Οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές από κάθε άποψη. Το κακό δυστυχώς για εμάς είναι πως η ιστορία γράφεται με μελανά και όχι χρυσά γράμματα. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει για την παράδοση της Μακεδονίας με την ιστορία της σε καιρό ειρήνης.
Του Στρατή Μαζίδη
Θα γράψει για την κυβέρνηση και το πάθος της να παραδώσει τη Μακεδονία παρά τη αντίθεση του ελληνικού λαού, θα σχολιάσει όμως και την στάση εκείνων που θα μπορούσαν, ίσως, να βγουν μπροστά. Να πουν μια λέξη, να γράψουν ένα μήνυμα, να κάνουν το οτιδήποτε.
Ένας εξ αυτών είναι ο Κώστας Καραμανλής ο βουβός. Ο πάλαι ποτέ καταλληλότερος πρωθυπουργός. Εκείνος που με δύο καθαρές εκλογικές νίκες δεν είχε την όρεξη να δουλέψει και να σώσει την παρτίδα και την πατρίδα αλλά απεναντίας πάτησε περισσότερο γκάζι στον υπό εκτροχιασμό συρμό. Όταν πια ήρθαν τα δύσκολα, την κοπάνησε.
Στα δέκα χρόνια που πέρασαν δίνει τις δικές του μάχες. Πότε στα Βλάχικα, πότε στο χειμωνιάτικο νότιο Ευβοϊκό, πότε σε μεζεδοπωλεία της περιφέρειας. Τον θεωρούν πατριώτη για ένα βέτο που δεν πρόλαβε να θέσει και μεσσία της κεντροδεξιάς.
Αυτός λοιπόν ο Μακεδόνας πολιτικός, πού είναι; Γιατί δε βγαίνει να μιλήσει; Για ποιο λόγο δεν παραγγέλνει στον Παυλόπουλο να παραιτηθεί και να τελειώσει έτσι παρά χρήμα τόσο τις Πρέσπες όσο και τα σχέδια του Τσίπρα με την προεδρική εκλογή του 2020;
Διότι εντάξει, ο Τσίπρας και οι συν αυτώ είναι εθνομηδενιστές και μισούν την πατρίδα τους. Οι άλλοι όμως; Οι...καλοί; Τι κάνουν; Πού κρύβονται; Γιατί δε μιλούν;
Μόνο δύο λόγους μπορώ να φανταστώ. Ο ένας είναι ότι αν μιλήσει ο Καραμανλής ο βουβός, θα του θυμίσουν κάποιοι πως και επί των ημερών του συζητούσαν τη σύνθετη ονομασία. Δεν ξεχνάμε και τα τηλεγραφήματα από το Wikileaks που ουδείς διέψευσε. Ο δεύτερος είναι πως πολύ απλά όλοι είναι στο κόλπο της παράδοσης της Μακεδονίας. Εμείς κοιμόμαστε και πρέπει κάποια στιγμή να ξυπνήσουμε.