνεται έχει να ξεκινήσει , να σχηματίσει μια αντιτρομοκρατική συμμαχία στην Ανατολική Μεσόγειο και πρέπει να επανεξετάσουμε μια πολύ πρόσφατη πολυεθνική διάσκεψη κορυφής κατά την οποία ο πρωθυπουργός του Ισραήλ προσπάθησε και σε μεγάλο βαθμό πέτυχε να θέσει ισχυρά θεμέλια μιας τέτοιας συμμαχίας - παρ όλα αυτά αγνοεί σαφώς την προσέγγιση της Ρωσίας που επιδιώκει να προωθήσει στο ελάχιστο, κάποιο επίπεδο συμφιλίωσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ένας από τους λόγους που προσκλήθηκε ο Α Τσίπρας στην Ρωσία ήταν αυτός και να ενημερωθεί για την πρόθεση της Ρωσίας να μεσολαβήσει προς αυτή την κατέυθυνση.
Το 2015 δημιουργήθηκε ο νεοσύστατος Όμιλος Κραϊόβα είναι μια εταιρική σχέση μεταξύ Ελλάδας, Σερβίας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας με στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των τεσσάρων χωρών της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Ενώ η ομάδα είναι γενικά πολύ λιγότερο αξιοσημείωτη όσον αφορά τους στόχους και τα επιτεύγματά της έναντι της Πρωτοβουλίας Τριών Θαλασσών που συνδέει την ανατολική και κεντρική Ευρώπη της Βαλτικής με τα ευρωπαϊκά έθνη της νοτιοανατολικής Ευρώπης, ο όμιλος Craiova ξεκίνησε αυτό το μήνα την επίσημη οργάνωση που θα πραγματοποιήσει την προσπάθεια του Ισραήλ να απομονώσει την Τουρκία στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής
Μεσογείου. Πρόσφατα είδαβ το φως της δημοσιότητας πληροφορίες όμως που αναφέρουν οτι όλες οι χώρες μαζί θα διεκιδκήσουν την διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποσδοσφαίρουυ το 2028.
Στις 2 Νοεμβρίου, ο ισραηλινός ηγέτης Benjamin Netanyahu συμμετείχε σε σύνοδο κορυφής του Ομίλου Craiova στη Βάρνα της Βουλγαρίας. Εκεί, ο Νετανιάχου είπε, Είμαι εδώ στη σύνοδο κορυφής τεσσάρων χωρών - της Βουλγαρίας, της Ελλάδας, της Σερβίας και της Ρουμανίας.Αυτή είναι η πρώτη φορά που κάλεσαν έναν ηγέτη εκτός αυτών των τεσσάρων χωρών να συμμετάσχουν στη σύνοδο κορυφής τους. Αυτό αποτελεί μεγάλη τιμή για το Ισραήλ και αντικατοπτρίζει την άνοδο του Ισραήλ στον κόσμο.
«Κάθε ένας από τους ηγέτες μου είπε ξεχωριστά ότι θα προσπαθήσουν να βελτιώσουν την εκτίμησή τους για το Ισραήλ σε σχετικές ψηφοφορίες τόσο στην ΕΕ όσο και στον ΟΗΕ. Όλοι θέλουν να προωθήσουν τον αγωγό φυσικού αερίου από τον Leviathan στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Επίσης, ενδιαφέρονται πολύ για το ισραηλινό φυσικό αέριο και την ισραηλινή τεχνολογία και θα ήθελαν πάρα πολύ τη φιλία του Ισραήλ. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι»
Ο Netanyahu συζήτησε επίσης την καθιέρωση του Ομίλου της Κραϊόβα για τα σχέδια του Τελ Αβίβ για την κατασκευή του East Med Pipeline, ενός κοινού Ισραηλινοελληνικού έργου που θα δούμε έναν αγωγό φυσικού αερίου που ταξιδεύει από τα ισραηλινά ύδατα κυπριακά ύδατα τα οποία αμφισβηυεί η Τουρκία και τελικά στην ηπειρωτική Ευρώπη μέσω της Ελληνικής Δημοκρατίας . Αμφισβητιούμενα καθώς δεν έχουν ακόμα κατωχυρωθεί από τον ΟΗΕ. Αλλά ενώ η ομιλία του Νετανιάχου μίλησε για ενότητα ενάντια στην υποτιθέμενη απειλή του Ισλάμ, η οποία σαφώς έπαιξε στα συναισθήματα πολλών στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τη Σερβία και τη Ρουμανία όπου το ρατσιστικό αντιτουρκικό / αντι-μουσουλμανικό αίσθημα έχει ισχυροποοιηθεί λόγω μετανάστευσης, η συμμαχία αγωγών που προσπαθεί να εξασφαλίσει το Ισραήλ έχει σαφώς ως στόχο την Τουρκίας σε μια γωνία στα δικά της χωρικά ύδατα. Ετσι κιαλλιώς με τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου η Τουρκία δεν έχει καλές σχέσεις ή είναι πολύ προβληματικές και έμεινε απέξω από ολες τις δραστηριότητες.
Προς το παρόν, η Άγκυρα και η Λευκωσία βρίσκονται στο επίκεντρο μιας θερμής αντιπαράθεσης σχετικά με τα δικαιώματα σε ανοικτά πεδία υδρογονανθράκων στα ύδατα της Κύπρου. Επί του παρόντος, ενώ δεν υπάρχει ρεαλιστικό σχέδιο για τη Λευκοωσία να εισέλθει στρατιωτικά στον τουρκικό βορρά του διαιρεμένου νησιού, η Λευκωσία αντιτίθεται στα τουρκικά σχέδια να ξεκινήσει η εξαγωγή φυσικού αερίου στα ύδατα εκτός του αμφισβητούμενου εδάφους της παράνομης Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου . Για άλλη μια φορά, παρά τη ρητορική για το αντίθετο, η κυβέρνηση στη Λευκωσία δείχνει να ενδιαφέρεται σαφώς για τον έλεγχο των υδάτων της Κύπρου περισσότερο από ό, τι ενδιαφέρεται για τον έλεγχο της συνολικής ξηράς της νήσου. Αυτό είναι όμως αλήθεια ; Αφού δεν έχει την στρατιωτική δύναμη να υποστηρίξει τα δικαιώματα της στο κατεχόμενα τμήμα είναι αναγκασμένη να παίξει στη θέλασσα που τα δικαιώματα της είναι πιο διασφαλισμένα. Αν εντοπιστούν σοβαρά κοιτάματα στην νότια πλευρά του νησιού τότε θα διαφανεί αν η Τουρκία θέλει πραγματικά λύση του μακροχρόνιου προβλήματος.
Όμως, η συγκεκριμένη σύγκρουση δεν είναι απλώς ένα νέο κεφάλαιο στις παλιές ελληνοτουρκικές διαμάχες της περιοχής, αλλά καθοδηγείται και από το Ισραήλ, του οποίου η κυβέρνηση επιθυμεί να δει το Τελ Αβίβ, τη Λευκωσία και την Αθήνα να εργάζονται από κοινού για έναν αγωγό της Ανατολικής Μεσογείου ο οποίος αποκλείει πλήρως την Τουρκία, ενώ παράλληλα επιδρούν στην υπεράκτια επικράτεια. Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι έχει ένα αναφαίρετο δικαίωμα εκμετάλλευσης. Τώρα, το Ισραήλ προσπαθεί να ενισχύσει αυτά τα σχέδια που έχουν ήδη δει την Αίγυπτο να περιστρέφεται όλο και πιο κοντά στο Τελ Αβίβ και τη Λευκωσία, αντλώντας επίσης στήριξη από τη Βουλγαρία, τη Σερβία και τη Ρουμανίατο στα σχέδια.
Όταν κάποιος θυμάται ότι κατά την τελική σύντομη προσέγγιση του Τουρκίας-Ισραήλ το 2016 διεξήχθησαν συνομιλίες για ένα κοινό σχέδιο αερίου μεταξύ του Τελ Αβίβ και της Άγκυρας, οι βάσεις της σημερινής σύγκρουσης καθίστανται όλο και πιο σαφείς και επιδεινώθηκαν .
Η τουρκική κυβέρνηση μόλις ανακοίνωσε την πραγματική απέλαση του Eitan Na'eh, του Πρέσβη του Ισραήλ στην Άγκυρα. Σύμφωνα με την Daily Sabah, "Ζητήθηκε από τον Na'eh να εγκαταλείψει την Τουρκία αόριστα από το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας μετά την Ισραηλινή αιματοχυσία και τα tweets".
Η κίνηση έρχεται καθώς ο Ερντογάν αμφισβήτησε ανοιχτά άλλα έθνη που έχουν επίσημες σχέσεις με την κατοχική οντότητα για να αναρωτηθούν αν αυτές οι σχέσεις είναι επωφελείς για τον μουσουλμανικό κόσμο. Οι σαφείς στόχοι της πρόκλησης του Ερντογάν είναι ο Αιγύπτιος Προέδρος Sisi, ο μισητός αντίπαλος της Ανατολικής Μεσογείου στην Τουρκία, η ιορδανική μοναρχία και η Τουρκία εργάζεται για χάρη της νεογέννητης Αλβανικής «Δύναμης» στα δυτικά Βαλκάνια. Η Τουρκία με τις ενέργειες της στις Μουσουλμανικές χώρες έχει πλήξει τις πιθανές αγορές για το Ισραήλ και ο Νετανιάχουν δεν θα το συγχωρέσει αυτό.
Από τις υγιείς σχέσεις στο τελικό στέλεχος
Φυσικά, η Τουρκία ήταν η πρώτη χώρα της μουσουλμανικής κοινότητας που αναγνώρισε το Ισραήλ πριν από τις τελευταίες δεκαετίες, η Άγκυρα και το Τελ Αβίβ είχαν μια γενικά υγιή σχέση. Αυτό άλλαξε δραματικά το 2010, όταν ισραηλινοί κυβερνήτες επιβιβάστηκαν στο MV Mavi Marmara. Η επιδρομή κατέληξε στη χαμηλότερη απόκλιση στις σχέσεις Άγκυρας-Τελ Αβίβ μέχρι τώρα και ανέτρεψε την Πολιτική των αγωγών . Οι δύο πλευρές συμφιλιώθηκαν και τότε, τόσο το Ισραήλ όσο και η Τουρκία είχαν ελπίδες να συμμετάσχουν από κοινού σε έναν αγωγό που θα μεταφέρει αέριο από το βόρειο Ιράκ μέσω της Τουρκίας και στο Ισραήλ.
Ωστόσο, από τότε, τα σχέδια για τον αγωγό της Τουρκίας προς Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν σταματήσει. Αντ' αυτού, το Τελ Αβίβ περιστρέφεται πιο κοντά στην περιφερειακή αντίπαλο της Τουρκίας (η οποία δεν έχει πει τίποτα για την Παλαιστίνη τις τελευταίες μέρες), ενώ το σημαντικότερο είναι τώρα η συζήτηση για έναν αγωγό Ανατολικής Μεσογείου που χρηματοδοτείται από την ΕΕ μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας και Ιταλίας. Οι χώρες αυτές υπό την αιγίδα των ΗΠΑ υπέγραψαν συμφωνία η οποία είναι ΚΥΡΙΩΣ πολιτική για τον αγωγό.
Σύμφωνα με τη νέα Ευρώπη υπέρ των Βρυξελλών, "Ο αγωγός φυσικού αερίου EastMed θα παρακάμψει την Τουρκία, η οποία έχει πρόσφατα αυξήσει τις εντάσεις με την Κύπρο, την Ελλάδα και το Ισραήλ, παρέχοντας έναν τρόπο μεταφοράς των ανανεώσιμων πηγών φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη. Οι συνομιλίες στη Λευκωσία τον Μάιο ακολουθούν ένα μνημόνιο κατανόησης σχετικά με τον αγωγό EastMed, ο οποίος υπεγράφη τον Δεκέμβριο.
Σύμφωνα με την ΔΕΠΑ, το EastMed θα συνδέσει τα πρόσφατα ανακαλυφθέντα πεδία φυσικού αερίου στη Λεκάνη στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, με την ηπειρωτική Ελλάδα και αναμένεται να μεταφέρει 8-14 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Σύμφωνα με την ΔΕΠΑ, ο αγωγός μήκους περίπου 1900 χιλιομέτρων (700 χιλιόμετρα σε ακτή, 1200 παραθαλάσσια) αποτελείται από τα ακόλουθα τρία κύρια τμήματα, καθώς και σταθμούς συμπιεστών που βρίσκονται στην Κύπρο και την Κρήτη: ένας αγωγός από τα εδάφη προς την Κύπρο αγωγός που συνδέει την Κύπρο με την Κρήτη και αγωγό από την Κρήτη που διασχίζει την ηπειρωτική Ελλάδα μέχρι τις ακτές του Ιονίου.
Από εκεί, ο EastMed μπορεί να συνδεθεί με τον υπεράκτιο αγωγό Poseidon, επιτρέποντας την παράδοση πρόσθετων διαφοροποιημένων πηγών από το Levantine στην Ιταλία και πέρα από αυτό. Ο αγωγός EastMed έχει σχεδιαστεί αρχικά για να έχει σημεία εξόδου στην Κύπρο, την Κρήτη και την ηπειρωτική Ελλάδα, καθώς και το σημείο σύνδεσης με τον αγωγό του Ποσειδώνα». Δεδομένου ότι η μακρά παραλυτική προσπάθεια της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ είναι τώρα εκ των πραγμάτων εκτός συζήτησης . Είναι σαφές ότι η Ρωσία θα σύρει τωρα την Τουρκία σε μια ακόμη στενότερη εταιρική σχέση από αυτήν που βρίσκονται σήμερα.
Αυτή τη στιγμή ο αγωγός Turkstream που σχεδιάστηκε για να μεταφέρει το ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη μέσω της Τουρκίας είναι ένα σημαντικό κοινό σχέδιο μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας. Τώρα, τόσο η ΕΕ όσο και το Ισραήλ θέλουν να αμφισβητήσουν αυτή τη διαδρομή με δικό τους αγωγό σε μια παρόμοια περιοχή. Στην πραγματικότητα, υπάρχει αρκετή ζήτηση για φυσικό αέριο στην Ευρώπη και το Ισραήλ για να σημαίνει ότι και οι δύο αγωγοί μπορούν να συνυπάρχουν, αλλά οι γεωπολιτικές οπτικές είναι αρκετά σαφείς. Το Τελ Αβίβ έχει ενώσει τις δυνάμεις του με τα περισσότερα κράτη κατά της Άγκυρας στην ΕΕ, προκειμένου να αποτρέψει την Τουρκία από το μέλλον του Ισραήλ.
Η σημασία της μαλακής δύναμης της Τουρκίας στον σουνιτικό μουσουλμανικό κόσμο
Ο Πρόεδρος Ερντογάν έχει τοποθετηθεί ως προσυτάτης της Παλαιστίνης όχι μόνο στην Τουρκία και στον σουνιτικό αραβικό κόσμο αλλά και πέραν αυτού. Για τον λόγο αυτόν, δεν πρέπει ποτέ να υποτιμηθεί σε ποιο βαθμό η Τουρκία θα υποστηρίξει την Παλαιστίνη έναντι του Τελ Αβίβ, διότι όσο περισσότερο ο Ερντογάν εκφράζει τις απόψεις του υπέρ της Παλαιστίνης, αποκτά επιρροή και υποστηρίζεται τόσο στην Τουρκία όσο και πολύ πιο πέρα.
Το Ισραήλ υποστηρίζει τους βασικούς αντιπάλους της Τουρκίας
Επειδή το Ισραήλ έχει λάβει σαφείς κινήσεις μακριά από την Τουρκία και τους μισητούς Έλληνες αντιπάλους της, οι αξιωματούχοι στην Άγκυρα, οι οποίοι κατά το παρελθόν ενδέχεται να δίσταζαν να διακόψουν τις σχέσεις τους με το Τελ Αβίβ λόγω οικονομικών προβλημάτων μπορεί τώρα να είναι πολύ πιο κοντά στο να το κάνουν. Η εντατικοποίηση της στρατιωτικής συνεργασίας του Ισραήλ με την Ελλάδα και την Κύπρο αποτελεί ακόμη ένα σημάδι ότι, όταν πρόκειται για την Τουρκία, το Τελ Αβίβ κάνει ό, τι είναι δυνατό για να αντικαταστήσει την τουρκική εταιρική σχέση με αυτή των χωρών με χώρες που έχουν «πάντα θερμές σχέσεις με την Άγκυρα».
Τότε υπάρχει το ζήτημα του κουρδικού εθνικισμού τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ. Μοναδικά στον κόσμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ είναι υποστηρικτές του κουρδικού αποσχιστισμού τόσο στη βόρεια Συρία όσο και στο βόρειο Ιράκ ενώ η Χριστιανική ΄δηθεν Ρωσία που συμπλέει πληρως με την σουνίτικη Τουρκία έχει σιωπηρά αποιδεχτεί τη διχοτόησμη της Κύπρου από τους Τούρκους Εθνικιστές!
Τα παραδοσιακά αντιτουρκικά λόμπι στις ΗΠΑ συνεργάζονται με το αμερικανικό εβραϊκό λόμπι
Τέλος, όχι μόνο στη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο, όπου το Ισραήλ ανέλαβε κοινές θέσεις με τους αντιπάλους της Τουρκίας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το ισχυρό λόμπι του Ισραήλ ένωσε τις δυνάμεις του με τους συγκριτικά μικρότερους, αλλά με επιρροή, έλληνες και αρμενικούς λόμπι που βασίζονται στις ΗΠΑ, για να διαμαρτυρηθούν για την πώληση αμερικανικών αεριωθούμενων αεροσκαφών F-35 στην Άγκυρα. Ενώ η κίνηση τελικά απέτυχε, απέδειξε ότι, αντίθετα με το παρελθόν, όπου το Εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ δεν προσπάθησε να ανταγωνιστεί την Τουρκία, το 2018 είναι διατεθειμένο να συνεργαστεί με ομάδες συμφερόντων που έχουν πρωταρχικό στόχο να προωθήσουν τα παράπονα εναντίον της Τουρκίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, ίσως δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Gilad Erdan, μέλος της ομάδας Likud του Benjamin Netanyahu, ζήτησε από το Τελ Αβίβ να αναγνωρίσει τα γεγονότα του 1915 ως «γενοκτονία των Αρμενίων». Εάν το Ισραήλ επρόκειτο επίσημα να το πράξει αυτό, θα αποτελούσε μια ξεκάθαρη σύγκρουση μεταξύ του Τελ Αβίβ και της Άγκυρας και πιθανώς ένα σημείο μη επιστροφής. Όσο πιο ισχυρή είναι η Τουρκία για την Παλαιστίνη, τόσο περισσότερες φωνές, όπως αυτές του Ερντάν, θα ενισχυθούν υποστηρίζοντας μια κίνηση που είναι λιγότερο σχετικά με την Αρμενία (ένα παραδοσιακά αντι-σιωνιστικό έθνος) παρά να στείλει ένα σαφές μήνυμα στην Τουρκία ότι η εταιρική σχέση έχει δώσει αρεκετά μαθήματα. Για να συνοψίσουμε το ιστορικό της τρέχουσας σύγκρουσης: αφού κατέστη σαφές ότι τα σχέδια για ένα κοινό σχέδιο τουρκο-ισραηλινού φυσικού αερίου έπεσαν, το Τελ Αβίβ περιστρέφει τις περιφερειακές του φιλοδοξίες για το φυσικό αέριο στους κύριους περιφερειακούς αντιπάλους της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένων και κυρίως αυτών στη Λευκωσία και την Αθήνα. Την ίδια στιγμή, καθώς κατέστη σαφές ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν δεν πρόκειται να συνεχίσει την υποστήριξή του προς την Παλαιστίνη, το Τελ Αβίβ ξεκίνησε να ενισχύει τις στρατιωτικές του επαφές με τη Λευκωσία, την Αθήνα και ακόμη και το Κάιρο. Παράλληλα, οι δηλώσεις Ισραηλινών σχετικά με τη στήριξη ενός YPG / PKK οδήγησαν σε εξέγερση των Κούρδων στη Συρία όλο και πιο έντονη, ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες το Ισραηλινό λόμπυ συνεργάστηκε με τις παραδοσιακά αντιτουρκικές ένοπλες, αρμενικές και κουρδικές ομάδες συμφιλίωσης και την ανατροπή της παράδοσης αμερικανικών F-35 μαχητικών αεροσκαφών στην Άγκυρα .
Τώρα, εκτός από τη συνεργασία με το Κάιρο και την πιο ανοιχτή συνεργασία με τη Λευκωσία στις υπεράκτιες αεροπορικές διαφωνίες τους με την Άγκυρα, το Ισραήλ προσπαθεί τώρα να προσελκύσει τη Σερβία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία σε αυτή την ευρύτερη αντιτουρκική συμμαχία και να την επεκτείνει στα Βαλκάνια.
Μέρος της ανησυχίας είναι ότι ενώ για το Ισραήλ και τα κράτη της Ευρώπης υποστηρίζουν τον East Med Pipeline και η ταυτόχρονη ενίσχυση των στρατιωτικών δεσμών είναι μια εμφανής στρατηγική για τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Σερβία (ένα έθνος με ταχέως βελτιωμένους δεσμούς με την Τουρκία) υπάρχει ο κίνδυνος να συμπαρασταθεί σε μια γεωπολιτικά σπασμένη σύγκρουση όταν η ουδετερότητα εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα του Βελιγραδίου, της Σόφιας και του Βουκουρεστίου. Έτσι, υπάρχει μια πραγματική πιθανότητα ότι κάτω από την πονηρή ηγεσία του Benjamin Netanyahu, το "#nokebab" θα μπορούσε να μετατραπεί από μια ρατσιστική διαδικτυακή τάση στην επίσημη εξωτερική πολιτική των χωρών που κερδίζουν λίγα αν ανταγωνίζονται την Τουρκία.
Διαλέξετε! Ισραήλ ή Τουρκία!
Το Ισραήλ συνεχίζει να συντονιζει τους περιφερειακούς αντιπάλους της Τουρκίας ως εταίρους ενέργειας και ασφάλειας στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, ενώ συγχρόνως το ισραηλινό λόμπι των Ηνωμένων Πολιτειών έχει θέσει τις θέσεις του στην Τουρκία και κατά συνέπεια άρχισε να χρησιμοποιεί την επιρροή του για να προβάλλει Turkophobic αφηγήσεις μεταξύ των ΗΠΑ δημόσια και αμερικανική ελίτ που προηγουμένως είχαν υποβιβαστεί στη σφαίρα πολύ λιγότερο σημαντικών ομάδων λόμπι.
Ενώ οι ΗΠΑ πρέπει να αναλάβουν τελικά την ευθύνη για ορισμένα απόλυτα παράξενα και εντελώς άχρηστα μηνύματα που στέλνει στην Τουρκία, δεν μπορεί κανείς να δει αυτές τις τάσεις στο κενό. Καθώς το Ισραήλ παραμένει το πιο ευνοημένο έθνος μεταξύ μιας τεράστιας πλειοψηφίας κορυφαίων αμερικανών πολιτικών, δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι καθώς το Τελ Αβίβ αρχίζει να αναγκάζει τους Αμερικανούς να επιλέξουν μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, πολλοί στις ΗΠΑ έχουν μπερδευτεί και είναι αυτονόητα μπερδεμένοι. Όταν πρόκειται για την εξισορρόπηση καλών σχέσεων τόσο με την Άγκυρα όσο και με το Τελ Αβίβ, φαίνεται ότι πολλοί στην Ουάσινγκτον απλώς δεν έχουν βάθος, καθώς δεν είναι σε θέση να χειριστούν πολυάριθμες διεθνείς σχέσεις εκτός του πλαισίου μιας νοοτροπίας μηδενικού ποσού. Το Ισραήλ γνωρίζει αυτό και το εκμεταλλεύεται γρήγορα.