 |
Source: Wikimedia Commons
|
Freepen.gr - Ο Σόρος, εμπνευσμένος από τους τραπεζίτες του Χίτλερ, θέλει να επιβαρύνει την Ευρώπη με χρέη για να τη μετατρέψει σε Αφρική» είναι ο τίτλος του νέου άρθρου του Gefira σχετικά με τα σχέδια του γνωστού κερδοσκόπου και χρηματοδότη ΜΚΟ για το μέλλον της γηραιάς ηπείρου.
Ακολουθεί μετάφραση του κειμένου του Gefira :
Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί οικονομολόγοι προσπάθησαν να απαντήσουν στο ερώτημα πώς ο Χίτλερ κατόρθωσε να χρηματοδοτήσει το οπλοστάσιό του, να ενισχύσει την οικονομία και να μειώσει την ανεργία. Σήμερα το κόλπο του είναι γνωστό. Το οικονομικό θαύμα του χρόνου του Führer κατέστη εφικτό χάρη στις λεγόμενες "υποσχετικές Mefo". Αυτές ήταν η ιδέα του τότε προέδρου της Reichsbank, Hjalmar Schacht, και δε χρησίμευαν μόνο για τη χρηματοδότηση του εξοπλισμού της Wehrmacht για το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και για τη δημιουργία κρατικών θέσεων εργασίας, κάτι που διαφορετικά δεν θα ήταν εφικτό μέσω της κανονικής χρήσης των χρηματαγορών και των κεφαλαιαγορών, δηλαδή την ετήσια αύξηση των αποταμιεύσεων στη Γερμανία.
Έτσι, το Ράιχ χρηματοδότησε τη βιομηχανία των εξοπλισμών, αποδεχόμενη τις υποσχετικές που εξέδωσε η εικονική εταιρεία Metallurgische Forschungsgesellschaft GmbH (εξ ου και το όνομα Mefo) αντί να τα καταβάλει σε μετρητά. Η δημιουργία των υποσχετικών ήταν σε πλήρη εξέλιξη από το 1934 έως το 1938 - και το συνολικό ποσό που εκδόθηκαν τότε ήταν 12 δισεκατομμύρια. Η Reichsbank δήλωσε στις γερμανικές τράπεζες ότι ήταν διατεθειμένη να ανακατανείμει τα Mefo, επιτρέποντας έτσι στις τράπεζες να τις εκπτώσουν.
Λόγω της πενταετούς θητείας τους, η εξόφληση των Mefo έπρεπε να αρχίσει το αργότερο το 1939. Αυτό απειλούσε με τεράστιο πληθωρισμό. Από τη στιγμή που ο Schacht το είδε αυτό ως απειλή για το Reichsmark, εξέφρασε τις αμφιβολίες του για τον Υπουργό Οικονομικών του Ράιχ. Αλλά δεν βοήθησε και ο Schacht αντικαταστάθηκε γρήγορα από τον υπουργό Οικονομικών Walther Funk, ο οποίος δήλωσε ότι το Ράιχ δεν θα εξαργυρώσει τις νότες του Mefo, αλλά θα αντάλλαζε ομόλογα του Ράιχ στην Reichsbank. Την εποχή του Funk, καταργήθηκε το αυτόνομο καταστατικό της Reichsbank, εθνικοποιήθηκε και ο πληθωρισμός εκτοξεύθηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε τα Mefo με μια κυκλοφορία 60 δισεκατομμυρίων Reichsmark, επιβάρυναν τον προϋπολογισμό στη μεταπολεμική Γερμανία.
Ο Σόρος προτείνει επίσης μια τέτοια ροή των χρημάτων με το στυλ των Schacht και Funk.1) Ο Σόρος είναι δυσαρεστημένος με την τρέχουσα πολιτική της ΕΕ για τους πρόσφυγες επειδή εξακολουθεί να βασίζεται σε ποσοστώσεις. Καλεί τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την κρίση των μεταναστών μέσω της πλημμύρας των χρημάτων, την οποία ονομάζει "επιχορηγήσεις". "Αυτό θα συνέβαλε στη διατήρηση της εισροής προσφύγων σε ένα επίπεδο που θα μπορέσει να απορροφήσει η Ευρώπη". Μπορεί όμως να απορροφήσει; Ο Σόρος θα ικανοποιηθεί με την υποδοχή 300.000 έως 500.000 μεταναστών ετησίως. Ωστόσο, γνωρίζει ότι το κόστος του σχεδίου εθνοτικής ανταλλαγής δεν είναι οικονομικά εφικτό. Εκτός από το ήδη τεράστιο κόστος που προκαλούν οι μετανάστες που βρίσκονται στην Ευρώπη, ένας τόσο μεγάλος αριθμός νέων αφίξεων θα προσθέσει δισεκατομμύρια κάθε χρόνο. Ο Σόρος το υπολογίζει στα 30 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, αλλά ισχυρίζεται ότι αξίζει τον κόπο γιατί "υπάρχει πραγματική απειλή ότι η κρίση των προσφύγων θα μπορούσε να προκαλέσει την κατάρρευση του ευρωπαϊκού συστήματος Σένγκεν ανοιχτών εσωτερικών συνόρων μεταξύ είκοσι έξι ευρωπαϊκών κρατών" και θα κοστίσει στην ΕΕ μεταξύ 47 και 100 δισ. ευρώ σε απώλειες του ΑΕΠ.
Ως εκ τούτου, ο Σόρος βλέπει τη χρηματοδότηση των μεταναστών αλλά και των μη ευρωπαϊκών χωρών που λαμβάνουν κυρίως μετανάστες (τους οποίους υποστηρίζει επίσης) ως μια σχέση κερδοφορίας. Ζητά να εισαχθεί ένας νέος φόρος για την κρίση των προσφύγων στα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένου του φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, της αύξησης του ΦΠΑ και της ίδρυσης ταμείων για τους πρόσφυγες. Ωστόσο, ο Σόρος γνωρίζει ότι τέτοια μέτρα δεν θα γίνουν αποδεκτά στις χώρες της ΕΕ, οπότε προτείνει μια διαφορετική λύση, η οποία δεν απαιτεί ψηφοφορία στις κυρίαρχες χώρες. Το νέο χρέος της ΕΕ θα πρέπει να γίνει από την ΕΕ, εκμεταλλευόμενh το πλεονάζον πιστωτικό καθεστώς του ΑΑΑ και την έκδοση μακροπρόθεσμων ομολόγων που θα τονώσουν την ευρωπαϊκή οικονομία. Τα κονδύλια θα μπορούσαν να προέρχονται από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και το ίδρυμα στήριξης του ισοζυγίου πληρωμών της ΕΕ. "Και οι δύο έχουν πολύ παρόμοιες θεσμικές δομές, και υποστηρίζονται εξ ολοκλήρου από τον προϋπολογισμό της ΕΕ - και ως εκ τούτου δεν απαιτούν εθνικές εγγυήσεις ή εθνική κοινοβουλευτική έγκριση".
Με τον τρόπο αυτό, ο ΕΜΣ και η Διευκόλυνση Βοήθειας για το Ισοζύγιο Πληρωμών (Balanced Payments Assistance Facility) θα γίνουν οι νέοι Mefo που θα μπορούσαν να εκδίδουν συναλλαγματικές ισοτιμίες, ίσως ακόμη και για τους Τούρκους και τις ΜΚΟ του Σόρος. Ο Σόρος υπολογίζει ότι και τα δύο ιδρύματα έχουν πιστωτική ικανότητα 60 δισεκατομμυρίων ευρώ, η οποία πρέπει να αυξηθεί μόνο καθώς η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ελλάδα αποπληρώνουν κάθε χρόνο τα δάνεια που έλαβαν κατά τη διάρκεια της κρίσης του ευρώ. Σύμφωνα με το Σόρος, τα παλαιά χρέη θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση των νέων με τέτοιο τρόπο ώστε να μην επιβαρύνει επίσημα τον προϋπολογισμό σε κανένα από τα κράτη μέλη της ΕΕ. Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που πρόκειται να εκτελέσουν αυτή την απάτη χρέους πρέπει να επεκτείνουν (στην πράξη να ακυρώσουν) το καθεστώς τους, καθώς ο ηγέτης των προσφύγων εξέφρασε μια τέτοια επιθυμία στην ομιλία του.
Το ότι ο Σόρος προσπαθεί να αντικαταστήσει τους αυτόχθονες πληθυσμούς της Ευρώπης με νέους από την Αφρική και την Ασία είναι σαφής σε όποιον παρακολουθεί τις δραστηριότητές του στην Ευρώπη. Το ερώτημα είναι: τι θέλει να κάνει με αυτό και ποιος είναι ο πραγματικός κυβερνήτης, πίσω από αυτόν, ο πραγματικός ηγέτης;