Όταν είδα το φιλμάκι με τον ήρωα του να γυρίζει ανάποδα τραπέζια και να σπάει αυτοκίνητα στο όνομα του ΑΜΕΑ αδελφού του, θύμωσα. Για ποιό λόγο ακριβώς;
του Μιχάλη Χαιρετάκη
Για το μήνυμα της αυτοδικίας που περνούσε αντί να περάσει ένα μήνυμα σεβασμού για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Ορίστε και τα πρώτα αποτελέσματα. Ο καθένας με βάση το δικό του ηθικό και αξιακό κώδικα παίρνει το νόμο στα χέρια του, όπως νομίζει αυτός οτι θα πρέπει να εφαρμόζεται.
Δέν έχει κανένα νόημα και καμμία διαφορά το αν είναι τζιπάρα που αναιδέστατα πάρκαρε ο ανεγκέφαλος κάτοχός της σε θέση ΑΜΕΑ ή ταπεινό σαραβαλάκι, είναι η ίδια λογική της εκδίκησης, της αυτοδικίας, του "ο νόμος είμαι εγώ".
Από τη βόμβα στο ΣΚΑΙ, τις "ακτιβιστικές δράσεις" σε πρεσβείες, τους γνωστούς-αγνώστους προβοκάτορες στις πορείες, όλοι αυτοί δικαιώθηκαν με το φιλμάκι που κάποιοι το είπαν αριστούργημα.
Ακόμα και οι νέοι έποικοι της χώρας έμαθαν αυτή την τακτική, οπότε όταν έχουν παράπονα για τη σίτιση ή τη διαβίωσή τους καταλαμβάνουν δρόμους και ξυλοκοπούν πολίτες που θέλουν να πάνε στη δουλειά τους.
Η δικαιοσύνη τι κάνει; Μπερδεμένη στα δίχτυα της πολιτικής όπως αρμόζει σε μια μπανανία αδυνατεί όχι μόνο να κάνει τη δουλειά της αλλά ακόμα και να προστατεύσει σε χώρους υποτίθεται καλά φυλασσόμενους τη ζωή κρατουμένων.
Μη γελιέστε όμως, δεν ισχύει το σπέρνουν ανέμους, θερίζουν θύελλες. Ολα είναι αυστηρά ελεγχόμενα οταν πρόκειται για την επιβίωση του φαύλου μνημονιακού καθεστώτος, όπου αλλάζουν κάθε φορά οι μαριονέτες και οι προδότες αλλά η πολιτική τους παραμένει η ίδια ή πολλές φορές και χειρότερη.
Αυτή η χώρα δυστυχώς ακόμα δεν έχει πιάσει πάτο και θα συνεχίζει να απαξιώνεται κάθε μέρα και περισσότερο, όσο δίνουμε ανοχή απο τους καναπέδες στους δήμιούς μας...