 |
| Φωτο: Le Figaro |
Η αλήθεια είναι ότι οι διαδηλώσεις των κίτρινων γιλέκων δεν έχουν πολύ κόσμο. Αυτό που τις κάνει σημαντικές είναι η αιτία τους και η πρωτοτυπία της διαμαρτυρίας με τα κίτρινα γιλέκα και όχι τόσο το πλήθος του κόσμου που συμμετέχει σε αυτές.
Η αλήθεια είναι επίσης ότι οι κινητοποιήσεις έχουν διαγράψει μία φθίνουσα πορεία ως προς την συμμετοχή, έχουν κερδίσει όμως σε εύρος κινητοποιήσεων στην γαλλική επικράτεια και σε στήριξη από μεγάλο κομμάτι της γαλλικής κοινωνίας, της διανόησης και της πολιτικής.
Τα χτεσινά τρομερά επεισόδια δεν έλαβαν χώρα μόνο στο Παρίσι, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις της Γαλλίας, όπου είχαμε καψίματα, σπασίματα και πλιάτσικο με τραυματίες και πολλές συλλήψεις. Οι Γάλλοι έχουν μία παράδοση στις μεγάλες κινητοποιήσεις, αλλά δεν έχουν καμία παράδοση στο να καταστρέφουν τα μνημεία τους και να κάνουν βανδαλισμούς (με εξαίρεση την Γαλλική Επανάσταση, αλλά μιλάμε για πολλούς αιώνες πίσω).
Η χτεσινή επίθεση στις πλούσιες συνοικίες ήταν ο "ταξικός αγώνας" της γνωστής διεθνούς αλητείας, που θεώρησε ότι σπάζοντας την Αψίδα του Θριάμβου, 10 smart, 10 ποδήλατα και το κατάστημα του Dior και της Chanel, θα πατάξει τον καπιταλισμό. Είναι προφανές ότι οι "casseurs" (αυτοί που σπάνε και όχι αντιεξουσιαστές και αντάρτικο πόλης και άλλες ελληνικές μιντιακές ανοησίες) δεν έχουν καμία σχέση με τους Γάλλους διαδηλωτές των κίτρινων γιλέκων.
Είναι προφανές ότι η χτεσινή τρομερή βία αμαυρώνει τις κινητοποιήσεις και αλλάζει την ατζέντα.
Είναι επίσης προφανές ότι ο Μακρόν έχει χάσει τον έλεγχο. Βέβαια το ερώτημα είναι αν ένας Πρόεδρος που μετατρέπει το Προεδρικό Μέγαρο σε κλουβί με τις τρελές και φωτογραφίζεται με ξεβράκωτους παραβατικούς, είχε ποτέ τον έλεγχο.
Το καλό παιδάκι των Βρυξελλών, le chouchou de la maitresse (ο αγαπημένος της δασκάλας), δεν τραβάει. Και μαζί του δεν τραβάει όλο αυτό το σαθρό καραγκιοζιλίκι της ΕΕ.
Μετά από όλα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη το να υποστηρίζεις αυτή την σαπίλα είναι απλά αυτοκαταστροφικό. Εις γνώσην και συμμόρφωση των εδώ πολιτικών, οι οποίοι πίνουν νερό στο όνομα των Γερμανικών, pardon των Ευρωπαϊκών ήθελα να πω, συμφερόντων.
**Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle