«Χθες, είδα στα δελτία των ειδήσεων ότι ο φίλος Πρόεδρος Ερντογάν, απευθυνόμενος στον λαό της Σμύρνης, σε πολίτες της Σμύρνης, θέλησε να τους διαβάσει στίχους ενός ποιήματος που υμνεί τον πόλεμο» ανέφερε μεταξύ άλλων στην ομιλία του στη Σαμοθράκη ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Του Στρατή Μαζίδη
Δυστυχώς όμως κ. πρωθυπουργέ, που πάντα αναφέρεστε στο λαό μας και ποτέ στο έθνος μας, δεν είναι ένα ποίημα που υμνεί τον πόλεμο αλλά ένα τραγούδι που γράφτηκε σε βάρος μας διότι τόλμησαν κάποιοι κάποτε να υπερασπιστούν τον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας δίχως βέβαια να υπολογίζουν την ανίατη ασθένειά μας, αυτή που κι εσείς καλλιεργείτε, το διχασμό.
Είναι ένα λαϊκό τραγούδι που παρουσιάζει την απελεύθερωση (για εμάς) της Σμύρνης ως κατοχή. Ένα άσμα που καλεί σε πολεμικό ξεσηκωμό και πέταγμα των Ελλήνων στη θάλασσα. Εδώ ίσως οφείλατε να απαντήσετε για την ελληνικότητα της Σμύρνης, την ιστορία της, το τι σήμαινε και σημαίνει για τον Ελληνισμό. Αν βέβαια αγαπούσατε όχι μόνο την ιστορία αλλά και το τι είστε.
Σε άλλο σημείο πάλι σημειώνετε πως "οι Ενοπλες Δυνάμεις είναι ετοιμοπόλεμες ακριβώς επειδή ξέρουμε ότι υπερασπιζόμαστε την ειρήνη και θα την υπερασπιστούμε μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματός μας, όπως θα υπερασπιστούμε και την τελευταία γωνιά της πατρίδας μας". Σε καιρό πολέμου δεν υπερασπιζόμαστε κ. Τσίπρα την ειρήνη αλλά το σπίτι μας με την στενή αλλά και την ευρεία έννοια.
Ωστόσο επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω κατά πόσο υπάρχει διάθεση και κόσμος να υπερασπιστεί αυτήν την πατρίδα όπως την καταντήσατε όλοι μαζί. Οι προηγούμενοι κατέστησαν τη χώρα ένα κράτος δύσκολο για τους Ελληνες, εσείς το πήγατε παραπέρα, το καταστήσατε εχθρικό. Κανείς δε θα υπερασπιστεί ένα μέρος που του κατάσχουν την περιουσία, του ποινικοποιούν την άποψη, τον αντικαθιστούν, του ακρωτηριάζουν την κυριαρχία, του τσακίζουν τα όνειρα, τον εξαθλιώνουν με επιδόματα. Και δε θα το κάνει για έναν πολύ απλό λόγο κ. Τσίπρα, διότι απλούστατα δεν είναι ελεύθερος, δεν αισθάνεται κύριος αυτού του τόπου ώστε να τον υπερασπιστεί.