Και το άνοιξε με τις πομπώδεις και ανερμάτιστες δηλώσεις του πρώτος ο πρωθυπουργός, για να τον ακολουθήσει η προσωποποιημένη γελοιότητα του μέχρι πρόσφατα εταίρου του, αλλά και οι λοιποί "καρναβαλιστές" της εγχώριας πολιτικής, προσαρμόζοντας τις πολιτικές τους πονηρίες στην...οιστρηλασία και το μπρίο των "προσωπιδοφόρων κατά τας Απόκρεω", όπως θα έλεγε ο πάντα επίκαιρος Γεώργιος Σουρής!
Του Στέλιου Συρμόγλου
Και έμπλεος χαράς και προφανώς εν ευθυμία ευρισκόμενος ο Αλέξης Τσίπρας, που εξασφάλισε με πολλά "μαγειρέματα" την ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, προετοιμάζεται να "μαγειρέψει" και την υπερψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών, ή καλύτερα να μετατοπίσει στις επόμενες γενιές τις ολέθριες συνέπειες με την προδοτική του στάση στο θέμα της "Μακεδονίας".
Γιατί περί προδοσίας πρόκειται είτε αρέσει στους ανεγκέφαλους και ανιστόρητους ψευτοαριστερούς και στους ορνιθόμυαλους όψιμους υποστηρικτές μιας "συμφωνίας", που ανατρέπει ιστορικά δεδομένα και προσβάλλει αγώνες δεκαετιών προγενέστερων γενεών.
Με τον Αλέξη Τσίπρα να προβάλει χάρτινες δόξες και να θέτει στο περιθώριο την πολιτική της ουσίας, δίνοντας μάλιστα μαθήματα δημοκρατίας, αν και συνεπής εκφραστής του αυταρχισμού στην πολιτική, και με αποφλειομένη τη συνείδησή του να εξαρθρώνει και τους τελευταίους αρμούς της αξιοπιστίας που επιβάλλει η θεσμική του υπόσταση, η πολιτική φαιδρότητα προσλαμβάνει διαστάσεις "σαμπαδρομίου" και καρναβαλιστών, προσφέροντας ωστόσο αντί αφείδωλου γέλιου, άφατη θλίψη για την κατάντια τούτου του τόπου.
Βιώνουμε τα τελευταία χρόνια τους αβδηρίτες της πολιτικής, στην προσπάθειά τους να αποκομίσουν πρόσκαιρα κομματικά οφέλη, να επιδεικνύουν όχι απλώς παροιμιώδη πολιτική ανικανότητα και γελοιότητα, αλλά και ασέβεια στους δημοκρατικούς θεσμούς και στην Ιστορία, στήνοντας κακότεχνες παραστάσεις εξάρθρωσης της αλήθειας.
Με τρόπο "φασιστικό" και επικίνδυνα βλακώδη. Η ενσαρκωμένη πολιτική βλακεία, αυτή η ολιγαρχική δημοκρατία των καρναβαλιστών, μπορεί να προκαλεί σε κάποιους γέλιο, αλλά έχει ανατρέψει την προοπτική του αύριο.
Τόση βλακεία και ανικανότητα; Τόση κομματική εσωφθαλμία; Τόση πολιτική της περιορισμένης ευθύνης; Τόση αναίδεια και αναίσχυντη ψευδομανία; Τόση έλλειψη επίγνωσης, αυτογνωσίας και αυτοσυνειδησίας; Ναι, τόση! Και προσθέστε άλλη τόση, όσο θα διαρρέει ο πολιτικός χρόνος, όσο όλοι εμείς θα εξαντλούμε την υπομονή μας, αρκούμενοι στα ψιχία της ισχής ελπίδας και στο θέαμα των γελοίων και προδοτικών αντιδράσεων των καρναβαλιστών της πολιτικής...
Ποιος αλήθεια από τους κυβερνώντες, αλλά και από την ευρύτερη αντιπολίτευση, γνωρίζει ότι στην πολιτική η αυτοσυνειδησία πρέπει να αποτελεί μια διαδικασία εσωτερικής πληρότητας; Η αυτοσυνειδησία είναι μια "κοφτερή" επίγνωση έλλειψης ενός "ούπω οίδα" και ένα κριτήριο για την ποιότητα του ανθρώπινου Είναι. Ο δε βαθμός της γνώσης μετρείται σε αναλογία με το βαθμό της αυτογνωσίας.